:: TRIP & TREK :: โลกกว้างของคนเดินทาง ::

เชิญตั้งคำถามของคุณได้ที่นี่ครับ

บันทึกคนเดินทาง ตอน ที่นี่ไม่ใช่ซอร์สพริกศรีชา แต่เป็นศรีราชารสพริก (ตอนที่ 2)

พระอาทิตย์โบกมือบ๊ายบายหายไปจากขอบฟ้านานมากแล้ว พวกเรากำลังชุลมุนกับเสบียงที่เตรียมมา ถ่านในถังสารเคมีผ่าครึ่งกำลังครุโชน ปลาหมึกกล้วยได้รับความร้อนเกิดอาการหนาวสั่นจนตัวหด คุณคลิ๊กบอกว่าปลาหมึกแค่เห็นไฟมันก็สุกแล้ว โม้ครับใครขืนกินเข้าไปเด๋วได้ท้องเสีย ปูที่ตั้งใจเอามาเผาดันถูกเจ้าของร้านแฮปเอาไปทำปูผัดผงกาหรี่ให้ลูกค้าคนอื่นหน้าตาเฉย ไปทวงถามตอนแรกแกล้งไม่รู้ไม่เห็นจนกระทั่งจนตรอกก็เลยบอกว่าเอาไปผัดแล้วไม่รู้ปูใคร แหมๆๆๆ ไปเอาจากถังแช่เย็นชาวบ้านเนี่ยนะ เราก็เลยได้ปูโสเภณีจานใหญ่แทนปูเผา แต่.... พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เชื่อไหมครับ เขาคิดค่าผัดปู 150 บาท โห ให้ตาย

โดยคุณ ม่อน [2005-04-23 00:42:21]

โดยคุณ ม่อน [2005-04-23 00:43:05] #1125 (1/18)

ด้วยสถานที่คับแคบแรกๆก็เลยกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง

โดยคุณ ม่อน [2005-04-23 00:44:35] #1127 (2/18)

ถึงจะคนละทิศแต่ด้วยบุพเพสันนิวาสของรสชาติอาหารทำให้เราต้องวนเวียนมาเจอกันอีกครั้ง จะสนุกสนานขนาดไหนดูได้จากรูปครับ

โดยคุณ ม่อน [2005-04-23 00:45:25] #1128 (3/18)

พออาหารเริ่มหมดถึงโอกาสน้ำอำพัน ตอนนี้สีสันคุณคลิ๊กเหมือนไฟกำลังลุกโชนไปทั่วตัว โดยเฉพาะหูและใบหน้า

โดยคุณ ม่อน [2005-04-23 00:46:13] #1129 (4/18)

จากกาหรี่ก็ถึงเรื่องของหอย แม้แต่คนยังมีคนไทย คนฝรั่ง จึงไม่แปลกอะไรที่หอยจะมีหลายเผ่าพันธุ์ หอยแมลงภู่ หอยแครง
รสชาติจะอร่อยถูกใจขนาดไหนลองพิจารณาจากพริตตี้ของเรา

โดยคุณ ม่อน [2005-04-23 00:48:29] #1130 (5/18)

ตอนเผาหอยแครงนี่ระทึกหน่อย เนื่องจากตะแกรงตามันใหญ่เหลื๊อเกิน หอยของกุ้ง เอ้อ...ไม่ใช่สิ หอยแครงที่กุ้งซื้อมาตัวมันเล็กได้มาตรฐานไปหน่อยมันก็เลยพากันซุกซนลงไปคลุกขี้เถ้าเล่น ทำไงดีหว่า เจ้าของบ้านไม่มีให้ยืมซะด้วย แล้วไอเดียแจ่มแจ๋วบังเกิดผุดขึ้นแปล๊บๆในสมอง เอาถาดเสริฟอาหารนี่แหละว่ะ มองซ้ายมองขวาเจ้าของไม่มา เสร็จโก๋ เราจดจำได้ดีกับค่ากาหรี่นั่นมาแล้วเราจะไม่ให้พลาดกับค่าถาดเด็ดขาด ม่อนก็เลยอาสาดูต้นทางให้ เผลอแว่บเดียวเจ้าของบ้านลอยไปลอยมาเล่นเอาพวกเราตกใจ เขาบอกบ้านข้างๆมีตะแกรงตาถี่จะเอามาให้ กลยุทธ์จำเป็นต้องขุดมาใช้ กันไว้อย่าให้ถึงเตา "ไม่เป็นไรคับเดี๋ยวไปเอาเองก็ได้" "ไม่เป็นไรค่ะ" "เดี๋ยวผมไปเอาเองดีกว่าครับเวลาคืนจะได้ไปถูก" อ้างเข้าไปนั่น เป็นคนดีซะจริงเลยเรา

พอเจ้าของไปเราก็ลุยกันต่อ คุณคลิ๊กยังคงเป็นสีสันของทริปเสมอ เรากำลังครื้นเครงกับทุกข์ที่กำลังมาเยือนถ้าถาดมันดำจะทำงัยดีเนี่ย ไอเดียเก๋ไก๋สไลเดอร์เอาถาดไปไสเล่นบนหาดทรายเล่นเอาพวกเราฮาตรึม บรรยากาศดีๆผสมกับไวน์องุ่นทำให้อาหารอร่อยมากยิ่งขึ้น ทริปนี้คุณตูนดูหงอยๆชอบกล เผลอแว่บเดียวหายไปแล้ว

โดยคุณ ม่อน [2005-04-23 00:53:05] #1131 (6/18)

เป็นตอนที่คุณคลิ๊กกำลังปลีกวิเวก ก็คนมันเหงา เข้าใจมั่งสิ

โดยคุณ ม่อน [2005-04-23 00:56:21] #1132 (7/18)

คุณเชาว์กับพี่ใหญ่กำลังสู้ศึกกับปูผัดผงกาหรี่

โดยคุณ ม่อน [2005-04-23 00:59:49] #1133 (8/18)

ตอนนี้ดึกมากแล้วล่ะ หลายคนเพลียกันมาก จึงได้แยกกันเข้านอนเอาแรงไปผจญภัยวันพรุ่งนี้

พี่เจี๊ยบสวดมนต์ไหว้พระก่อนนอน ถึงว่าผิวพรรณถึงได้ดูสดใสและอารมณ์สดชื่นแถมใจดีอยู่ตลอด

คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ครับ

โดยคุณ ม่อน [2005-04-23 07:24:15] #1134 (9/18)

ก่อนไปอีกกระทู้หนึ่งมีเคล็ดลับสำหรับคนที่นิยมบริโภคหอย โดยเฉพาะหอยแมลงภู่ เคล็ดลับนี้นำเสนอโดยเวบมาสเตอร์ของเราเอง

เจ้าหอยแมลงภู่นี่มันจะมีขนแพลมออกจากกาบของมัน ขนที่ว่านี้จะมีหน้าที่ในการยึดเหนี่ยวและดักจับอาหาร โอกาสที่มันจะไปสัมผัสกับสิ่งสกปรกจึงมีค่อนข้างมาก ดังนั้นก่อนรับประทานควรจะเอาขนมันออกเสียก่อน บางคนอาจจะดึงออกมาทั้งตัวแล้วใส่เข้าปาก แพล่บ! หายไปทั้งตัวทั้งขน บางคนอาจใช้ฟันขบมันไว้แล้วดึงขนออก สองวิธีนี้โอกาสท้องเสียอาจเกิดขึ้นได้ตามลักษณะภูมิต้านทานของแต่ละคน

การเอาขนออกนี้มีเคล็ดลับอีกอย่างคือ ในขณะที่มันกำลังติดอยู่ในกาบ ให้ดึงขนออกมา(อย่าเพิ่งให้ตัวมันออกมาข้างนอก) แล้วเอามือบีบกาบทั้งสองข้างให้ปิดลง จากนั้นดึงขนให้หลุดออก เสร็จแล้วจับเนื้อจิ้มน้ำจิ้มรสแซ่บค่อยๆหย่อนสัมผัสกับลิ้นจนกระทั่งรู้สึกซี๊ดส์ส์ส์ พอหอยกับลิ้นสัมผัสกันจะมีน้ำลายจากกระพุ้งแก้มฉีดเข้าหอย ซึ่งบางทีอาจพุ่งเลยออกจากปากได้หากอ้าปากกว้างไปหน่อย อิอิ เมื่อหอยเข้าปากคนก็เหมือนอ้อยเข้าปากช้าง หอยตัวนั้นก็จะเสร็จปากคุณ จะทำอย่างไรกับมันไม่ว่ากัน