ทริปหัวใจเดินทาง # 22 : Art of Rice Terrace

[กระโจมไฟ]

2 ธันวาคม 2550 : lao cai-he kou-yuanyang

        เรามาถึง lao cai 0530 น. เวลาไทยกับเวียตตรงกัน ด่าน lao cai เปิด 0700 น. จะมีหน้าม้าหน้าสถานีรถไฟมาเสนอให้เราเหมารถไปด่านให้ได้ ไก่ยังไม่โห่ไม่รู้จะรีบไปนั่งตบยุงทำไม หาร้านอาหารแถวๆหน้าสถานีรถไฟนั่งกินกาแฟเข้าห้องน้ำ กันซะก่อน คราวนี้เราลองมานั่งที่ร้าน terminus [ตรงข้ามสถานีรถไฟ]ตามที่แนะนำกันมา

        พนักงานในร้านเสนอราคาเหมารถไปส่งที่ด่าน สำหรับ3 คน รวม80,000vnd แถมยังบอกอีกว่าไกลนะ 5กิโลเมตร พนักงานอีกคนถึงกับทักท้วงเป็นภาษาเวียต แต่เจ้าคนนี้ก็ยังยืนยันว่า5กิโลเมตรเหมือนเดิม เรา3คนได้แต่นิ่งเงียบ ก็คราวก่อนนั่ง มอเตอร์ไบค์ไปเที่ยวแถวๆด่านกะคร่าวๆแค่ประมาณ2กิโลครึ่ง คนละ5,000vnd

        กินกาแฟเสร็จเลยออกไปต่อราคาเอากับมอเตอร์ไบค์นอกร้านดีกว่า ถึงจะเช้าแต่เรียกหามอเตอร์ไบค์ได้ไม่อยาก เราก็รู้อยู่ว่าราคาไปถึงด่านคนละ5,000vnd แต่พี่แก3คันประสานเสียงกันที่20,000vnd แถมเวียตข้างร้านผสมโรงบอกว่าถ้าไม่จ่ายราคานี้ก็เดินไปเองพร้อมกับชี้มือชี้ไม้ไล่ส่งอีกตะหาก [โดนไล่อีกแล้ว] แต่พอเราออกเดินราคาก็ตกมาที่5,000vnd ทันที

*** แผนที่ Lao Cai, VietNam [ แสดงที่ตั้ง ]
http://www.tripandtrek.com/map/show.php?Category=&No=300
 

[กระโจมไฟ]

        ออกจากร้าน0630 มาถึงด่าน0635 ในใจก็นึกว่าด่านเวียตนี้คงผ่านสบายๆแต่ที่ไหนได้ เวียตแกเล่นอำนวยความสะดวกให้คนเวียตลัดคิวผ่านไปหมดก่อนแล้วถึงค่อยถึงคิวต่างชาติ ทั้งไทย จีน ฝรั่ง
        เรามาเสียเวลากับด่านเวียตเกือบ40นาที แถมบริการไม่สุภาพเอาเลย คงแล้วแต่จังหวะของใครนะครับ




*** แผนที่ Lao Cai Town
     
        ที่เรากังวลคือ ตม.จีน ที่ด่าน he kou แต่ผิดคาดครับ เจ้าหน้าที่จีนเห็นว่าเราถือpassport ต่างจากทั่วๆไปก็จะอำนวยความสะดวกให้เต็มที่ [ทั่วๆไปทีว่าคือ คนเวียตจะถือเอกสารผ่านแดนเล่มปกเขียวๆ ] ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในอาคาร ด้านขวามือจะมีพนักงานหญิงคอยเรียกให้ไปกรอกเอกสารผ่านแดน และใบเช็คสุขภาพ ตรงไหนไม่เข้าใจเจ้าหน้าที่ก็กรอกให้เลย สอบถามอะไรก็ไม่แสดงสีหน้ารำคาญ เรียกได้ว่าแทบจะอุ้มข้ามด่านกันเลยเชียว
        ส่วนขั้นตอนในการตรวจpassportนั้นเขาตรวจละเอียดจริงๆ แต่เร็ว เพราะเฮียแกใช้เครื่องscanช่วยในการตรวจ ถ้าคนผ่านด่านเยอะก็พร้อมจะเปิดเคาน์เตอร์ใหม่ทันที เจ้าหน้าที่จีนทุกคนทำงานด้วยความสุภาพมาก...อนิสงค์จากolympicแท้ๆ

[tooom]

สวยจริงๆเลย....รีบๆเอามาให้ดูอีก....

[กระโจมไฟ]

พี่tooom ว่างเหรอยังไปฮอยอันกันเมื่อไหร่ดี 

[G-girl]

 
แหล่ม มั่กๆๆ

 
ไปฮอยอัน เหรอ 

[i-am-ton]

เฮ้ย...จบซะดื้อๆ ยังไม่เข้าจีนเลย
เพิ่งถึงด่านจบซะแระ...ฮ่วย...

[tooom]

พ้นเดือนธันวาแล้ว นัดมาได้เลย..ว่าจะไปฮอยอันวันไหนดี..

[i-am-ton]

เมษาจิพี่ตุ่ม เว้ ดานัง ฮอยอัน ดาลัด มุยเน่ โฮจิมินห์.....ยาวไปเลยยยยย

[debby]

หูยยยย .... สุดยอด
นาแบบนี้แหละ ที่ใฝ่ฝันอยากเห็นมานานแล้ว

[กระโจมไฟ]

        ผ่านด่าน ตม.จีนด้วยความสบายใจ แต่วันนี้ฟ้าไม่เป็นใจเท่าไรเมฆหนาทึบไปหมดจะพาลไปถึงวันพรุ่งนี้หรือปล่าวต้องลุ้นอีกทีตอนไปถึงหยวนหยางแล้ว

       เป้าหมายต่อไปตอนนี้คือ สถานีรถโดยสารhekou ว่ากันแบบเข้าใจกันง่ายๆพอก้าวออกจากด่านตม.hekou ก็เห็นถนนอยู่ข้างหน้า ให้หันซ้ายเดินขนานไปกับถนนสัก20เมตร เจอทางแยกให้เลี้ยวขวา เดินตรงไปไม่ถึง100เมตร ก็เจอทางเข้าสถานีรถโดยสารhekou อยู่ด้านซ้ายมือ ทางเข้าอยู่ติดถนนใหญ่ สังเกตได้ไม่อยาก

        เรา3คนเดินดิ่งเข้าไปในอาคารผู้โดยสาร มีห้องขายตั๋วอยู่ขวามือ  เช้าๆอย่างนี้คนไม่เยอะ บรรยากาศสลัวๆเพราะไม่เปิดไฟ ที่น่าสังเกต คือ ไม่มีหน้าม้ามาวุ่นวายกับเราเลย ไม่น่ากลัวเท่าไร

        เวลานี้ต้องอาศัย ความสามารถพิเศษ+การทำการบ้านภาษาจีนใส่โพยมาไว้ใช้ ของสมาชิกผู้ร่วมเดินทางของเราที่ไม่อาจเปิดเผยนามได้ด้วยว่าหนีงานมาเที่ยว ตลอดทั้งทริปพวกเรา2คนอาศัยพี่คนนี้แหละ เป็นล่ามภาษาจีนทั้งซื้อตั๋ว ถามทาง สั่งอาหาร ก็ขอขอบคุณไว้ที่นี้ซะเลย

        เพื่อนๆที่อ่านมาถึงตรงนี้ไม่ต้องกลัวจนเกินเหตุ เพียงแต่เราแบ่งหน้าที่กันทำหาก เราๆท่านๆหากทำการบ้านภาษาจีนมาบ้าง อะไรมันก็เร็วขึ้น แต่ไม่ได้แปลว่าง่ายขึ้นนะ เพราะพี่คนนี้เองแกบอกว่า ถ้าคนจีนเห็นว่าเราพอพูดได้ฟังได้ เขาก็จะตอบกลับมาชุดใหญ่ และคิดว่าเราคงไปไหนๆรอดเลยไม่เป็นธุระมาช่วยมากนัก เป็นงั้นไป

*** ค่าตั๋ว hekou-yuanyang ขาไป คนละ 36 + 1 หยวน [1 หยวน เป็นค่าประกันภัย] = 37 หยวน [ซานสรือชี ไข้ว]
 

[กระโจมไฟ]

        ห้องขายตั๋วก็กว้างแต่เปิดขายอยู่ช่องเดียว ขายตั๋วมันทุกเส้นทาง ทำให้เราไม่สามารถสอบถามอะไรได้นาน คนข้างหลังเขารอคิวอยู่ ที่แน่ๆรถไป หยวนหยาง มีเที่ยว 0950น.[เวลาจีน เร็วกว่าเวลา เวียตและไทย 1ชม. อย่าลืมปรับเวลาหลังจากผ่านด่าน ตม.แล้ว] เที่ยวอื่นๆไม่มีข้อมูล ลืมถามซะได้ อาศัยดูตารางเวลาจากในภาพก็เอาแน่นอนไม่ได้ มาให้ทันเที่ยว 0950น. เลยดีกว่า

        ซื้อตั๋วเสร็จ เข้าห้องน้ำห้องท่าให้เรียบร้อย ค่าบริการ5เหมา ห้องน้ำอยู่ซ้ายมือหากเดินเข้ามาจากถนนใหญ่ อีกอย่างที่เราเตรียมมาจากฝั่งเวียตนามคือ อาหารเที่ยง กับ น้ำดื่ม ใช่ว่าเราจะรู้ล่วงหน้าว่ารถจะวิ่งยาวไม่จอดเลย แต่เรายังนึกไม่ออกว่า จะซื้อ จะสั่ง อาหารอย่างไรกับชาวจีนดี

        ระหว่างนั่งรอรถเทียบท่าก็ได้เพื่อนใหม่มา2คน เป็นชาวมาเลเซีย เชื้อชาติจีน มาท่องเที่ยวพักผ่อน2เดือน คนนึงเป็นหลาน คนนึงเป็นลุงพูดภาษาจีนได้คล่อง แต่อ่านไม่ได้ และตอนนี้จนแต้มไม่รู้ไปไหนดี เพราะว่าหนังสือlonley planet ถูก ตม.จีนยึดไปตะกี้ คุยไปคุยมาเราเลยได้เพื่อนไปหยวนหยางอีก2คน เกือบตลอดเวลาที่หยวนหยางก็ได้เจ้าเพื่อนคนนี้แหละคอยส่งภาษาจีน ต่อราคารถ ราคาห้องพัก และคุยตลกเฮฮาให้คลายเหนื่อยล้าไปได้

       

       

[กระโจมไฟ]

        ก่อน0950สัก20นาที รถสายhekou-yuanyangก็มาเทียบท่า เราไม่รอช้าหิ้วเป้เข้าใส่ทันที อย่าคิดว่าเราอ่านภาษาจีนที่ติดบนกระจกหน้ารถออกนะ อาศัยพี่ที่ไปด้วยกันคอยอ่านคอยแปลให้ตะหาก

        河口  <---> 元阳

       he  kou    <--->    yuan   yang

        เห็นรถแล้วทำให้นึกถึงรถที่วิ่งสาย หลวงน้ำทา-ห้วยทราย ตอนที่ทางยังทำไม่เสร็จ ระยะทางร่วม200กิโลเมตรก็ใกล้เคียงกัน สภาพเส้นทางเท่าที่ดูจากgoogle earth มันก็ลัดเลาะไปตามไหล่เขา ขนาดรถก็เท่าๆกันใหญ่กว่ารถเมล์เขียวนรกบ้านเราหน่อย ได้ข่าวว่าทางไม่ดีและกำลังซ่อม รถเล็กๆวิ่งทางดินตีฝุ่นเข้ามาแล้วไหลออกยาก ตายละหวา ผ้าปิดปากปิดจมูกก็ไม่ได้เตรียมมาซะด้วย

*** บรรยากาศภายในรถขาไปหยวนหยาง...ไม่แน่นเท่าไหร่

[กระโจมไฟ]

เราไปที่ไหนของหยวนหยางกันแน่???

        ตอนซื้อตั๋วเราก็บอกว่าไปหยวนหยางแต่ที่ที่เราจะไปคือ xinjie, 新街镇 ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นในการไปเที่ยวชมนาขั้นบันไดที่ไกล้ที่สุด แต่ตอนเดินทางด้วยรถโดยสารจาก hekou มานั้นใช้เส้นทางที่ผ่าน nansha, 南沙 เมืองที่ตั้งอยู่ก่อนถึง xinjie, 新街镇 ประมาณ30กิโลเมตร ก่อนที่รถจะเข้า nansha, 南沙 นี่ละครับ จะมีป้ายบอกทิศทางและระยะทางสีเขียวๆ แขวนอยู่บนโครงเหล็กเหนือถนน แบบที่ใช้กันบนทางหลวงบ้านเรา เขียนในป้ายว่า yuanyang, 元阳 2 km. นั้นก็คืออีก2 ก.ม. จะถึงyuanyang, 元阳 แล้ว ให้เตรียมตัวลงได้ พอรถมาจอดถึงที่สถานีรถโดยสาร สมาชิกที่มาด้วยกันโดดลงไปก่อนแล้ว เราเห็นว่าภาพของเมืองกับโรงแรมมันไม่คุ้นตา เลยเอารูปโรงแรมที่printมาด้วยให้คนขับรถกับกระเป๋ารถดู เฮียแกเห็นปุ๊ป บอกมาเลยว่า ที่ที่ลื้อจะไปในภาพต้องไปอีกประมาณ 30 ก.ม. นั้นคือ xinjie, 新街镇

        เรามาถึงบางอ้อ เมื่อมาไถ่ถามความเอากับหนุ่มน้อยชาวhani ใน xinjie อธิบายให้เราฟังสั้นๆว่า xinjie คือเมืองเก่า [old town] ส่วน nansha, 南沙 คือ เมืองใหม่ในชื่อyuanyang ถูกผิดอย่างไร ใครรู้ลึกๆมาช่วยหน่อย เจตนาเราคือไม่อยากให้นักท่องเที่ยวอื่นๆลงรถผิดที่ผิดเมือง เพราะว่า จาก nansha, 南沙 ไป xinjie, 新街镇 เป็นเส้นทางขึ้นเขาวกวนแม้ระยะทางเพียง30 ก.ม. ก็ใช้เวลาเกือบ1ชั่วโมง และอาจไม่มีรถโดยสารในช่วงเวลาเย็นย่ำเช่นนั้น

                 

[G-girl]

เมษาจิพี่ตุ่ม เว้ ดานัง ฮอยอัน ดาลัด มุยเน่ โฮจิมินห์.....ยาวไปเลยยยยย

ไปด้วยจิ 

[กระโจมไฟ]

        ทิวทัศน์สองข้างทางไม่ตื่นตาเท่าไหร่  ซ้ายมือเป็นแม่น้ำแดง ขวามือเป็นดงกล้วย ราวๆ2ชั่วโมงก็มาถึงเมืองชื่ออะไรไม่รู้ซึ่งวันนี้เป็นวันอาทิตย์มีตลาดนัดกัน2ข้างทาง เรานั่งมองดูวิถีชาวบ้านจากบนรถก็เพลินดี

        ตลอดทางมีการก่อสร้างทางด่วนไปเป็นระยะๆ นั่งมา3ชั่วโมง เฮียคนขับไม่มีทีท่าว่าจะจอดพักตรงไหน เฮียแกคงกะขับรวดเดียวถึงหยวนหยางแน่แท้ อึดจริงๆ

        1600น. ก็มาถึงทางแยกไป JianShui, 建水 อีก 2 กม. ก็เข้าเมือง NanSha, 南沙 ที่เรานึกว่าถึงแล้วหยวนหยางเมืองแห่งนาขั้นบันได แต่ไม่ใช่ที่นี่ นาขั้นบันไดอันมหึมาต้องไปเริ่มต้นกันที่เมือง XinJie, 新街镇 ที่ไกลออกไปอีกราวๆ30 กม.

        1650น. เราก็มาถึง XinJie, 新街镇 ตรงจุดที่เป็นจัตุรัสกลางเมือง ท่ามกลางความหนาวเย็น ฟ้ายังสว่างโล่ หาที่พักได้แล้วยังเอนตัวลงนอนไม่ได้ ต้องมาเดินหาเช่ารถสำหรับไปเที่ยวนาขั้นบันไดพรุ่งนี้ ก็หากันแถวๆหน้าที่พักนั้นแหละ ตรงนั้นเป็นท่ารถที่วิ่งกันไปมาในเมือง อาศัยเจ้าเพื่อนชาวมาเลย์คุยให้อีกแล้ว

        งานหนักต่อไปคือหาที่กินข้าว เดินไปๆมาๆอยู่หลายร้าน ไม่มีเมนูภาษาอังกฤษเลย วันนี้จะได้กินกันไหมเนี้ย แล้วก็เกิดเหตุการณ์หญ้าปากคอกขึ้นมาอีก ไปเจอเอาร้านขายอาหารที่มีเมนูภาษาอังกฤษอยู่หน้าที่พักเรานี่เอง...เดินเอาซะหิว

*** โรงแรมที่พักคืนนี้และอีก2คืนถัดไป

*** กับข้าวมื้อแรก