:: TRIP & TREK :: โลกกว้างของคนเดินทาง ::

เชิญตั้งคำถามของคุณได้ที่นี่ครับ

ชมพูภูพาน

ชื่อพฤกษศาสตร์: Wightia speciosissima (D.Don) Merr.
วงศ์ : SCROPHULARIACEAE
ชื่ออื่น : ชมพูพาน ตุมกาแดง

ไม้ต้นกึ่งอิงอาศัย ขึ้นได้เองตามซอกหินที่มีดินสะสม ลำต้นจะแคระแกร็น แตกกิ่งต่ำระเกะระกะ หรือขึ้นตามคาคบของต้นไม้ใหญ่ ต่อมาเมื่อรากเจริญลงสู่พื้นดินได้แล้ว ลำต้นจึงเจริญเติบโตใหญ่ขึ้นโอบรัดต้นเดิม ใบเดี่ยว ออกตรงกันข้าม รูปไข่กว้าง แผ่นใบหนา ผิวด้านบนเป็นมัน ดอกออกบนช่อแตกแขนงสั้นๆ ตามปลายกิ่ง ขณะออกดอกจะทิ้งใบจนหมดต้น กลีบดอกสีชมพูม่วง ติดกันเป็นรูปแตร โค้งตอนปลาย เกสรเพศผู้มี 1 คู่ยาว 1 คู่สั้น ผลแห้ง ทรงกระบอก ปลายและโคนแหลม แตกออกเป็น 2 ซีก

เขตกระจายพันธุ์และถิ่นกำเนิด : ภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคตะวันออกและภาคตะวันออกเฉียงใต้ ต่างประเทศพบที่ เนปาล อินเดีย (สิกขิม) ภูฎาน พม่า จีน (ยูนนาน) และเวียตนาม ชอบขึ้นบนพื้นที่มีอากาศเย็นตลอดปี บนภูเขาในป่าดิบเขาโปร่ง ที่ระดับความสูง 1,100 - 2,300 เมตร

สถานภาพ : พืชหายาก

อ้างอิง : www.rspg.org
ภาพประกอบ : พฤศจิกายน 2549 อช.ภูหินร่องกล้า จ.พิษณุโลก

โดยคุณ Joyful [2006-11-23 23:35:02]

โดยคุณ Joyful [2006-11-23 23:37:05] #5210 (1/3)

*** พฤศจิกายน 2549 อช.ภูหินร่องกล้า จ.พิษณุโลก

โดยคุณ Joyful [2006-11-23 23:38:06] #5211 (2/3)

*** พฤศจิกายน 2549 อช.ภูหินร่องกล้า จ.พิษณุโลก

โดยคุณ ดอกไม้กับท่านจอมมาร [2006-11-24 09:38:40] #5220 (3/3)

อ่ะ! คุณ Joyful

ผมได้ความรู้อีกแล้วนะครับทั่น

ช่างสรรค์หาจริงๆเลย

สมกับเป็นพืชหายากจริงๆครับ