ทริปหัวใจเดินทาง #27 : GuiLin : Lost and Found [1]

[Joyful]

กุ้ยหลิน, 桂林 เมืองทะเลภูเขา

        หลังจากได้มีโอกาสไปเยือน เขาสก สมญา กุ้ยหลินเมืองไทย  ก็หลงเสน่ห์สายน้ำและภูเขาหินปูนน้อยใหญ่  ที่ซ้อนกันยังกับภาพวาดพู่กันจีน   จากนั้นตามด้วย วังเวียง สมญา กุ้ยหลินเมืองลาว  ก็สวยและมีเสน่ห์ไม่แพ้กัน   สุดท้าย  ฮาลองบก กุ้ยหลินเวียดนาม  ยิ่งใหญ่อลังการจนทำให้เกิดคำถามขึ้นกับตัวเองว่า  แล้วกุ้ยหลินเมืองจีน  ต้นฉบับของความงามทะเลภูเขานั้นจะสวยสักเพียงใดหนอ 

        สายการบินต้นทุนต่ำพาพวกเราลงจอดที่ท่าอากาศยาน มาเก๊า, 澳門   พวกเราจัดเจงเอกสารผ่านแดนเรียบร้อย  ก็เรียกรถแท๊กซี่ไปส่งยังชายแดน   เพื่อข้ามไปเมืองจูไห่, 珠海 ฝั่งจีนเพื่อต่อรถเดินทางสู่ หยางซั่ว, 阳朔  เมืองท่องเที่ยวสำคัญของกุ้ยหลิน, 桂林   

        ระหว่างที่รอรถเดินทางในช่วงเย็นพวกเรามีเวลามากมายที่จะเดินช้อปปิ้งที่ตลาดติดแแอร์   ชายแดนจู่ไห่, 珠海   เป็นที่น่าสังเกตุว่าร้านรองเท้าได้รับความนิยมจากคนจีนเป็นอย่างมาก  จนได้เวลาพวกเราขึ้นรถนอนปรับอากาศแสนสบาย  ออกเดินทางทันที 

        วันนี้เราโชคดีได้รถที่สะอาด ใหม่ และมีผู้โดยสารไม่มาก  แต่มีคนขับรถที่ซิ่งพอ ๆ กับรถเมล์อัศวิน ในเรื่องแฮรี พอตเตอร์  เบรคทีแทบตกจากเตียงเลยทีเดียว

[Joyful]

YangShuo, 阳朔 : The Nice Scenery

        รุ่งสางของวันใหม่  แสงสว่างเรือง ๆ จากขอบฟ้า  เผยให้เห็นภูเขาหินปูนรูปร่างสวยแปลกตา  ยืนตระหง่านสูงเสียดฟ้าทะลุหายไปในม่านหมอก  แม้รถจะวิ่งเป็นระยะทางไกลสิบกิโล  ทิวทัศน์สองข้างทางก็ยังเป็นทะเลเขาหินปูนสุดสวยไกลสุดลูกหูลูกตา  ข้างทางเป็นไร่นาเขียวขจี 

        ท้องทุ่งในเวลานี้เต็มไปด้วยรวงข้าวสีทองที่รอการเก็บเกี่ยว  บางช่วงผ่านสวนลูกพลับที่กำลังสุกเหลืองไปทั้งต้น  โอ้  เคยแต่กินลูกพลับ  มาเจอบ้านต้นพลับเข้าแล้วสิ

        ตื่นตากับภูเขาสวย ๆ พักใหญ่  รถทัวร์ก็พาพวกเรามาถึงหยางซั่ว  คนขับรถจอดและมองพวกเราบอก หยางซั่ว ๆ  ประมาณว่าถึงแล้วลงจากรถกรูได้แว้ววววววว 
        ทันทีที่ลงจากรถพวกเราก็ดูเป็นคนมีชื่อเสียงขึ้นมาทันที  เมื่อบรรดานักจับแขกเพื่อกินค่าหัวโรงแรม  ห้อมล้อมส่งภาษาจีนล้งเล้งไปหมด 

        ไม่ได้การก็เลยถอยฉากทำทีว่าปวดห้องน้ำเหลือเกิน  มีที่ไหนพอจะทำธุระได้บ้าง  ใกล้กันนั้นมีโรงแรมใหญ่ระดับสี่ดาว  ก็เลยถือโอกาสไปฉี่ไว้เป็นที่ระลึกเสียหน่อย  โดยทำทีเข้าไปถามราคาห้องพัก

        สุดท้ายพวกเราใช้วิชามารมากกว่า  ก็ไม่สามารถสลัดนักจับแขกเหล่านี้ไปได้  ก็เลยยอมจำนวนให้เขาพาไปดูที่พักแต่โดยดี  งานนี้ก็มุขเดิม ๆ รู้จักกับเจ้าของโรงแรม  สามารถให้ส่วนลดได้เป็นพิเศษ   เจ้าหมอนี่พาพวกเราเข้าไปในตรอกซอกซอย 

        ตายแล้วถ้าไม่พักที่นี่ฉันจะหาทางไปที่อื่นถูกหรือเปล่าหนอ  สุดท้ายเขาแจ้งราคาที่พักในสนนราคาคืนละ 50 หยวน  ซึ่งห้องพักก็ดูใหม่  และ สะอาดเรียบร้อยดี  เสียอย่างเดียวเจ้าของพูดภาษาอังกฤษไม่ได้  ก็เลยอำลาบ๋ายบายก่อน 

        พ่อหนุ่มนักจับแขกดูหัวเสียไม่น้อย  แต่ก็ยอมบอกทางให้พวกเราไปที่  Bamboo House แต่โดยดี  ระหว่างทางก็ไปเจออีกโรงแรมเลยแวะเข้าไปดู  ที่นี่ดูสะอาดและมีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติพักอยู่หลายคน 

        นั่นเพราะผัวเมียเจ้าของโรงแรมสามารถพูดภาษาอังกฤษได้คล่องแคล่ว  พวกเราก็เลยตกลงพักกันที่นี่ในราคาคืนละ 70 หยวน  ยอมจ่ายแพงกว่าแต่คงทำให้ชีวิตในหยางซั่วของพวกเราสะดวกขึ้นเป็นกอง

        หลังจากเก็บข้าวของเข้าที่พัก  พวกเราก็ลงมาซักถามเกี่ยวกับโปรแกรมท่องเที่ยว  และ ซื้อแพ็คเก็จทัวร์แบบ Day trip เพื่อล่องเรือไม้ไผ่แม่น้ำลี่เจียง, Lijiang River, 漓江 ชมความของภูเขาหินปูน   ซึ่งงามติดอันดับของเมืองจีน  ขนาดที่ได้รับเชิญให้ขึ้นไปอยู่บนแบงค์ 20 หยวน ของชาวจีนนั่นเชียว

        เรารองท้องด้วยบะหมี่แบบท้องถิ่น รสชาติไม่เลวระหว่างที่รอการเดินทางไปยังเมือง XingPing, 兴坪 ที่อยู่ห่างจากเมืองหยางซั่วไปราวหนึ่งชั่วโมง  เพื่อเริ่มต้นการล่องเรือชมตำนานความงามของกุ้ยหลิน

        เมื่อได้เวลานัดหมาย  พวกเรานั่งรถประจำทางขนาดเล็กจากหยางซั่วไปยัง XingPing, 兴坪 เจ้าของโรงแรมมาส่งพวกเราขึ้นรถ  และแจ้งว่าจะมีเจ้าหน้าที่รอรับพวกเราที่ปลายทาง   

        ระหว่างทางก็นั่งชมวิวสองข้างทางไปเพลิน ๆ อากาศวันนี้ค่อนข้างหนาวเอาการ  อุณหภูมิน่าจะราว ๆ 14 องศา   แถมลมพัดโชยทำให้ความหนาวทวีขึ้นเป็นสองเท่าที่เดียว 

        สิบเอ็ดโมงพวกเรามาถึงปลายทาง   มีสาวชาวจีนรอรับพวกเราอยู่แล้ว  จากนั้นพาขึ้นรถตุ๊ก ๆ ต่อไปยังจุดล่องเรือ   เรือที่ให้บริการมีทั้งเรือขนาดใหญ่  และ เรือไม้ไผ่(เทียม) ที่ดัดแปลงมาจากท่อ PVC  สามารถรองรับนักท่องเที่ยวได้ 2-6 คน   

        พวกเราเลือกโปรแกรมล่องเรือแบบสองชั่วโมง  ที่จุดลงเรือนี่เองเป็นจุดชมวิวภูเขา  ที่อยู่บนหลังธนบัตร 20 หยวน   ก็เลยต้องชักภาพไว้เป็นที่ระลึกเสียหน่อย 

 

        และแล้วความทรมานก็เริ่มขึ้น  เมื่อเรือไม้ไผ่เทียมติดเครื่องยนต์  เริ่มวิ่งออกจากท่าเรือ   แรก ๆ มันก็หนาวพอทนไหว  แต่พอเรือวิ่งลมพัดโชยผ้าผ่อนที่พอจะทำให้อบอุ่นได้  ก็ถูกนำออกมาใช้กันเสียหมด 

        วิวสวย ๆ น้ำใส  ขนาดมองเห็นสาหร่ายข้างล่าง   บ้างครั้งผ่านจุดแวะพักที่มีร้านค้าขายของที่ระลึก  ข้างหน้าโน่นมีคุณลุงถ่อแพไม้ไผ่  ใช้เหยี่ยวปลาจับปลาอยู่ในแม่น้ำ   เรือบริการนักท่องเที่ยวก็วิ่งสวนกลับมาเป็นระยะ    มันทั้งสวย  ทั้งตื่นเต้น  ทั้งหนาว   ช่างเป็นความสุขที่แสนทรมานจริง ๆ

[Joyful]

        จบสองชั่วโมง  พวกเรากลับมายืนบนฝั่งอีกครั้ง  มือเท้าชาไปหมดเพราะอากาศและน้ำเย็นเหลือเกิน  ที่ท่าเรือมีคุณป้าขายปลาชุบแป้งทอด  และ มันทอด  พวกเราเลยได้ลิ้มลองปลาแม่น้ำลี่เจียงทอดไปหลายตัว คาดว่าเป็นปลาที่จับมาด้วยฝีมือของเจ้าเหยี่ยวปลานั่นเอง อร่อยดีค่ะ  ตอนแรกเห็นก้างเยอะคิดว่าไม่น่ากิน  แต่ว่าปลาที่นี่ก้างนิ่มกินได้ไม่ติดคอ  แถมมันทอดพี่ tooom นักชิมของเราการันตีว่าอร่อย  ไม่เสียเที่ยวที่ยืนคอย   

        หลังจากเช็ดปากมัน ๆ เรียบร้อย  พวกเราบ่ายหน้ากลับสู่เมืองหยางซั่ว   แม้ว่าอากาศวันนี้จะขมุกขมัวแต่ก็ถือว่าภารกิจการชมความงามของภูเขาแห่งกุ้ยหลิน  ก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี   กลับถึงเมืองหยางซั่วพวกเราแวะทานอาหารกลางวัน  กว่าจะได้กินก็ต้องเรียกหาพนักงานเสิร์ฟที่คุยภาษาอังกฤษได้วุ่นไปหมด  แต่ก็อิ่มอร่อยโดยเฉพาะเมนูเป็ดผัดใบชา  อร่อยดีค่ะ       

        เย็นนี้พวกเราแบ่งกันเป็นสองกลุ่ม  คุณพี่ tooom และ คุณ Ducky จะไปชมการแสดง แสง สี เสียง แห่งกุ้ยหลิน, Impression of Liu Sanjie, 劉三姐 ที่ออกแบบและควมคุมโดย จาง อี โหมว  ผู้ออกแบบ แสง สี เสียง ในงานโอลิมปิคที่จีนเป็นเจ้าภาพ  งานนี้รับประกันฝีมือได้ว่าระดับโลกจริง ๆ  สนนราคาบัตรเข้าชมคิดเป็นเงินไทยประมาณ 1200 บาท   

        ส่วนข้าพเจ้าทั้งสองขอไปตามฝันอีกหนึ่งอย่าง  นั่นคือไปชมโชว์การจับปลาด้วยเหยี่ยวปลาค่ะ, Cormorant Fishing, 鸕鶿捕魚 สรุปว่าหลังมื้อเย็นพวกเราก็แยกย้ายกันไป

        หนึ่งทุ่มน้องที่โรงแรมมาส่งที่ท่าเรือใกล้ ๆ กับ  West Street, 西街  พวกเราลงเรือที่จุนักท่องเที่ยวได้ราว ๆ สามสิบคน  เรือมุ่งหน้าออกไปช้า ๆ ไม่นานพวกเราก็เข้าไปขนาบข้าง  เรือขนาดเล็ก  ที่มีเหยี่ยวปลาเกาะอยู่บนหลังคาหลายสิบตัว   โชว์การจับปลาแบบประยุกต์ก็เริ่มขึ้น 

        ภาพที่เราวาดไว้ว่าจะได้ชมการจับปลาแบบโบราณ  โดยใช้เรือไม้ไผ่ขนาดเล็ก ใช้คบไฟเป็นอันมลายไปสิ้น   แต่เอาน่าอย่างน้อยก็ได้เห็นเจ้าเหยี่ยวปลาจับปลา  อย่างใกล้ชิดกว่าชั่วโมงทีเดียว 

        เรือกลับมาส่งพวกเราที่เดิม  บรรยากาศริมน้ำดึงให้พวกเราซึมซับอยู่สักครู่   ไม่นานมีเรือขนาดเล็กพร้อมกับนกเหยี่ยวปลา  ล่องมาตามแม่น้ำ   พวกเราเลยได้เก็บภาพอีกรอบแบบไม่เสียสะตังค์  แถมเป็นการจับปลาจริง ๆ ไม่ใช่จับเพื่อการแสดงด้วยค่ะ

        ตอนนี้เวลาปาเข้าไปเกือบสามทุ่มแล้ว   พวกเราเดินกลับมาที่ West Street, 西街 ซึ่งเป็นถนนคนเดินของเมืองหยางซั่ว  ยามนี้คราคร่ำไปด้วยนักท่องเที่ยว  ทั้งชาวต่างชาติ  และ ชาวจีน    พวกเราเดินเบียดเสียดไปกับผู้คน  ชมสินค้านานาชนิด   กว่าจะหลุดออกมาจากถนนคนเดินได้  ก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มกว่าแล้วค่ะ  คืนนี้กลับที่พักเอาแรงเสียก่อน  พรุ่งนี้ยังมีโปรแกรมปั่นจักรยาน  ชมภูเขาหินปูนนามกุ้ยหลินกันอีกทั้งวัน 

[กระโจมไฟ]

Cormorant Fishing, 鸕鶿捕魚

[Zooxanthellae]

สวยจัง เป็ดก็น่ารักดีอะ

[Joyful]

สวยจัง เป็ดก็น่ารักดีอะ

เง้ย  เค้าเรียก เหยี่ยวปลา ค่ะ  แหมไปเรียกมันว่าเป็ด  ไม่สมศักดิ์ศรีเลย อิ ๆ




ทริปหัวใจเดินทาง #27 : GuiLin : Lost and Found [2]
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=1065.0