ครั้งที่สองกับการมาเยือนหมู่เกาะสิมิลัน และ ครั้งแรกสำหรับกองหินริเชลิว ทริปนี้เราค่อนข้างจะนับวันรออยู่ไม่น้อย เพราะว่าการทำงานที่แสนจะวุ่นวายในช่วงนี้ ทำให้อยากทิ้งความรับผิดชอบและงานต่าง ๆ เอาไว้เบื้องหลัง ก็เมื่อได้ลงเรือแล้ว ความยุ่งเหยิงวุ่นวายก็หมดไปตั้งแต่เรือเริ่มวิ่งออกจากท่า และสัญญาณโทรศัพย์ก็รางเลือนไปในที่สุด
สำหรับเพื่อน ๆ ที่ยังไม่มีโอกาสดำน้ำ อาจจะยากที่จะเข้าใจถึงอารมณ์และความรู้สึก ยามที่เราได้อยู่กับตัวเองในห้วงน้ำสีคราม สรรพเสียงต่าง ๆ หายไปเหลือเพียงเสียงหายใจของตัวเอง เรื่องราวที่รบกวนจิตใจล้วนถูกทิ้งไว้บนแผ่นดินใหญ่ รอให้เรากลับไปสะสางอีกครั้งยามเมื่อพลังชีวิตถูกเติมเต็ม
* ปะการังก่อนสีสวย และน้ำใส ๆ ที่ริเชลิว