ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [2] ลี่เจียง ในความทรงจำ

[Joyful]

14 เม.ย. 2551 : ลี่เจียงในความทรงจำ

        ตีสองเศษ ๆ ของวันใหม่  เรามาถึงสนามบินลี่เจียง  อากาศที่เคยร้อนอบอ้าวของเมืองจิ่งหง เปลี่ยนเป็นหนาวจับใจ  เสื้อกันหนาวที่เตรียมกันเอาไว้แต่แรกถูกหยิบออกมาใส่  แต่เหลือไอ้กางเกงขาสั้นนี่สิ  ไม่รู้ว่าถอดขาเก็บไว้ไหนก็เลยต้องทนหนาวขาไปก่อน 

        หลังจากรับกระเป๋าเรียบร้อยเราออกมาขึ้นรถบัสของสนามบิน  มีนักท่องเที่ยวอยู่หลายคนเหมือนกัน  ค่ารถเข้าเมืองคนละ ๑๕ หยวน

        สนามบินลี่เจียงอยู่ห่างจากเมืองราว ๆ ๒๕ กิโลเมตร  ใช้เวลาเดินทางประมาณสี่สิบนาที  พอเข้าเขตเมืองเริ่มมองเห็นอาคารในแบบจีนโบราณ  พลันทำให้เห็นจอมยุทธกระโดดไปมาบนหลังคานั้น  นี่ขนาดยังไม่สว่างยังสวยขนาดนี้  แล้วถ้าสว่างจะสวยขนาดไหนหนอ 

        ในที่สุดรถจากสนามบินจอดลงที่ไหนสักแห่งในเมืองมีรถแท๊กซี่มารออยู่แล้วหลายคัน  เราเรียกรถคันหนึ่งพร้อมกับให้นามบัตรของโรงแรมที่ได้มาจากร้านชัยชวนชิม  แท๊กซี่พยักหน้ารับทราบแล้วขับรถออกไป

        วนหาอยู่ครู่ใหญ่แต่หาไม่เจอ  ในที่สุดก็ต้องโทร.หาที่โรงแรม พอไปถึงหน้าโรงแรมแท๊กซีต้องโทร.คุยอีกครั้ง  เราได้ยินเสียงพูดดังออกมาจากฟากหนึ่งของประตู  แต่ว่าทางโรงแรมไม่ยอมเปิดประตูให้  เอาล่ะสิ.. ไม่มีที่นอนเอาไงดี

        ในที่สุดก็ตัดสินใจให้แท๊กซี่ไปส่งที่เมืองเก่า [ Lijiang Old City, Lijiang Gucheng, 丽江古城 ]  และให้เบอร์โทร.โรงแรมในเมืองเก่ากับแท๊กซีไปอีกครั้ง  แท๊กซี่โทร.หาคุยกันอยู่นานพอควร( ปกติคนของโรงแรมจะออกมารับ )  ก่อนจะหันมาบอกว่ารถจะขับเข้าเมืองเก่าไม่ได้   เอางี้    เค้าจะเดินไปส่งแล้วกัน  แต่จะคิดว่าเดินไปส่งสิบหยวน  เท่านั้นแหละเว็บมาสเตอร์ของเราเต้นผาง  เดินไปส่งแค่นี้จะมาคิดสิบหยวน  อย่างนี้อั๊วไปกันเองได้   พอแท๊กซี่เห็นท่าทีของพวกเราก็บอกว่า  เอางี้เดี๋ยวเดินไปส่งฟรีไม่คิดตังค์  .. ช้าไปแล้วต๋อย  งอนแล้วย่ะไปกันเองก็ได้ 
        ว่าแล้วเว็บมาสเตอร์สองคนก็ออกเดินท่อม ๆ ไปบนถนนที่ปูด้วยก้อนหินใหญ่ ๆ สวย ๆ เมืองเก่าตอนนี้ถูกทาบด้วยแสงสีส้มจากโคมจีนสีแดงสวย  ที่แขวนประดับประดาเอาไว้เสียทุกแห่ง  ต้นหลิวที่ทอดกิ่งอยู่เหนือทางเดินพริ้วไหวไปกับสายลมหนาวที่โชยมาเป็นระลอก  สวยสงบอย่าบอกใคร

        .. ถึงอยากบอกก็ไม่มีใครให้บอกเพราะตอนนี้ปาเข้าไปเกือบตีสี่แล้วสิ

         เพียงไม่นานพวกเรามายืนอยู่กลาง Sifang Square หลังจากพยายามเคาะประตูโรงแรมสองสามแห่ง ซึ่งไร้เสียงการตอบรับ  เป็นว่าคืนนี้หาที่นอนไม่ได้แน่

        สายลมหนาวยังคงพัดมาเป็นระยะ  เดชะบุญที่มีห้องแถวที่เว้นไว้ทำตู้เอทีเอ็ม  มีประตูกระจกปิดมิดชิดกันลม  แถมยังเปิดไฟสว่างอยู่ทั้งคืน  งั้นพักกันก่อน แค่ชั่วโมงกว่า ๆ ฟ้าก็สางแล้ว  ไว้ค่อยกว่ากันใหม


--------------------------------------------------------------------------------------------
ลิงค์อื่น ๆ

- ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [1] มนต์ขลังสิบสองปันนา
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=453.0

- ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [2] ลี่เจียงในความทรงจำ
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=463.0

- ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [3] The Impression Baisha
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=504.0

- ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [3] The Impression II วัดยี่เฟิง ตงปาวั่นซื่อหยวน เฮ้ยหลงทัน
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=506.0

ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [4] Yolong Snow Mountain ..
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=520.0

ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [4] หุบเขาตงปา - ซู่เหอ Mirror town
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=532.0

ทริปหัวใจเดินทาง#25:10 Days in Yunnan[5] อำลาลี่เจียง
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=698.0

*** ATM HOTEL

[กระโจมไฟ]

        ระหว่างที่เก็บของไว้ในห้องเอทีเอ็ม  เรางัดขาตั้งกล้องออกมาเก็บภาพเมืองเก่ากับฟ้าสีน้ำเงินยามเช้า  ทั้งสวย ทั้งสงบ ทั้งง่วง และสุข  แต่สุขแบบง่วง ๆ ยังไงบอกไม่ถูก 

        แต่ก็ได้ภาพดี ๆ ในเช้านี้หลายภาพทีเดียว  พอฟ้าเริ่มสางบรรดาผู้คนเริ่มออกมาเดิน  มีหลายคนเดินเร็วจี่เหมือนจะรีบไปทำงานที่ไหนสักแห่ง 

        บ้างก็เป็นนักท่องเที่ยวที่ออกมาเดินชมบรรยากาศยามเช้า  นักเรียนนักศึกษาก็มี  พวกเราเลยได้โอกาสถามทางไปโรงแรม  แถมคนที่นี่ก็ดีใจหายช่วยพยายามบอกทางให้ ถึงแม้ว่าจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ก็ตาม 

[กระโจมไฟ]

        เมื่อเราเดินตามทางบอกของชาวเมืองคนที่สามสิบกว่า ๆ เราก็มายืนอยู่บนตรอกเล็ก ๆ มีลำธารสายเล็กไหลเอื่อย ๆ ยืนหมุนกันอยู่ตรงนั้นไม่รู้จะไปไหนกันต่อดี

        "Can I help you?"  เสียงนางฟ้าดังมาจากข้างหลัง  คงไม่ต้องบอกว่าพวกเราดีใจแค่ไหน  รีบระล่ำระลักบอกเธอไปว่า เราพยายามตามหาโรงแรมแห่งหนึ่งตามนามบัตรนี้ 

       เท่านั้นเองเธอก็โทร.ไปบอกที่โรงแรม  แล้วก็หันมาบอกเราว่าให้รออยู่ตรงนี้แหละเดี๋ยวโรงแรมมารับ  ในนาทีนั้นเรารู้สึกขอบคุณเธออย่างสุดซึ้งจริง ๆ

        ไม่นานคนของโรงแรมก็มารับพวกเรา  ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อโรงแรมอยู่ในซอยเล็ก ๆ ห่างจากจุดที่พวกเรายืนอยู่ไปเพียงยี่สิบกว่าเมตรเท่านั้นเอง โธ่ถังกะละมังแตก!!!

[กระโจมไฟ]

       ว่ากันว่าในเมืองเก่าลี่เจียงแห่งนี้  หรือมีอีกนามนึงว่าต้าหยัน  มีโรงแรมเล็ก ๆ กระจายอยู่ทั่วไปถึงสามร้อยแห่ง  การที่จะหาห้องพักนั้นไม่ยากเลย 

        เพียงแต่ลองเดินเข้าไปถามหาห้องว่าง  แล้วก็ดูห้องว่าถูกใจไหมเท่านั้นเอง  โรงแรมที่นี่สไตล์เก่าเหมือนโรงเตี๊ยมในหนังจีนกำลังภายในที่พวกเราเคยดู  คือหลังจากเดินผ่านซุ้มประตูเข้าไป  ก็จะพบกับลานโล่งตรงกลาง  รอบ ๆ เป็นอาคารสองชั้นล้อมรอบเป็นสี่เหลี่ยม  แบ่งเป็นห้องพักมากบ้างน้อยบ้างตามแต่พื้นที่จะอำนวย 

        เหมือนโรงแรมที่พวกเราเลือกพักในวันนี้มีห้องพักประมาณสิบห้อง  ลานสี่เหลี่ยมโล่งตรงกลางวางโต๊ะเก้าอี้เอาไว้ให้นั่งเล่น หรือลงมาจิบชาได้  มีอินเตอร์เน็ตให้ได้ฟรีได้ตลอดเวลาอยู่เครื่องหนึ่ง  มุมหนึ่งตั้งแก้วเปล่า  ใบชา  และมีกาน้ำร้อนวางเรียงราย  สามารถหยิบไปไว้ชงชาทานในห้องก็ได้  บนชั้นสองมีระเบียงเล็ก ๆ หน้าห้อง  มีโต๊ะให้ออกมานั่งเล่นเพลิน ๆ ได้หลายตัว

[กระโจมไฟ]

        ลงทะเบียนเข้าพักเรียบร้อยก็ของีบเอาแรงสักหน่อย  สาย ๆ ออกไปเดินหาอะไรกินกัน  ตอนนี้เมืองเก่าที่เคยเงียบสงบเมื่อตอนเช้าตรู่  กลับคราคร่ำไปด้วยนักท่องเที่ยว  ที่เดินชมร้านรวงขายของที่ระลึกมากมาย  มีทั้งผ้าคลุมไหล่ที่ทอด้วย อักษรตงปา  กระดิ่งทองเหลืองใบจิ๋วที่เราเห็นแขนไว้ทั่วเมือง  ร้านขายชา  ขลุ่ยน้ำเต้าที่เจ้าของร้านจะเปิดเพลงแล้วนั่งเป่าขลุ่ยคลอเสียงดนตรีที่ไพเราะจับใจ   

[กระโจมไฟ]

        เราเลือกร้านอาหารใกล้ ๆ กับลานกลางเมือง  มีบะหมี่น้ำที่เสิร์ฟมาบนชามร้อนฉ่า  ชามใหญ่แค่ ๘ หยวน  แบ่งกันกินสองคนยังไม่หมด  จากนั้นก็ออกไปเดินชมเมือง 

        สำหรับนักท่องเที่ยวที่ต้องการแผนที่  มีวางขายทั่วไปตามร้านของชำ  ร้านขายหนังสือ  แถมแข่งกันออกแบบมามากมายถูกใจนักสะสมแผนที่ซะด้วย 

        วันนีตั้งใจจะไปเยี่ยมชม บ้านตระกูลมู่, Mu's Mansion, Mu's Palace, Mu Fu, 木府  ที่เป็นเจ้าเมืองลี่เจียงมาแต่โบราณ  คำว่า “มู่” "木" ในภาษาจีนนั้นหมายถึงต้นไม้  เจ้าเมืองลี่เจียงนั้นจึงห้ามก่อสร้างกำแพงเมืองล้อมรอบ  เพราะหากนำกรอบมาใส่คำว่ามู่  จะได้คำว่า “คุ่น” "困"ที่แปลว่ายากแค้นรำเค็ญนั่นเอง 

        ในแผนที่แสดงทางไปบ้านตระกูลมู่ได้หลายทาง  ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากลานกลางเมืองเท่าใดนัก  แต่พอเดินไปถึงก็เจอแต่กำแพงบ้าน  หาทางเข้าไม่ได้สักทาง  บ่ายแล้วจึงเลิกล้มความตั้งใจ กลับมาตั้งหลักที่พักกันก่อน

[กระโจมไฟ]

        พักพอหายเมื่อยเราออกไปเดินกันต่อ 

        บ่ายนี้ตั้งใจจะไป “เฮ้ยหลงทัน”  หรือสระมังกรดำ, Black Dragon Pool [ Hei Long Tan ], 黑龙潭  อ่านเจอในหนังสือว่าการไปสระมังกรดำน้ำ ง่ายดายแค่นั่งรถเมล์สายสี่ไปเกือบสุดสายก็ถึง 

        เลยไปถามเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์หน้าเมืองเก่าว่าจะขึ้นรถสายเมล์ไปสระมังกรได้ที่ไหน  เจ้าหน้าที่บอกให้เลี้ยวซ้ายหน้าเมืองเก่า  แล้วจะเจอป้ายรถเมล์   แถมย้ำมาว่าต้องรถเมล์สายสี่นะคะ  อ้อ.. ถ้าจะเดินชมเมืองไปเรื่อย ๆ ก็ใช้เวลาแค่ ๑๕ นาทีเองค่ะ  ฟังข้อมูลแล้วก็ขอเลือกเดินทางด้วยรถเมล์ 

       พอขึ้นรถก็กางหนังสือไปจิ้มให้ พนักงานขับรถดู  พี่แกก็ อ้อ ! เฮ้ยหลงทัน ปุเดี๋ยวก็ถึง  พอถึงก็ชี้ให้ลงว่าเดินลงตรงนี้แหละ

[กระโจมไฟ]

        หลังจากไปชะเง้อดูนิดนึงแล้ว  เราก็ลงความเห็นกันว่าฟ้าวันนี้ปิด  คงเก็บภาพสระมังกรดำโดยมีภูเขาหิมะเป็นฉากหลังไม่ได้หรอก  ว่าแล้วก็ตัดสินใจเดินกลับเมืองเก่ากันดีกว่า 

        ระหว่างทางผ่านต้นเชอรี่ที่มีกลีบสีชมพูซ้อนกันหลายชั้น  ออกดอกสะพรั่งอยู่ริมถนน  เลยแวะถ่ายภาพกันอยู่เป็นนานสองนาน

[กระโจมไฟ]

        จากนั้นก็เดินฝ่าฝูงชนกลับที่พักงีบเอาแรงตื่นอีกทีสองทุ่มแล้ว  ออกไปหาอะไรกินกันดีกว่า 

        ได้ความว่าในตลาดมีร้านขายเป็ดย่าง  ตัวละ ๑๘ หยวน  ฟังแล้วทำให้อยากลองชิมเป็ดย่างของคนจีนเป็นยิ่งนัก  แต่จนแล้วจนรอดก็เดินหาตลาดไม่เจอสักที   เลยเลือกเอาร้านอาหารข้างทางในเมืองเก่านี่หละ  แล้วเปิดตำราสั่งผัดผักตั้งโอ๋ใส่ไข่  และ ปลาทอดแบบน่าซี, Naxi, 纳西  มาตัวหนึ่ง 

        รอสักพักอาหารก็มาวางตรงหน้า  ปลาทอดแบบน่าซีจะมีพริกทอด  ถั่วทอดผัดเข้าด้วยกันราดหน้ามาด้วย อร่อยดี
 
         ขากลับแวะซื้อเมล่อนมาลูกหนึ่ง  นั่งกินที่ระเบียงพร้อมชาดอกกุหลาบ  จบวันอันน่าประทับใจไปอีกหนึ่งวัน


เดินทางกันต่อนะคะ

- ทริปหัวใจเดินทาง # 25 : 10 Days in Yunnan [3] The Impression Baisha
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=504.0

[BlackCap]

แจร่มมมมมม

[i-am-ton]

เสียดาย - 2

[G-girl]

 
อยากไปง่ะ

[nin]

        ระหว่างที่เก็บของไว้ในห้องเอทีเอ็ม  เรางัดขาตั้งกล้องออกมาเก็บภาพเมืองเก่ากับฟ้าสีน้ำเงินยามเช้า  ทั้งสวย ทั้งสงบ ทั้งง่วง และสุข  แต่สุขแบบง่วง ๆ ยังไงบอกไม่ถูก 

        แต่ก็ได้ภาพดี ๆ ในเช้านี้หลายภาพทีเดียว  พอฟ้าเริ่มสางบรรดาผู้คนเริ่มออกมาเดิน  มีหลายคนเดินเร็วจี่เหมือนจะรีบไปทำงานที่ไหนสักแห่ง 

        บ้างก็เป็นนักท่องเที่ยวที่ออกมาเดินชมบรรยากาศยามเช้า  นักเรียนนักศึกษาก็มี  พวกเราเลยได้โอกาสถามทางไปโรงแรม  แถมคนที่นี่ก็ดีใจหายช่วยพยายามบอกทางให้ ถึงแม้ว่าจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ก็ตาม 

  สวย, งาม มาก

[nin]

14 เม.ย. 2551 : ลี่เจียงในความทรงจำ

        ตีสองเศษ ๆ ของวันใหม่  เรามาถึงสนามบินลี่เจียง  อากาศที่เคยร้อนอบอ้าวของเมืองจิ่งหง เปลี่ยนเป็นหนาวจับใจ  เสื้อกันหนาวที่เตรียมกันเอาไว้แต่แรกถูกหยิบออกมาใส่  แต่เหลือไอ้กางเกงขาสั้นนี่สิ  ไม่รู้ว่าถอดขาเก็บไว้ไหนก็เลยต้องทนหนาวขาไปก่อน 

        หลังจากรับกระเป๋าเรียบร้อยเราออกมาขึ้นรถบัสของสนามบิน  มีนักท่องเที่ยวอยู่หลายคนเหมือนกัน  ค่ารถเข้าเมืองคนละ ๑๕ หยวน

        สนามบินลี่เจียงอยู่ห่างจากเมืองราว ๆ ๒๕ กิโลเมตร  ใช้เวลาเดินทางประมาณสี่สิบนาที  พอเข้าเขตเมืองเริ่มมองเห็นอาคารในแบบจีนโบราณ  พลันทำให้เห็นจอมยุทธกระโดดไปมาบนหลังคานั้น  นี่ขนาดยังไม่สว่างยังสวยขนาดนี้  แล้วถ้าสว่างจะสวยขนาดไหนหนอ 

        ในที่สุดรถจากสนามบินจอดลงที่ไหนสักแห่งในเมืองมีรถแท๊กซี่มารออยู่แล้วหลายคน  เราเรียกรถคันหนึ่งพร้อมกันให้นามบัตรของโรงแรมที่ได้มาจากร้านชัยชวนชิม  แท๊กซี่พยักหน้ารับทราบแล้วขับรถออกไป

        วนหาอยู่ครู่ใหญ่แต่หาไม่เจอ  ในที่สุดก็ต้องโทร.หาที่โรงแรม พอไปถึงหน้าโรงแรมแท๊กซีต้องโทร.คุยอีกครั้ง  เราได้ยินเสียงพูดดังออกมาจากฝากหนึ่งของประตู  แต่ว่าทางโรงแรมไม่ยอมเปิดประตูให้  เอาล่ะสิ.. ไม่มีที่นอนเอาไงดี

        ในที่สุดก็ตัดสินใจให้แท๊กซี่ไปส่งที่เมืองเก่า [ Lijiang Old City, Lijiang Gucheng, 丽江古城 ]  และให้เบอร์โทร.โรงแรมในเมืองเก่ากับแท๊กซีไปอีกครั้ง  แท๊กซี่โทร.หาแล้วบอกว่ารถจะขับเข้าเมืองเก่าไม่ได้

        เอางี้
       
        เค้าจะเดินไปส่งแล้วกัน  แต่จะคิดว่าเดินไปส่งสิบหยวน 

        เท่านั้นแหละเว็บมาสเตอร์ของเราเต้นผาง  เดินไปส่งแค่นี้จะมาคิดสิบหยวน  อย่างนี้อั๊วไปกันเองได้

        พอแท๊กซี่เห็นท่าทีของพวกเราก็บอกว่า  เอางี้เดี๋ยวเดินไปส่งฟรีไม่คิดตังค์  .. ช้าไปแล้วต๋อย  งอนแล้วย่ะไปกันเองก็ได้ 

        ว่าแล้วเว็บมาสเตอร์สองคนก็ออกเดินท่อม ๆ ไปบนถนนที่ปูด้วยก้อนหินใหญ่ ๆ สวย ๆ เมืองเก่าตอนนี้ถูกทาบด้วยแสงสีส้มจากโคมจีนสีแดงสวย  ที่แขวนประดับประดาเอาไว้เสียทุกแห่ง  ต้นหลิวที่ทอดกิ่งอยู่เหนือทางเดินพริ้วไหวไปกับสายลมหนาวที่โชยมาเป็นระลอก  สวยสงบอย่าบอกใคร

        .. ถึงอยากบอกก็ไม่มีใครให้บอกเพราะตอนนี้ปาเข้าไปเกือบตีสี่แล้วสิ

         เพียงไม่นานพวกเรามายืนอยู่กลาง Sifang Square หลังจากพยายามเคาะประตูโรงแรมสองสามแห่ง ซึ่งไร้เสียงการตอบรับ  เป็นว่าคืนนี้หาที่นอนไม่ได้แน่

        สายลมหนาวยังคงพัดมาเป็นระยะ  เดชะบุญที่มีห้องแถวที่เว้นไว้ทำตู้เอทีเอ็ม  มีประตูกระจกปิดมิดชิดกันลม  แถมยังเปิดไฟสว่างอยู่ทั้งคืน  งั้นพักกันก่อน แค่ชั่วโมงกว่า ๆ ฟ้าก็สางแล้ว  ไว้ค่อยกว่ากันใหม

*** ATM HOTEL

 ผจญภัยในต่างแดน ยั่งกะในหนังแน่ะ

[Joyful]

ไปกันอีกมะ