มิงกาละบา...Madalay

[ฮานาเล]

ความเดิมตอนที่แล้ว.....กระทู้ที่แล้วเรานั่งรถม้ากระโดกกระเดกชมเจดีย์อยู่พุกาม

กระทู้นี้เป็นเมืองต่อไปที่เราจะไป   คือเมืองมัณฑะเลย์ ราชธานีเก่าของพม่า กษัตริย์องค์สุดท้ายของพม่า คือพระเจ้าสีป่อ ใครอยากทราบประวัติหาอ่านได้จากหนังสือ "พม่าเสียเมือง" ของ มรว.คึกฤทธิ์นะคะ


ภาพ :  รถม้าของเมืองพุกาม (Bagan)

[ฮานาเล]

จากพุกามหรือ Bagan เรานั่งรถตอนกลางวัน  เวลาทั้งวันอุทิศก้นให้กับเบาะรถ  เราว่าการเดินทางโดยใช้รถท้องถิ่นของพม่า โดยใช้เวลาประมาณ สิบ ชั่วโมง ไม่เกินนี้ ยังพอรับได้ถ้าเทียบกับการเดินทางโดยใช้ Local Bus ของประเทศเวียดนาม หรือประเทศจีน เพราะอย่างน้อยๆ ที่พม่า  สัมภาระต่างๆ ส่วนมากเก็บไว้ใต้ท้องรถ ในห้องสัมภาระ หรือไม่ก็บนหลังคารถ ผิดกับเวียดนามและจีน  คราวที่แล้วไปหยวนหยาง  เพื่อนที่ไปด้วยโดนไก่จิกเท้าตลอดการเดินทาง ก็อาตี๋แกเล่นหิ้วไก่เป็นๆ ขึ้นรถด้วยนะซิ


ภาพ : รถที่นำเราจากพุกามสู่เมืองมัณฑะเลย์อย่างสวัสดิภาพ

[ฮานาเล]

เราถึงมัณฑะเลย์ประมาณ ห้าโมงเย็น จากสถานีขนส่งต้องนั่งรถ blue taxi เข้าในย่าน donw town หาโรงแรมที่พัก กว่าจะเสร็จสรรพ ออกมาเดินเล่น หาข้าวเย็นรับประทานก็มืดมากอยู่ 


มัณฑะเลย์มีชาวอินเดียอยู่เยอะมาก  ใครที่ชอบจาปาตีจิ้มแกง รับรองมามัณฑะเลย์ไม่ผิดหวัง เพราะมีร้านขายอาหารอินเดีย ย่างจาปาตี้กันครื้นเครง  แต่มื้อเย็นของราวันนี้เป็นอาหารจีนผสมไทยใหญ่  รสชาติเค็มมากๆ  หลังจากที่เรากินอาหารที่ปรุงโดยชาวพม่า เราสรุปกันได้ว่า อาหารพม่านี่ เค็มมาก ทั้งๆ ที่น้องในทริปเป็นคนทานอาหารรสเค็ม ยังเอ่ยปากว่า สงสัยที่นี่เกลือราคาถูก

ภาพ : ลีลาการย่างจาปาตีของชาวอินเดียที่มัณฑะเลย์ ครื้นเครงดีมาก เราลองไปนั่งชิมดู ปรากฏว่าหนุ่มน้อยเด็กเสริฟมาคอยดูเรากินจาปาตียังกับเราเป็นของแปลก...มันแปลกตรงไหน (วะ)

[ฮานาเล]

สภาพทั่วไปของเมืองมัณฑะเลย์ ในสายตาเรา เป็นเมืองใหญ่ มีตึกสูง มีธุรกิจการค้า เจริญพอควร ระบบสาธารณูปโภคยังไม่ค่อยดีเหมือนเดิม กลางคืนไฟดับตลอด  เพราะฉะนั้นอย่าไปต่อรองราคาห้องแอร์ให้มากความ คือได้ห้องพักที่มีแอร์ก็ดี แต่อย่าไปหวังว่าจะเปิดได้ตลอดคืน  ยกเว้นเสียแต่ว่า คุณจะไปนอนโรงแรมห้าดาว ที่มีเครื่องปั่นไฟตลอดทั้งคืน อันนี้ตามแต่ศรัทธาและกำลังเงินในกระเป๋า   ส่วนตามถนนรนแคม ก็อย่าว่าแหละนะ ตึกรามบ้านช่องยังไฟดับอยู่บ่อยๆ ไฟฟ้าส่องสว่างตอนกลางคืนตามเสาไฟ ก็อย่าไปนึกถึง ถนนหนทางก็เป็นหลุมเป็นบ่อ เดินไปตลาดนัดตอนกลางคืนต้องใช้ไฟฉายส่องทาง อาศัยว่าเคยเดิน night trail มาก่อน เลยไม่สะดุดหกล้ม ถือว่าเป็นสีสันของมัณฑะเลย์ก็แล้วกัน

วันรุ่งขึ้นเราเช่ารถ blue taxi มาได้คันหนึ่ง  เจ้าของคนขับถูกอัธยาศัยกันดี พูดกันทีน้ำหมากกระจาย ชื่อ มินออง เรามักเรียกเขาว่า “มินมิน”

ภาพ : พระสงฆ์พบเห็นได้ทั่วไปในพม่า รูปนี้น้องหวุ่นถ่ายตอนโดยสารไปเมืองสกาย ท่านต้องโหนรถออกไปบิณฑบาตรในตัวเมือง และโดยสารกลับ

[ฮานาเล]

“มินมิน” วางแผนการเที่ยวให้เราเสร็จสรรพ เริ่มจากมารับเราไปเมืองสกาย ก่อน   ออกจากเมืองสกาย เราไปต่อกันที่เมืองอังวะ  บ่ายจัดๆ พาไปเมืองอมรปุระ   แถมท้ายด้วยการพาไปกินอาหารพม่าแท้ๆ  เดินผ่านตรอกซอกซอยเข้าไปกินในร้านที่ชาวพม่าไปกินกัน มื้อนี้อิ่มอร่อยสมราคา

ภาพ : จุดชมวิว ถ่ายจาก วัดที่เมืองสกาย

[ฮานาเล]

จากเมืองสกาย เราไปต่อกันที่เมืองเก่าอังวะ  ต้องนั่งเรือข้ามแม่น้ำและไปต่อรถม้า เที่ยวเมืองเก่า ไม่สามารถเดินชมได้ เพราะระยะทางไกลมาก

ภาพ : รถม้าเมืองอังวะ...

[ฮานาเล]

ภาพ : โบราณสถานเมืองอังวะ

[ฮานาเล]

ภาพ : วัดมหากันดายงค์ ( Maha Gandayon Monastery ) เมืองอังวะ

[ฮานาเล]

กลับจากเมืองเก่าอังวะ เราไปดูพระอาทิตย์ตกที่สภาพอูเบ็ง ( U Bein Bridge ) ซึ่งอยู่ในเมืองอมรปูระ  เป็นสะพานที่สร้างขึ้นจากไม้สักที่นำมาจาก พระราชวังในเมืองอังวะ ที่สร้างขึ้นเมื่อ 200 กว่าปี ที่แล้วมีความยาว 1.2 ก.ม

[ฮานาเล]

ภาพ : พระอาทิตย์ตก สะพายอูเบ็ง

[ฮานาเล]

สะพานไม้มีชีวิต U Bein Bridge

[ฮานาเล]

ย่ำค่ำ มินมิน เจ้าของรถ พร้อมตำแหน่งไกด์กิติมศักดิ์ ควบรถ blue Taxi กลับเข้าเมืองมัณฑะเลย์ ผู้คนและรถราขวักไขว่  ขับซิ่งจนเราหวาดเสียว เสียงแตรรถ กึกก้อง แต่ยังเป็นรองที่เวียดนามอยู่หลายขุม

มิน มิน พาพวกเราลัดเลาะหาอาหารพม่าแท้ๆ ตามคำประกาศิตของน้องหวุ่น หนุ่มน้อยหนึ่งเดียวในทริป ที่บอกว่า
จะกิน Burmese Food , Clean Foods Good taste and Low price


ภาพ : อาหารพม่าจริงๆ ที่ชาวพม่านิยมไปกินกัน เข้าไปในซอย จากถนนใหญ่ ดัดแปลงใต้ถุนบ้านเป็นร้านอาหาร นั่งกินกับพื้น มีอาหารเป็นข้าวแกงให้เราไปเลือกสั่งได้ว่าจะกินอะไรบ้าง และมีเครื่องเคียงให้ฟรีอยู่สองสามอย่าง เช่นซูป หรือต้มจืด ผักสด น้ำพริกสองชนิด ไม่คิดเงิน  มีของหวานเป็นน้ำตาลโตนด รสชาติอร่อยดี เจริญอาหารมากๆ น้ำชาร้อนบริการฟรี  สังเกตุว่า ที่พม่ามัณฑะเลย์ อินเล พุกาม มักดื่มชาจีนร้อนๆ  เพราะน้ำชาจะมีสรรพคุณเย็น ถึงจะดื่มขณะร้อนๆ แต่จะเข้าไปเย็นในท้อง ดีกับสุขภาพ

[ฮานาเล]

เช้าที่สองของการอยู่ในมัณฑะเลย์  เป็นเช้าวันมาฆะบูชา เขาเรียกว่า  วัน “full moon” เราตื่นกันตั้งแต่ตีสี่  พอตีสี่ครึ่ง “มินมิน” มารับพวกเราไปวัดมหามัยมุนี เพื่อไปดูพิธี ล้างพระพักตร์พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองมัณฑะเลย์ 

บริเวณวัดคนเยอะมาก “มินมิน” พยายามพาเราเข้าไปใกล้ที่สุด  แต่เนื่องจากเราไปผู้หญิงจึงเข้าไปได้เพียงในส่วนที่กั้นไว้เท่านั้น  มีชายหนุ่มในทริปคนเดียวที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปใกล้ชิดติดขอบจอ

พิธีเริ่มตอนตีห้านิดๆ เป็นพิธีที่ใช้เวลานานพอสมควร มีเจ้าหน้าที่แต่งชุดสีขาวสามสี่คนมาเตรียมพิธีต่างๆ จากนั้นก็จะเป็นเจ้าอาวาส ท่านจะมาทำพิธี ล้างพระพักตร์ แปรงฟัน เช็ดพระพักตร์ฉีดน้ำหอม ให้กับองค์พระมหามัยมุนี  พระพักตร์ท่านก็เลยผ่องใส เหลืองอร่ามด้วยสีทองสุกปลั่ง

[ฮานาเล]

องค์พระมหามัยมุนี องค์จริง ไม่ได้อ้วนท้วนขนาดนี้หรอกค่ะ ในภาพถ่ายที่ติดไว้ แต่ที่ดูอ้วนท้วนสมบูรณ์และทรงเครื่องกษัตริย์อย่างนี้ เพราะทองคำเปลวที่ประชาชนผู้ศรัทธาไปปิดทองกันทุกวันๆ

ภาพ : พระพุทธมหามุนี (Mahamui Pagoda )หรือรู้จักกันในนามพระล้างหน้า ที่มีความงดงามตามศิลปกรรมพม่า ที่มีลักษณะเป็นพระพุทธรูปสำริดปิดทอง ที่อยู่ คู่บ้านคู่เมืองมาช้านานที่สร้างขึ้นราว ปี พ.ศ 2327 เป็นสถานที่ที่สำคัญรองจากพระธาตุเชเวดากองในกรุงย่างกุ้ง

[ฮานาเล]

กลับเข้าโรงแรมตอนประมาณหกโมงเช้า กินอาหารเช้าที่โรงแรม ส่วนมากค่าโรงแรมจะรวมอาหารเช้าด้วย พวกเราจึงอดชิม "โมฮิงก่า" ซึ่งเป็นอาหารเช้าของชาวพม่า ไปอย่างน่าเสียดาย แต่ไม่เป็นไร เพื่อความประหยัด ไหนๆ ก็เสียค่าห้องรวมอาหารเช้าแล้วก็กินมันซะที่นี่แหละ

ภาคเช้าของวันนี้ เราจะไปเมืองมินกุง (Mingun) ต้องล่องทวนน้ำไปตามแม่น้ำอิรวดีจากท่าเรือมัณฑะเลย์ไป ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง เรือออกจากท่าเก้าโมงเช้า

เจดีย์มินกุง สร้างโดยพระเจ้าปดุง หรือพระเจ้าโบดอพญา แต่ยังไม่เสร็จดี ทรงสวรรคตไปเสียก่อน ตัวเจดีย์ใหญ่โตมาก แต่มีรอยแตกร้าวเพราะแผ่นดินไหว มีบันได สามารถปีนขึ้นไปด้านบนได้ ด้านบนจะเป็นลานโล่งๆ มองเห็นวิวเจดีย์เมียะเต็งดาน และแม่น้ำอิรวดี