:: TRIP & TREK :: โลกกว้างของคนเดินทาง ::

เชิญตั้งคำถามของคุณได้ที่นี่ครับ

ลำนำแนวไพร

เขียนเล่นๆ...อ่านกันเล่นๆนะครับ......
......ลำ นำแนวไพรร่ำร้อง เพรียกหา
นำ ลำนำแนวไพรมา เอ่ยอ้าง
แนว ไพรต่างพรั่งพร้อม กล่าวเรื่อง เรียงบท
ไพร พฤกษ์พา***่ก้อง เรียกหา ใครเยือน
......................................................................

...รักษ์ป่าได้...เพียงหนึ่ง...ปากกาวาด
คงมิอาจ...วาดป่าให้...อย่างใจฝัน...
ได้แต่เพียง...เรียบเรียงถ้อย...ร้อยตำนาน...
เปล่งน้ำเสียง...เป็นเนื้อสานส์...ผ่านถึงใจ...

...อย่างกึกก้อง...หากร้องร่ำ...พร่ำกลางป่า
แต่แหบพร่า...เมื่อ***่ร่ำ...ท่ามเมืองใหญ่...
จะขอเปล่ง...ให้ป่าลั่น...สั่นเมืองไกล...
อาจมีใคร...***่ร้องซ้ำ...คำป่าครวญ...
.......................................................
หัวเราะเข้าไว้นะครับ.......
อ้อ...พบกันไหม่ปลายๆตุลา(ออกพรรษา)นะครับ...
แล้วจะเก็บเอาสิ่งดีๆมาฝาก
...........................................................

โดยคุณ ลำนำแนวไพร [2005-06-24 16:27:09]

โดยคุณ ลำนำแนวไพร [2005-06-24 16:33:29] #8604 (1/9)

ถามนิด....
...จะเป็นไม้ร้าง...กลางหัก...ปักซบป่า
หรือว่าจะเป็น...ไม่ซุง..พยุงตึก...
อยากเป็นมั้ย...ไม้ดอกงาม...กลางดงลึก...
หรืออยากผนึก...รากต้นพราง...กระถางทอง....
...................................................................
ไม่คิดเอาคำตอบ..หรอกครับ
...................................................................

โดยคุณ ลำนำแนวไพร [2005-06-24 16:35:56] #8605 (2/9)

คำที่หายไปคือ...***่...นะครับ...ไม่เข้าใจว่าทำไม่ไม่ขึ้นมา

โดยคุณ ***่ [2005-06-24 16:38:23] #8606 (3/9)

กอสระอู..ไม่เอก...***่....

โดยคุณ m/'on [2005-06-24 17:13:35] #8609 (4/9)

เวบยังไม่ฉลาดพอที่จะแยกแยะคำว่า ไอ+ไม้โท หรือ ก+สระอู ครับ แต่ก็พอจะเดาออก เป็นแบบนี้หลายๆเวบครับเพื่อไม่ให้ใช้ถ้อยคำหยาบคายบนเวบ

ลำนำแนวไพรยังคงส่งเสียงผ่านความรู้สึกสู่ปลายนิ้วได้ไพเราะจับใจเหมือนเดิมนะครับ บางทีก็อดสงสัยทำไมเป็นลูกหาบถึงได้มีความสามารถทางศิลปภาษา+จินตนาการในการเล่นคำได้สวยกินใจ ผมยกนิ้วให้เทียบเท่าอาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เลยครับ ขอคาราวะ

ป่าหน้าฝนอาจอันตรายจากไข้ป่าแต่ก็อันตรายน้อยกว่าคนหลายเท่าครับ ดูแลสุขภาพดีๆครับแล้วจะรอของฝากจากป่าและลำนำเพราะๆอีกนะครับ

โดยคุณ หมูสเลนเดอร์ [2005-06-24 21:09:22] #8610 (5/9)

ป่าร่ำรำพันโศกวิโยคสรด
อย่างลีกซึ้งซึ่งกำหนดค่ามิได้
ทุกถ้อยคำพร่ำลำนำผ่านแนวไพร
ทุกสำนึกกลั่นเป็นนัยจากใจเธอ
..........แต่ละครั้งแต่ละคำที่พร่ำกล่าว
..........แต่ละครั้งแต่ละคราวราวเชือดเฉือน
..........จึงหลั่งถ้อยร้อยร่ำรำพันเตือน
..........ราวประหนึ่งโลกแชเชือนเหมือนทุกกาล
ในคำกล่าว....................................
ทุกถ้อยคำรานร้าวผ่าวใจฉัน
ด้วยเราร่วมเสพย์สุขโศกโลกเดียวกัน
มิใช่แบ่ง........เธอ.........ฉัน.........เพียงผ่านเมือง
..........เธอฉัน...................................
..........เรียนรู้ความร้าวรานร้อยพันเรื่อง
..........ร่วมซึมซ่านผ่านป่ามาสู่เมือง
..........หวังประเทืองป่าใหญ่ให้อยู่ยง
จากวันนี้ไม่มีเธอไม่มีฉัน
มีแต่ "เรา" ร่วมกันร้อยรับส่ง
สร้างสานใจรักษ์ป่าอย่างยืนยง
แม้ชีวิตจะปลิดปลงในม่านกาล
..........จะมีคนรุ่นต่อไปร่วมใจรักษ์
..........ร่วมปกปักษ์ดังใจ "เรา" ใฝ่ฝัน
..........และก่อเกิดกล้ารุ่นใหม่ไว้จำนรร
..........รู้รักษ์ป่าอย่างสร้างสรรนิรันดร์กาล

โดยคุณ ลำนำแนวไพร [2005-06-25 09:40:26] #8615 (6/9)

ขอบคุณนะครับ..กำลังใจที่ดี..กำลังใจที่ดี...
แต่อย่ายอยกไปถึง...ปรมาจารย์ระดับนั้นเลยนะครับ...กระดากใจ
...หากป่าเป็นหนังสือสักเล่ม...ผมคงได้เปิดอ่านเพียงปกใน..
แล้วนำมาเล่าขาน..ถึงอรรถรสเท่านั้น...
...แต่มั่นใจว่าหนังสือทุกเล่มมิได้ล็อคกุญแจไว้....และ
คงรอคอยหลายๆคนมาเปิดอ่าน...

โดยคุณ debby [2005-06-27 10:01:32] #8629 (7/9)

ขอร่วมคารวะด้วยคนครับ
ทั้งเจ้าของกระทู้ และพี่หมูสเลนเดอร์

โดยคุณ แผ่นดิน [2005-06-27 19:47:48] #8668 (8/9)

แต่งได้พริ้วไหว...ได้อารมณ์ปรัชญา...
มองชีวิตได้ดีขึ้น....ขอบคุณสัมหรับความคิดดีๆค่ะ

โดยคุณ นิลยา(หมูนิล) Mail to นิลยา(หมูนิล)

[2005-07-11 21:52:46] #8858 (9/9)

ดวลกันด้วยภาษาศิลป์ ดีใจและภูมิใจที่ได้เข้ามาเยือน อ่านบทที่ทั้งคุณหมูสเลนเดอร์และคุณลำนำแนวไพรเขียนแล้วคิดว่าถ้ามีโอกาสน่ารวบรวมเข้าเล่มนะคะจะได้ไม่เสียเปล่า