เรือยางสี่ลำผ่านแก่งโจนที่มีความยากระดับ 3-4 มาตั้งลำรอก่อนจะพจญแก่งต่อไป แต่เอ... ลำที่ห้ามันหายไปไหนวะ... วิพากษ์วิจารณ์กันไปเรื่อย สามชาติกว่าผ่านไป... เรือลำที่ห้าก็พายพ้นคุ้งน้ำมา พร้อมกับโชว์ลีลาแหวกกอไคร้กอใหญ่กลางลำน้ำ

"เย้ ๆ ๆ ๆ เจ๊ สู้ ๆ " พวกเราส่งเสียงเชียร์ ยังไม่พอเจ๊ส้มจีนโต้โผใหญ่ยังทำท่าจะตกเรือโชว์ให้พวกเราดูอีกตะหาก
"ทำไมหายไปนานนักเจ๊" ใครคนหนึ่งถามขึ้น
"ลงไปเล่นน้ำตั้งกะแก่งแรกแล้ว พายก็หายเหลือแค่สามเนี่ยจะให้มาเร็ว ๆ ได้ยังไงยะ"

เจ๊แกว่าพร้อมค้อนอีกสองขวับ เรือเราก็เลยบริจาคไม้พายให้ไปอีกหนึ่งเป็นการทำทาน แต่ว่าเรือเจ๊แกบรรทุกน้ำได้เยอะจริง ๆ ซัก 300 ลิตรเห็นจะได้...

เราผ่านแก่งขามแก่งระดับ 3 มาได้แบบไม่ยากเย็นนัก ช่วยกันพายเรือ
แบบสบาย ๆ ไม่นานนักเราเจอแก่งใหญ่ขวางอยู่ข้างหน้า สายน้ำเชี่ยว
กรากกระแทกแก่งหิน ทำให้เกิดคลื่นระลอกใหญ่สูงเมตรเศษ ด้านล่าง
ของแก่งระลอกคลื่นแตกกระจาย ราวกับว่าถูกต้มจนเดือดพล่านตลอดเวลา เวลาที่เรือยางพุ่งเข้าปะทะยอดคลื่นทีนึงพวกเราก็ประสานเสียงกรี๊ดกันที
นึง กว่าจะผ่านแก่งนี้มาได้เล่นเอาเปียกปอนกันถ้วนหน้า เรียกเสียงกรี๊ดกัน
ได้ลั่นคุ้งน้ำทีเดียว สายน้ำยังพาเรือแล่นฉิว

"โต้ง ๆ เข้าไลน์ซ้ายเอาไว้" นายท้ายตะโกน
"เอ้า.. ซ้ายพายหนัก ๆ" พวกเราที่อยู่กราบซ้ายก็ก้มหน้าก้มตาจ้วง

มุ่งตรงไปยังร่องน้ำแคบ ๆ ไปได้โดยสวัสดิภาพ มีเพื่อน ๆ บางลำที่เข้า

ร่องน้ำไม่ทัน ตะลุยฝ่าดงกอไคร้ที่ขึ้นหนาแน่นไปหลายสิบเมตร พวกเราที่เหลือส่งเสียงโห่แซวกันเป็นที่สนุกสนาน

"แก่งอะไรคะที่ผ่านมาตะกี้" เราตะโกนถามนายท้าย
"แก่งบ้าครับ" นายท้ายตอบ มิน่า ๆ ก็แก่งบ้าเป็นแก่งที่มีกระแสน้ำเชียวกราก มีคลื่นถาโถมเข้าหาเรือตลอดเวลา ไหนจะสายน้ำเดือดพล่านด้านท้ายแก่ง สามชื่อแก่งจริง ๆ

เราผจญแก่งเล็ก ๆ กันอีกหลายแก่ง พอเรียกเสียงกรี๊ดได้ แล้วก็พายและควบคุมเรือได้คล่องขึ้น เวลาที่เรือสองลำเข้ามาใกล้กัน ก็จะมี
สงครามสาดน้ำกันเสมอ สนุกสนานกันเกือบ ๆ สิบนาทีก็มีเสียงเตือนจากนายท้าย

"เตรียมตัวนะครับ เดี่ยวเราจะไปลุยแก่งม้ากันแล้ว" สิ้นเสียงทุกคนก็อยู่ท่าพร้อม
"เอ้า.. ซ้ายพายขวาพาย" พวกเราจ้วงน้ำหนัก ๆ เพื่อเข้าสู่แก่ง ที่ลดระดับลงทำให้เกิดคลื่นสูง
"เก็บพาย.." เราเก็บพายแนบลำเรือเกาะเชือกกันแน่น เพราะคลื่นน้ำกระแทกลำเรือ แรง ๆ ถ้าไม่เกาะไว้แน่นอาจจะตกจากเรือได้ มีเพื่อนบางลำตกเรือกันที่แก่งนี้
"กรี๊ด ๆๆ ๆ " ลำของเราส่งเสียงกรี๊ดดังไม่แพ้ใคร จนเรียกให้เรือลำที่ผ่านไปแล้วหันกลับมามอง

จากจุดนี้ไปจนถึงจุดขึ้นฝั่ง จะเป็นสายน้ำเรียบที่ไม่มีแก่งเป็นระยะทางหลายร้อยเมตร นายท้ายบอกพวกเราว่าถ้าใครอยากเล่นน้ำ
ก็ได้เลยเราไม่รอช้าลงไปลอยคอ เพื่อน ๆ บางคนโชว์ลีลากระโดดจากเรืออย่างสวยงาม แล้วสายน้ำเชี่ยวก็พาพวกเราลอยละลิ่วแซง
หน้าเรือไปซะอีก บางก็เกาะกันไปเป็นแพเป็นขบวนรถไฟ มีเสียงตะโกนบอกจากเรือให้เข้าร่องน้ำขวาบ้างซ้ายบ้าง เพื่อไม่ให้โดนน้ำ
ซัดไป เราว่าการได้ลงไปแช่น้ำนี่ถือเป็นไฮไลท์อีกอย่างของการล่องแก่งเหมือนกัน