อาทิตย์ก่อนโน้น มีโอกาสไปชุมพร เตี๊ยมกับเพื่อนในทริปว่า จะขอลองลงไปปิดแทงค์ เปิดใหม่ดู แล้วจะลองเปิดแทงค์ไม่สุด เพื่อจะเอาผลมารายงาน จะได้เกิดจากประสบการณ์ตรงบ้าง แต่ปรากฎว่าลงไดฟ์แรก ปลาวัวบ้า มันซัดซะหัวแหก เลยดำน้ำระแวงไปทั้งทริป ไว้คราวหน้าจะทดสอบด้วยตัวเอง แล้วกลับมารายงานค่ะ ขอบคุณ คุณอธิศที่เข้ามาให้ความกระจ่างกับทุกคนค่ะ ไว้คราวหน้าเจอกัน
สวัสดีครับทุกคน ก่อนอื่นขอโทษก่อนนะครับที่เป็นตัวต้นเหตุจนมีการโต้แย้งและอคติต่อกัน ขอโทษจริง ๆ ใจจริงจะรอให้คุณกุ้งนำข้อมูลเกี่ยวการที่แท้งค์อากาศเปิดไม่สุดมาอธิบายก่อน ไม่นึกว่าจะรุนแรงถึงกับแบ่งข้างกัน พึ่งทราบจากพี่หญิง และเรื่องมันก็ยาวไปถึงพี่ขวัญ เลยต้องรีบชี้แจงก่อน ดังนี้นะครับ
วันนั้นผมแต่งตัวเกือบจะเสร็จแล้ว (เพราะแต่งพร้อมกลุ่มอาจารย์เหนอ) แมนต้าว่ายผ่านใต้ท้องเรือ ผมมองเห็น เด็กเรือก็ตะโกน ทุกคนก็รีบลง ช่วงนั้นมันไม่เป็นกลุ่ม ผมกระโดดลงก่อน แล้วก็เกาะเชือกไปแต่ยังเคลียหูไม่ค่อยได้ และไม่รู้ว่าลึกเท่าไร มองไปอีกทีเห็นครูกอล์ฟลงไปรออยู่ข้างล่างแล้ว ทันใดก็เห็นแมนต้าว่ายผ่านมา เป็นครั้งแรกที่ได้เห็น และรู้สึกว่ามันไปแล้วจะไปลับก็เลยแอ๊กว่ายตาม คิดว่าตีฟิน 3 – 4 ที มั้งก็ว่ายเข้าหาเชือกแต่น้ำแรงมากว่ายไปไม่ถึงเชือก (คิดว่าตีฟิน 3 – 4 ทีนั้น น้ำได้พัดออกไปห่างเลย ) แต่ไปอยู่ไม่ไกลจากก้อนหิน จึงว่ายเข้าหาก้อนหินเกาะไว้ (ก็ยังไม่รู้จนเดี๋ยวนี้ว่าก้อนหินนั้นลึกเท่าไร แต่คิดว่าไม่เยอะเพราะเป็นคนเคลียหูยาก และยังไม่รู้สึกปวดแต่อย่างใด) เริ่มรู้สึกหายใจขัด ๆ ยก Guage ขึ้นดูแล้วงง เพราะว่าเข็มมันไม่อยู่นิ่ง เวลาหายใจเข้ามันจะลดลงไปอยู่ที่ 50 หายใจออก มันก็ขึ้นไป 150 แต่ยังหายใจเข้าออกได้แต่ขัด ๆ ชักไม่แน่ใจผมจึงพยายามว่ายเข้าหาเชือก (เพราะเห็นมีคนเกาะเชือกอยู่หลายคนแต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร) กระแสน้ำแรงมากผมเริ่มรู้สึกเหนื่อยและหายใจยากขึ้น ขอบอกว่ายังหายใจได้อยู่ไม่ถึงกับไม่ออกเพียงแต่มันไม่พอกับที่ร่างกายต้องการ (เคยดูดน้ำจากหลอดไหม เวลาที่ดูดน้ำแล้วมีน้ำแข็งไปติดหลอด ดูดจนหลอดแฟบน้ำก็ไม่ค่อยจะขึ้นไม่ดับกระหาย นั่นละไม่ต่างกันเลย ) แต่ยังพอหายใจได้ขอย้ำว่ายังหายใจได้ Panic ไม่มีแน่ สติยังมั่นคง มั่นใจในตัวเองว่าว่ายไปถึงแน่ ๆ ผมตีฟินอย่างแรงจนเข้าไปใกล้เชือกก็มีมือของนักดำน้ำคนนั้นช่วยดึงเข้าไป ผมมองดูแล้วก็รู้ว่าเป็นครู จึงส่งสัญญาณปาดคอไป 1 ครั้ง ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วก็ชี้ไปที่ Octopus ของครู และอาจจะไม่ชัดเจนหรือจังหวะนั้นตาครูอาจจะไม่ได้มองก็เป็นได้ จึงเห็นแต่ผมชี้ไปที่ Octopus และครูก็จับอย่างงง ๆ (คงสังเกตอาการผมปกติ ตาไม่ลอย สื่อสารรู้เรื่อง ที่สำคัญฟองอากาศก็ยังลอยออกมา) ผมนึกถึงครูเสนอและอยากลองใช้วิธีการของอาจารย์เหนอดู จึงเอา Octopus ของตัวเองออกแล้วก็ตะโกนว่า “หายใจไม่ออก” ไม่มันสิ้นเสียงดี Octopus ของครูก็เข้ามาอยู่ในปากผม ผมลองหายใจ O.K หายใจสะดวกแฮะ จึงลองเของตัวเองมาลองใหม่ ไม่ค่อยออก จึงส่งไปให้ครูลองหายใจดู ครูเขาก็พยักหน้า ผมจึงเอามาลองอีกครั้งไม่ค่อยออก ยังเหมือนเดิมจึงเอา Guage ให้ครูดู และส่งสัญญาณว่าจะกลับขึ้นสู่ผิวน้ำ ครูเขาก็มาส่งโดยค่อย ๆ ไต่เชือกขึ้นมา เมื่อถึงประมาณ 5 เมตร ผมเอา Octopus ของผมมาลองดูใหม่ปรากฏว่าหายใจสะดวก ผมจึงบอกว่าจะกลับขึ้นเรือ ผมสาวเชือกค่อยขึ้นไปเด็กเรือมารับ เมื่อขึ้นไปบนเรือ เด็กเรือก็ถามว่า “ทำไมกลับมาเร็วจังครับ” ผมบอกว่า “ไม่รู้เป็นอะไรหายใจไม่ค่อยออก เข็มมันไม่นิ่ง เลยไม่รู้ว่าอากาศเหลือเท่าไร” เด็กเรือจึงเข้ามาดูแท็งค์และบอกว่า “แท็งค์เปิดไม่สุด” จากนั้นมันก็เป็นเรื่องฮา ๆ ของทุกคนรวมทั้งตัวผม ก็ยังขอบคุณน้ำใจครูที่ดึงเราเข้าหาเชือกและพามาส่งแล้วจึงกลับไปดูแลกลุ่มของตัวเองที่รออยู่ด้านล่าง มันก็แค่นี้ dive ต่อมาไปดำที่เกาะบอนผมตั้งว่าจะ skip เพราะไม่มั่นใจเรื่องการพักน้ำด้วยตัวเอง แต่ครูนั่นแหละที่บอกว่าไม่เป็นไรหรอกลงเถอะเราขึ้นมาอย่างช้า ๆ ปลอดภัยไม่เป็นไร ผมจึงลง dive นั้น ถ้าครูไม่แนะนำการันตีผมคงไม่มีโอกาสพบแมนต้าอย่างเต็ม ๆ ตาแบบนี้เป็นแน่ อาจจะผูกคอตายไปจริง ๆแล้วก็ได้
ขออย่าขัดแย้งกันเลยนะครับ มุมมองของคนเรามันต่างกันได้ แต่ขออย่าขัดแย้งจนไม่เข้าใจกันเลย บนเรือผมอาจจะเล่าข้ามรายละเอียดบางอย่าง (ก็มันเป็นเรื่อง ฮา ๆ ไปแล้ว) จะเล่าเป็นเรียงความแบบนี้มันก็ยาว และมันก็ไม่ต่อเนื่องด้วย เพราะจะมีคนแซวตลอดเวลาจนฮาทุกจุด โดยเฉพาะการส่งสัญญาณแบบอาจารย์เหนอ ทุกคนจะยิ้มหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน จนไม่คิดว่ามันจะเป็นความขัดแย้งกันไปได้ เอาเป็นว่ามันเป็นการเรียนรู้ก็แล้วกันว่า ถ้าเข็ม Guage ไม่นิ่ง เวลาหายใจเข้ามันลดลงไป – หายออกมันเพิ่มขึ้นมา สันนิษฐานได้เลยว่าเป็นเพราะ “แท็งค์อากาศเปิดไม่สุด” ผมมาคิดทีหลังว่าสาเหตุที่ผมหายใจไม่ค่อยออกคงเพราะผมเหนื่อยกับการว่ายเข้าหาเชือก ส่วนครูที่เอา Octopus ของผมไปหายใจออกปกติคงเพราะไม่เหนื่อยอะไร ซึ่งถ้าเปิดสุดเหนื่อยแค่ไหนคงจ่ายอากาศให้ทัน และตอนส่งสัญญานนั้นผมไม่เห็นตาของครูแสดงว่าครูไม่เห็นแน่ ๆ เห็นแต่ที่ผมชี้นิ้วไปที่ Octopus ของครู และผมก็ไม่คิดที่ส่งสัญญาณซ้ำด้วย (เพราะอยากลองใช้เสียง.....)
สุดท้ายผมต้องขอโทษอย่างแรงกับครูและทุกคนด้วยครับ ที่เป็นต้นเหตุให้เกิดการขัดแย้งกันขึ้นในประเด็นนี้ มันกลับเป็นว่าผมไปทำลายเกียรติ และความเชื่อถือในอาชีพของครู ผมขอบอกว่าครูทำดีที่สุดแล้วและก็ทำดีมาก ๆ ด้วยในการช่วยคน ๆ หนึ่งให้พ้นความวิกฤต ถ้าเป็นผมเกาะเชือกอยู่แล้วมีคนเกิดอาการเดียวกับผม ผมจะคิดได้หรือเปล่าในยื่นมือออกไปช่วยดึง อาจจะงงเกาะเชือกอย่างเดียวก็ได้ ผมต้องขอบคุณอีกครั้งขอบคุณจริง ๆ และโทษด้วยที่ทำให้มีคนเกิดอคติกับครู จนอาจจะกระทบกับงานของครู ผมผิดเองที่เล่าไม่ละเอียดแต่แรกต้องขอโทษด้วยและจะจำไว้เป็นบทเรียน ขอโทษด้วยครับ
ครูไม่ผิด ผมไม่ผิด แล้วใครผิด ..............
น้ำมันไบโอดีเซลผิด (มุกนี้ฮามากนะ 2 ปีก่อน)
นี่แหละชีวิต บางครั้งเปรี้ยวเหมือนมะนาว บางครั้งหวานปานน้ำผึ้ง (ณัฐริกา)
คุณกุ้งเอาเรื่องแท้งค์เปิดไม่สุดมาอธิบายหน่อยซิครับว่ามันเป็นอย่างไร ถ้าลึกมาก ๆ จะเป็นอย่างไร
อยากรู้ อยากศึกษาเพิ่มเติมครับ
ครู....ในมุมมองของครูล่ะเป็นอย่างไร ช่วยอธิบายมาบ้างซิครับ
ผู้เขียน
โดลงไปทั้งๆที่ไม่ดูเลยว่ามีอากาศเหลือแค่ 50 bar เกือบซวยแล้วซิเรา 
ยังไงก็จำไว้เป็นบทเรียนแล้วกันนะครับ
บันทึกการเข้า
