มิงกาละบา..ศรัทธาอันยิ่งใหญ่

[ฮานาเล]

ไม่ได้แวะเวียนส่งเรื่องเที่ยวมาเวปนี้เสียนาน ไม่ทราบว่าใครจะยังจำเราได้หรือเปล่า คราวนี้ถือเป็นฤกษ์งามยามดี ได้แวะเวียนไปแสวงบุญยังประเทศพม่า  หรือสหภาพพม่า เป็นภาษาอังกฤษว่า Uninon of Myanmar

ท้าวความไปตั้งแต่ปีที่แล้ว ช่วงนั้นสายการบินต้นทุนต่ำ เทกระหน่ำค่าโดยสารราคาถูกออกมายั่วน้ำลายนักท่องเที่ยวกระเป๋าแฟ้บ อย่างเรา ตกปากรับคำกับเพื่อนๆ ไว้ตั้งแต่เดือนเก้าปีที่แล้ว  โปรแกรมบินจริงๆ วันที่ 17-26 ก.พ. 51 ช่างเป็นโปรแกรมเที่ยวที่ตั้งเอาไว้นานมากๆ และเสี่ยงมากๆ เพราะตอนช่วงปลายปี50  มีเหตุการณ์ชุมนุมประท้วงรัฐบาลทหารที่ประเทศพม่าเป็นข่าวครึกโครม ทำเอาเราใจตุ้มๆ ต้อมๆ ว่าอาจจะต้องเปลี่ยนแผนการเดินทาง เล่นเอากระสับกระส่ายกลัวไม่ได้เที่ยวกันทั่วหน้า

ครั้นถึงเวลาไปจริงๆ  จากทริป 6 คน เหลือร่วมผจญภัยเมืองหม่องกัน 4 คน   สี่ก็สี่ซิน่า...ได้วลาไป แล้วก็พร้อมออกรบ เฮ้ย..ไม่ใช่ๆ ไม่ได้ไปรบกับพม่า ตอนนี้ยุคสมัยเปลี่ยนไป เราไปในฐานะ คนเดินทางท่องเที่ยวตามรอยอารยธรรมและศรัทธาอันยิ่งใหญ่แห่งศาสนาพุทธ...อาเมน...

[ฮานาเล]

การเดินทางก็ไม่มีอะไรมาก  แหกขี้ตาตื่นไปสนามบินสุวรรณภูมิ เครื่องออกตอน 7.15 น.เวลาประเทศไทย  ระหว่างรอขึ้นเครื่องก็งัดขนมปังจากโลตัสมาสังเวยพยาธิในกระเพาะไปก่อน  ไม่อย่างนั้นอาจมีอาการคายของเก่ากันได้  เราไม่ชอบขึ้นเครื่องบิน ตอนเครื่องขึ้นและลง เราจะอาเจียนให้ได้ ยิ่งเวลาเจอกัปตันซิ่งๆ  ทะยานเครื่องขึ้นให้ได้เพดานบินเหมือนครื่องบินรบทีไร เราจะตายทุกที  อย่างเบาะๆ ก็มึนหัว หูดับ

ที่สนามบินประเทศพม่า  รอรับสัมภาระ จะบอกเพื่อนๆ ที่จะไปว่า ให้ระวังตนหรือพร้อมจะเผชิญหน้ากับพวกแท็กซี่มะรุมมะตุ้ม  เพราะสนามบินจะป้องกันเราไว้แค่ตัวอาคารเท่านั้น นอกห้องกระจก นายหน้า รถแท็กซี่ คนขนกระเป๋าเพียบ เพราะงั้นทำใจให้พร้อมก่อนลุย

ลืมบอกก่อนว่า การเข้าประเทศพม่า คนไทยอย่างเราต้องขอวีซ่า หรือหนังสืออนุญาติเดินทางเข้าประเทศหม่องให้เรียบร้อยก่อน สถานฑูตพม่า อยู่ตรงข้าม รพ.เซ็นต์หลุยส์ วิธีการไปก็ไปยาก ขึ้นรถไฟฟ้าไปลงสถานี สุรศักดิ์ เดินผ่าน รร.กรุเทพคริสเตียนไปนิด ก็ถึงแล้ว ค่าขอวีซ่า 810 บาท

[ฮานาเล]

วันนี้ไม่มีโปรแกรมเที่ยวในร่างกุ้ง  เราต้องไปหาซื้อตั๋วรถไป Bagan หรือที่คนไทยเรียกกันว่า  “พุกาม” แลกเงิน หาข้าวกิน  โดยให้นั่งแท็กซี่จากสนามบินไปยังบริษัทที่ขายตั๋วรถไป Bagan  สำหรับราคาการแลกเงิน ค่าใช้จ่ายต่างๆ เอาไว้ค่อยมาแจงให้ทราบดีกว่า ตอนนี้เอาแต่เรื่องล้วนๆ น่าจะสนุกกว่า

รถโดยสารปรับอากาศ จาก Yangon ไป Bagan ออกเวลาบ่ายสามโมง ไปเช้าที่   Bagan  กว่าจะนับเงินที่แลกกันมาเสร็จสรรพ กว่าจะหาข้าวกิน จากที่ขายตั๋วไป สถานีขนส่งบ้านเขาก็ต้องนั่งแท็กซี่ไปอีกประมาณครึ่งชั่วโมง

สถาพทั่วไปของ Yangon ซึ่งตอนนี้กลายเป็นเมืองหลวงเก่าของพม่าไปแล้ว จากสายตาก็ดูเจริญดี มีกฎหมายห้ามรถจักรยานยนต์วิ่งในเมืองร่างกุ้ง ทำให้ดูไม่วุ่นวายเหมือนที่เวียดนาม สภาพทั่วๆ ไปดูสะอาดสะอ้านดี  มีตึกสูงๆ บ้าง แต่ยังไม่มากมายเหมือนกรุงเทพของเรา และที่สำคัญ เมืองร่างกุ้ง ตอนกลางคืนไฟฟ้ายังดับอยู่อย่างสม่ำเสมอ


สภาพรถโดยสารไปพุกาม เปรียบได้กับรถ ป.2 บ้านเรา  ไม่มีห้องน้ำ  แต่จะหยุดพักให้เราเข้าห้องน้ำ แต่อย่าหวังว่าจะมีห้องน้ำดีๆ หรือปั๊ม Jet แบบบ้านเราเด็ดขาด เพราะห้องน้ำระหว่างทาง ก็คือทุ่งนา หรือที่ราบๆ ให้นั่งยองๆได้ บ้าง  คราวนี้ได้เห็นประโยชน์ของการใส่โลงจี หรือผ้าถุงของชาวพม่ากันคราวนี้  มันเหมือนมีห้องน้ำแบบพกพายังไงยังงั้นเลย 

แล้วที่สำคัญคือ หนุ่มพม่า ไม่ว่าอายุมาก หรือน้อย นิยมนั่งฉี่แบบยองๆ เนื่องจากสภาพโลงจี จะมาปฏิบัติภารกิจเหมือนใส่กางเกงมันจะดูยุ่งยากกว่า  หนุ่มน้อยที่ไปด้วยกันกับเรา พึมพำว่า...เอ...แล้วมันจะเล็งให้ตรงได้ยังไง ไม่เปื้อนเท้า....อ้าว...แล้วชั้นจะไปรู้เรอะ....

[ฮานาเล]

ถนนหนทางจากร่างกุ้งไปพุกามนั้น เป็นถนนสองเลนที่ดูแคบๆ ผ่านทุ่งนา  บ้านเรือน เส้นทางพอเบาใจได้ว่าถึงจะใช้เวลานาน แต่ว่าไม่ต้องลุ้นขึ้นเขา สิ่งที่ต้องลุ้นในภายหลังกันตลอดทริปคือ ต้องลุ้นว่ารถจะเสียหรือเปล่า   เพราะรถในพม่า บางคันอายุมันอาจจะเลยเบญจเพศ ไปแล้วก็ได้   รถคันที่เรานั่งก็ไม่พ้นกฎนี้  วิ่งไปได้สองสามชั่วโมง  ก็จอด เพราะรถยางแบน ต้องถอดแล้วเอาไปปะ  ยางอะไหล่ใช้ไม่ได้  แล้วจะขนมาด้วยทำไมให้หนักรถก็ไม่รู้เนอะ

จากร่างกุ้งที่อากาศร้อน พอตกดึก อากาศเย็นจัด ประมาณแปดโมงเช้า เราจึงถึงเมืองพุกาม ก่อนเข้าเมืองจะมีด่านเก็บเงินค่าเข้าเมืองคนละ 10 ดอลลาร์  มีฝรั่งที่มารถคันเดียวกันบอกว่าเค้าได้ข้อมูลมาว่าไม่ต้องจ่าย พวกเราก็ดูท่าทีอยู่  ถ้าเค้าไม่จ่ายเราก็จะไม่จ่ายเหมือนกันแหละ แต่ตามข้อมูลของเรานั้น ต้องจ่ายค่าเข้าเมือง   ดูไปดูมา เราว่าเราจ่ายดีกว่า ก็ตกลงจ่ายกันไปตามระเบียบ มีใบเสร็จมาให้เรียบร้อย และยังต้องเอาใบเสร็จมาลงทะเบียนเข้าพักที่โรงแรมอีก  แต่ตรงนี้เพื่อนบอกว่า  ถ้าจะไม่จ่ายให้เข้าเมืองพุกามตอนดึกๆ  เลยเวลาทำงานของด่านก็ไม่มีคนมาเก็บเงิน...เอ้า...ใครจะจ่ายหรือไม่จ่ายยังไงก็เลือกเอาเองก็แล้วกัน

[ฮานาเล]

Bagan หรือที่คนไทยรู้จักดีกันดีในนาม เมืองพุกาม มีชื่อเสียงในเรื่องทุ่งเจดีย์  ก็ตรงๆ ตัวแหละ คือ มีเจดีย์ทั้งเล็ก ทั้งใหญ่ หลายขนาดตั้งอยู่บนที่ราบประมาณสี่พันกว่าองค์   ใครที่หลงใหลเจดีย์ ให้มาดูที่นี่ สวยงามและยิ่งใหญ่อลังการมาก  ใครที่ไม่เชื่อในศรัทธาของมนุษย์ก็ให้มาดูที่นี่เช่นกัน บางคนอาจจะบอกว่า การสร้างสถานที่ใหญ่ๆ นั้น คือการแสดงถึงอำนาจของเจ้านคร หรือบุคคลที่มีอำนาจในสมัยนั้น ที่จะมีทั้งอำนาจเงิน และอำนาจเหนือคนทั้งปวง อำนาจที่สามารถเกณฑ์คนมาก่อสร้างสิ่งเหล่านี้  แต่ที่นี่ ไม่ได้มีเฉพาะเจดีย์ใหญ่ๆ ที่มีชื่อเสียงเท่านั้น ยังไม่เจดีย์เล็ก เจดีย์น้อย ขนาดต่างๆ กัน ตามกำลังศรัทธาของผู้ก่อสร้างที่มีต่อศาสนา

การเที่ยวชมทุ่งเจดีย์ของ Bagan ทำได้หลายวิธี ทั้งเช่ารถ ขี่จักรยาน และเช่ารถม้า   เราเลือกเช่ารถม้าสองคันทั้งวัน หลังจากหาโรงแรมที่พัก อาบน้ำ ทานอาหารแล้ว เราก็ไปลุยทุ่งเจดีย์อันแสนจะอลังการ ตรงนี้ต้องสารภาพว่า เราจำชื่อเจดีย์ได้ไม่หมดทุกองค์ที่ไปเที่ยว   อาจมีบางองค์ที่จำผิดสับสนกัน รอเพื่อนๆ มาชี้แนะ

อากาศที่พุกาม ร้อนนรกมาก ไม่ค่อยมีต้นไม้ กลางวันร้อน กลางคืนก็เย็นจัด ติดจะหนาวๆ ด้วยซ้ำไป  สิ่งที่ขาดไม่ได้ในการทัวร์เจดีย์คือ หมวก และขวดน้ำ

[ฮานาเล]

อยากโพสภาพรถม้าแห่งเมืองพุกามสักภาพ แต่ภาพที่ได้มาเบลอ เนื่องจากคนถ่ายอยู่บนรถม้า นางแบบก็อยู่บนรถม้าอีกคัน กระโดกกระเดกไป หาเวลานิ่งสักอึดใจไม่ได้ ก็เลยขอยกยอดไป

ให้นึกถึงรถม้าที่ลำปางไว้ ที่นั่งหรูหราน้อยกว่าเยอะ แต่รับรองว่า ม้าลำปางกับม้าพุกาม หน้าตาเหมือนกันเด๊ะ

ตัดภาพมาชมเจดีย์ที่พุกามกันเลยดีกว่า ไม่ได้เรียงลำดับว่าไปที่ไหนมาก่อนหลัง เอาแค่พอจำได้ว่าที่ไหนเป็นที่ไหนมั่ง ก็แทบแย่แล้ว เอาแต่ชื่อพอนะคะ ประวัติท่านใดอยากทราบหรือจะมาเพิ่มเติมให้กระทู้สมบูรณ์ขึ้นก็ไม่รังเกียจและจะขอบพระคุณมาก

วัดนี้เค้าบอกว่า สวยที่สุดในพุกาม ชื่อวัดอนันดา (Ananda Temple)
วัดนี้เป็นสถาปัตยกรรมแบบมอญ วิหารทรงสี่เหลี่ยมมีมุขยื่นออกไปทั้ง 4 ด้าน แต่ละด้านซู้มประดิษฐานพระพุทธรูป แบบสมัยพุกามดังเดิม

[ฮานาเล]

วัดธรรมยางจี ( Dhammayangyi Temple) 

[ฮานาเล]

วัดติโลมินโล....( Htilominlo Temple) โพสชื่อภาษาอังกฤษกำกับไว้ด้วย เผื่อเราอ่านผิด เรายิ่งเก่งภาษาปะกิตอยู่ด้วย

[ฮานาเล]

เจดีย์มหาโพธิ์ ( Mahabodi Paya)  เจดีย์นี้จำลองแบบมาจากวัดพระศรีมหาโพธิ์ในรัฐพิหาร ประเทศอินเดีย ยอดทำเป็นทรงปรางค์อย่างที่นิยมกันในสมัยคุปตะของอินเดีย


เป็นที่น่าสังเกตว่า บางแห่งจะให้คำภาษาอังกฤษว่า "Paya" ซึ่งหมายถึงเจดีย์ แต่บางแห่ง ก็จะใช้คำว่า "temple" ซึ่งแปลว่าวัด   สัญลักษณ์ในแผนที่ก็ไม่เหมือนกัน แต่สถานที่ที่ใช้คำว่า temple ซึ่งเราเข้าใจว่า วัด น่าจะมีพระสงฆ์อาศัยอยู่ ก็ไม่เห็นมีพระสงฆ์สักรูปเลย ใครทราบมาแบ่งปันความรู้กันนะคะ

[ฮานาเล]

วัดชเวกูจี ( Shwe Gu Gyi Temple) เป็นวัดแบบพม่าที่เก่าแก่ที่สุด ไม่บรรยายมาก เดี๋ยวผิดมาก แค่รูปตรงกันชื่อหรือเปล่าเนี่ยยังสงสัยอยู่

[ฮานาเล]

วัดตะบินยู หรือบางคนก็เรียกว่า วัดสัพพัญญู ( Thatbyinnyu Paya) เป็นวัดที่สูงที่สุดในพุกาม คือ 61 เมตร

[ฮานาเล]

บูพญาเจดีย์ ( Bupaya Paya)  บางคนเรียกพระธาตุแตงโม  รูปแบบจะแตกต่างกว่าเจดีย์อื่นๆ จำง่ายกว่าใคร เจดีย์องค์นี้อยู่ริ่มแม่น้ำอิระวดี  (Ayeyarwady River) มีหนังสือท่องเที่ยวบางเล่มบอกว่า พระอาทิตย์ตกที่นี่ก็สวยเหมือนกัน มีฉากด้านหน้าเป็นแม่น้ำสะท้อนแสงพระอาทิตย์ เผื่อใครที่ไปแล้วอยากเปลี่ยนวิว มาดูพระอาทิตย์ตกที่นี่

[ฮานาเล]

เจดีย์ชเวซานดอว์  ( Shwesandaw Paya)  เป็นเจดีย์ที่นิยมมากันตอนพระอาทิตย์ตก เพื่อชมวิว สามารถปีนขึ้นไปด้านบนเพื่อชมความงามของทุ่งเจดีย์สุดสายตา และชมพระอาทิตย์ตกริมแม่น้ำอิระวดี

ในวันที่นักท่องเที่ยวเยอะ ต้องรีบไปจับจองที่ทางบนเจดีย์ไว้ก่อน โดยเฉพาะตากล้องทั้งหลาย เพราะจะมีรถโค้ชปรับอากาศ รถตู้ รถม้า มาจอดส่งนักท่องเที่ยว ใครๆ ก็อยากเห็นภาพพระอาทิตย์ดวงกลมโต ค่อยๆ ลับหายไปกันสายน้ำอิรวดี

[ฮานาเล]

พระอาทิตย์ตก ถ่ายบนเจดีย์ชเวซานดอว์

[ฮานาเล]

เนื่องจากเราพักกันที่อองมิกาละบา โฮเตล ซึ่งใกล้ๆ กันท่ารถของพุกาม และใกล้กับ เจดีย์ชเวซิกอง  (Shwezigon Paya) เราจึงยกยอดการชมเจดีย์ไซด์ยักษ์องค์นี้ไปเป็นตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น ก่อนจะเดินทางต่อไปยังมัณฑะเลย์

ตอนนี้องค์เจดีย์กำลังบูรณะปิดทองซ่อมแซมอยู่ แต่ถึงว่ากำลังซ่อมอยู่ก็งดงามอลังการ วิบวับ ไปด้วยสีทองตอนอรุณเบิกฟ้าจริงๆ