ทริปหัวใจเดินทาง # 22 : Art of Rice Terrace

[กระโจมไฟ]

3 ธันวาคม 2550 : Art of Rice Terrace

        0500น. ตื่นมาแหวกม่านดูสภาพอากาศ บริเวณจัตุรัสไร้วี่แววเมฆหมอก อากาศเป็นใจให้เราแล้ววันนี้ รีบอาบน้ำอาบท่าลงมาคอยรถที่ Lobby  6โมงแล้วฟ้ายังมืดสนิท รถมารับเราตรงเวลาเป๊ะ 0630 น. ขนม กับ น้ำ เตรียมพร้อมมาแล้วตั้งแต่เมื่อคืน วันนี้จะออกไปเก็บภาพนาขั้นบันไดกันทั้งวัน กว่าจะกลับมาที่โรงแรมก็โน้นเลย หลังตะวันตกดิน

        รถสี่ล้อเล็กพาเราห้อตะบึงไปตามถนนที่ปูด้วยหิน เขย่าไปตลอดทาง เช้านี้อากาศหนาวมากราวๆ10องศา สักราว45นาทีเราก็มาถึงจุดชมวิวแรก เรียกกันว่า DuoyiShu, 多依树

        DuoyiShu, 多依树 ถือว่าเป็น ไฮไลท์ ของการมาเที่ยวชมนาขั้นบันไดที่หยวนหยาง ถ้าเรามาถูกฤดูกาล เราอาจไม่ต้องมายืนลุ้นเมฆหมอกให้เสียเที่ยว

        ชาว Hani มาต้อนรับนักท่องเที่ยวด้วยการมาขายไข่ต้มใบละ1หยวน ถ้าเรามาถ่ายภาพก็อย่าเพิ่งรีบอุดหนุนนะครับถ้าซื้อของคนไหนไปแล้วคนอื่นๆก็จะมารุมล้อมขายไข่ให้เราจนไม่มีเวลาถ่ายภาพกันเลย

        ขอบอกว่าสถานการณ์ที่นี้พลิกผันตลอดทุกวินาที ช่วงเวลาที่ฟ้าเปิดให้เห็นแสงตะวันสาดกระทบผืนน้ำในริ้วนาขันบันไดนั้นมีเพียงไม่กี่วินาที แต่ถ้าเป็นช่วงเดือนกุมภา ต่อ มีนา ฟ้าจะใสและเป็นช่วงที่สวยที่สุด อันนี้หนุ่มน้อยชาว Hani แห่ง Window of YuanYang ยืนยันมา

[กระโจมไฟ]

        0830.น เราจาก DuoyiShu, 多依树 มาด้วยความเสียดาย ด้วยหมอกที่ลอยฟุ้งไปทั่วจนดูแล้วไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงง่ายๆ เป้าหมายข้างหน้าต้องไปลุ้นกันที่ จุดชมวิว BaDa, 坝达

        จาก DuoyiShu, 多依树 แวะที่หมู่บ้าน ShengCun, 胜村 ที่คราวนี้โชคดีเป็นของเรา เพราะว่าวันนี้มีตลาดนัดกลางหมู่บ้านพอดี สองข้างถนนที่ใช้เป็นตลาดนัดเต็มไปด้วยผู้คนหลากหลายท่วงท่า พ่อค้า แม่ค้า คนซื้อ กำลังพอดีๆไม่เบียดเสียด เราเลยเดินถ่ายภาพกันอย่างสบายท่ามกลางอากาศหนาวเย็น

[กระโจมไฟ]

*** ลีลาชีวิตที่ ShengCun, 胜村

[กระโจมไฟ]

        เพลิดเพลินกันที่ ShengCun เกือบชั่วโมง [ หาอาหารเช้ากินไปด้วย ] ก็เดินทางต่อไปจุดชมวิวนาขั้นบันไดที่ BaDa แต่...ทัศนียภาพเบื้องล่างกลับถูกบดบังไปด้วยเมฆหมอก

        เรายืนรับลมหนาวอยู่สัก15นาที ก็ยอมแพ้ธรรมชาติ หันหลังกลับมาขึ้นรถเดินทางต่อไป ระหว่างทางก็แวะถ่ายภาพไปเรื่อยๆ

[กระโจมไฟ]

        หลังกินเที่ยงก็ไปต่อกันที่ LaoHuZui, 老虎嘴 จุดนี้เป็นจุดสุดท้ายของวัน เป็นจุดที่มองเห็นพระอาทิตย์ตกดินท่ามกลางนาขั้นบันใดเบื้องล่าง แต่เรามาถึงเอาตอน 1400 น. ยังเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมง แม้ว่าจะฆ่าเวลาโดยเดินลงไปถ่ายภาพตรงจุดชมวิวด่านล่างอีกจุดหนึ่ง แต่โดยสภาพแวดล้อม ไม่เหมาะสมกับการนั่งคอยถ่ายภาพเท่าไหร่นัก มืดค่ำเมื่อไหร่ตกเหวเอาง่ายๆ  ส่วนจุดชมวิวด้านบนก็อยู่ริมถนน ไม่มีร่มเงาให้นั่งหลบได้มากนัก ชักจะถอดใจแล้วสิ

        ลำแสงที่ส่องทะลุเมฆลงมาทำให้เราฆ่าเวลาโดยการถ่ายภาพไปเรื่อยๆได้บ้าง ที่นี้เป็นอีกจุดที่มีโปสการ์ดขาย คนขายก็เด็กๆชาวHaniนี่แหละ แม้ว่าจะเป็นเด็กแต่ราคาที่เปิดมาไม่เด็กเลย แรกๆต่อราคาก็ไม่ลดให้ เราก็เลยทำใจแข็งไม่ซื้อ ยังไงๆก็ยังอยู่แถวนี้อีกหลายชั่วโมง ชวนคุยไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ลดราคาให้เองมั้ง

        ถ้าจะถ่ายภาพชาวHaniที่นี่ต้องจ่ายหยวนด้วยนะเหมือนที่ VietNam เลย แต่เราเต็มอิ่มกันมาแล้วที่ตลาดนัด ก็เลยเฉยๆ

*** ในที่สุดเราก็ได้โปสการ์ดมา3ชุด ชุดนึงมี10ใบ ราคาท้ายสุดเหลือชุดละ 5 หยวน

[กระโจมไฟ]

4 ธันวาคม 2550 : Day of Market Fair

        เช้าวันนี้หมอกหนามากตื่นมาดูสถานการณ์รอบๆจัตุรัสจากหน้าต่างโรงแรมตั้งแต่ตอนตี5 เห็นสภาพแล้วนอนต่อดีกว่า จริงๆวันนี้เป็นวันที่เราเผื่อไว้สำหรับสถานการณ์ฉุกเฉิน จะได้มีเวลาแก้ปัญหาได้ทัน แล้วมันก็ตรงกับวันที่มีตลาดนัดในเมืองพอดี ไม่ต้องเดินทางไกล ตื่นสายหน่อยแล้วลงมาเดินเที่ยวรอบๆเมือง

        8โมงเช้าแล้วพ่อค้าแม่ค้าชาวHaniยังตั้งโต็ะค้าขายยังไม่เสร็จ พวกเราเลยเดินหาอาหารเช้ารองท้องกัน ไปเจอร้านขายซาลาเปาในตลาด ขายเป็นซึ้งเล็กๆมีซาลาเปาร้อนๆอยู่7-8ลูก ซึ้งละ 5หยวน ไม่แพง น่าจะเป็นใส้หมู ขายดีจนนึ่งไม่ทันคงเป็นเพราะวันนี้เป็นวันตลาดนัดด้วย ที่เห็นก็มีที่นี้ร้านเดียว

        อิ่มแล้วก็แยกย้ายกันเดินเที่ยว อากาศวันนี้หนาวมาก11โมงแล้ว ฟ้ายังไม่เปิดก็ดีเหมือนกัน ไม่ร้อน เดินถ่ายภาพพ่อค้าแม่ค้ากันจนหมดมุม ส่วนใหญ่เป็นชาวhani และไม่สนใจนักท่องเที่ยวอย่างเราๆ อยากถ่ายก็ถ่ายไป ไม่เรียกเก็บหยวนซะด้วย

[กระโจมไฟ]

        หมดมุขคิดมุมถ่ายภาพไม่ออกแล้วพักซะหน่ออย เอาโปสดาร์ดที่ซื้อมาจาก LaoHuZui, 老虎嘴 เมื่อวาน มาเขียนๆแล้วไปสอบถามสถานที่ส่งเอากับอาหมวยพนักงานต้อนรับที่โรงแรม  อาหมวยคงขี้เกียจอธิบาย พูดจีนมาเราก็แปลไม่ได้ เลยนำทางเราไปที่ทำการไปรษณีย์ด้วยตัวเอง โดยใช้เส้นทาง short cut เดินลงไปข้างๆซุ้มประตูทางลงตลาดนิดเดียวไปโผล่หน้าที่ทำการไปรษณีย์เลย

        หมวยยังเป็นธุระคุยกับเจ้าหน้าที่ซื้อแสตมป์ ติดแสตมป์ แล้วยังช่วยเขียนตัวหนังสือจีน 泰国  กำกับตรงท้ายที่อยู่ประเทศผู้รับให้ด้วย ตอนจ่าหน้าผู้รับเราก็เขียนภาษาอังกฤษ ท้ายที่อยู่ผู้รับตัวโตๆว่า THAILAND ยังไม่พออีกเหรอนี่

*** ค่าส่งโปสการ์ดจาก หยวนหยาง มาไทย 4.5 หยวน ซื้อแสตมป์ได้จากที่ทำการไปรษณีย์ ในตลาดคนเดิน ถ้าสามารถ ตรงท้ายที่อยู่ผู้รับให้เขียนตัวอักษรจีน 泰国 ลงไปด้วย เพื่อระบุว่าส่งไปที่ปลายทางประเทศไทย ข้อนี้ถ้าเป็นเมืองใหญ่ๆอย่างปักกิ่ง คุนหมิง เขียนจ่าหน้าผู้รับเป็นภาษาอังกฤษอย่างเดียวก็พอมั้ง

[กระโจมไฟ]

        ตลาดนัดในเมืองวันนี้ใช้บริเวณถนนคนเดินเป็นที่ตั้งแผง ถนนเส้นนี้ยาวไปถึงไหนต่อไหนก็ไม่รู้ ดูจากแผนที่แล้วไกลไปถึงอีกหมู่บ้านนึงโน้น
 
        ช่วงบ่ายก็เหมือนเดิมแยกกันเดินเที่ยวสบายๆ ถ้าจะไปดูนาขั้นบันไดที่ใกล้ที่สุด ต้องไปที่ LongShuBa, 龙树坝 แต่ต้องเดินเท้าไป ใช้เส้นทางที่ผ่านย่านโรงแรม เดินไปเรื่อยๆราว3ก.ม. แต่อย่างว่าวันนี้หมอกจัดฟ้าปิด ถ่ายภาพวิวคงไม่ได้เรื่องเท่าไหร่ เท่าที่ดูจากในโปสการ์ด วิวนาขั้นบันไดที่ LongShuBa, 龙树坝 สวยงามทีเดียว

        มื้อเย็นวันนี้เรากินข้าวกันที่ร้านเดิม จนถึงวันนี้ยังไม่รู้ชื่อร้าน ว่าไปแล้วเรากินเช้า เที่ยง ที่ร้านเดิมตลอดทริปที่อยู่ใน Xinjie, 新街镇 เสียอยู่อย่างคือไม่มีเมนูปลาทอด สั่งไปเจ๊แกก็ไม่รับทำ ร้านอื่นๆเขาก็คงไม่ทอดปลาขายกัน

[กระโจมไฟ]

5 ธันวาคม 2550 : YuanYang - He Kou - Lao Cai

        วันนี้วันกลับแต่ไม่ใช่กลับ กท. เราต้องนั่งรถกลับทางเดิม ไปที่ด่านHe Kou, 河口 ที่เรากังวลคือ เที่ยวรถจาก Xinjieไป He Kou มันมีกี่เที่ยวกันแน่ เที่ยวเช้าสุดกี่โมง เมื่อวานอุตส่าห์นั่งรถสามล้อไปสถานีขนส่ง [ราวๆ1.5 ก.ม.] เพื่อสอบถามเวลารถออกเที่ยวแรก เจ๊คนขายตั๋วแกบอกว่า 0700 แต่ที่บอร์ด เขียนว่า 0730 สับสนจริงๆ

        เราเลยยึดหลักมาเช้าๆมาคอยดีกว่ากันพลาด ระยะทาง Xinjie กลับไป He Kou, 河口 ดูแล้วน่าจะทันก่อนที่ด่านจะปิด แต่เส้นทางที่กำลังซ่อมสร้างและแคบ อะไรๆก็เกิดขึ้นได้

        ตื่นมาตอนเช้าหมอกลอยฟ่องเยอะกว่าเมื่อวานอีก วันที่โชคดีที่สุดของเราเป็นวันที่เราออกไปตะลอนๆถ่ายภาพนาขั้นบันไดวันนั้นวันเดียวจริงๆ

        แล้วเราก็พลาดอีกเรื่องดันลืมนัดรถให้มารับเราไปส่งที่สถานีรถ เช้าตรู่อย่างนี้ไม่มีสามล้อสี่ล้อสักคัน ต้องเดินไปกันเอง ดีที่เป็นทางลงเขา ไปถึงสถานีรถไม่เห็นมีใครมานั่งขายตั๋ว สงสัยรถเที่ยวแรกคงเป็นเวลา 0730 แหง 

        ในที่สุดรถเที่ยวแรกก็คือ 0730 ราคาตั๋วขากลับแพงกว่าขามา2หยวน รถไป He Kou, 河口 มาเทียบท่าก่อนเวลา5นาที คนขับลงไปคุยกับคนขายตั๋วสองสามคำ แล้วขึ้นมาขับรถออกไปทันทีตรงเวลาเป๊ะ

        ทั้งรถมีพวกเราแค่3คน แต่ที่โชคดีมากๆคือ ฝนตกลงมาตั้งแต่รถออกจากสถานี และตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ถ้าออกจากโรงแรมช้านิดเดียวคงไม่จืด

        นั่งหลับมาราวๆชั่วโมงมาตื่นอีกทีตอนถึงเมือง NanSha จากเมืองนี้ไปหนทางสะดวก มีแวะรับคน2-3คน ขึ้นลงสลับกันไป

        1330 เรามาถึงสถานีรถโดยสาร He Kou, 河口 โดยไม่มีเรื่องให้เสียวให้ลุ้น เวลาที่เหลือไปหาข้าวกินแล้วเดินเที่ยวสักพัก ตอนผ่าน ต.ม.จีน เฮียแกแทบจะอุ้มเราผ่านไปอีกแล้ว ติดตรงที่เรามีเป้หลังเลยต้องเดินเอง ส่วน ต.ม.เวียตไม่ต้องพูดถึง...เดิมๆ