Leh, Ladakh : ผจญภัยบนเส้นทางสู่ทะเลสาบแปงกอง (Pangong Tso)

[Joyful]

ทริปหัวใจเดินทาง # 48

Shangri-La of Himalaya : ผจญภัยบนเส้นทางสู่ทะเลสาบแปงกอง [ Pangong Tso ]

8 เมษายน 2555

         หลังจากผ่านคืนอันแสนหนาวและร่างกายที่ต้องปรับให้ชินกับสภาพออกซิเจนเบาบาง  ซึ่งก็ทำให้มีอาการหายใจหอบเหนื่อยอยู่บ้าง  แต่ก็ตื่นมารับเช้าวันใหม่ในเมืองเลห์ได้อย่างสดใส  เจ็ดโมงเช้าราเม็ชมารับพวกเราตรงเวลา  ส่วนอาหารเช้าวันนี้ก็กินขนมกันตามมีตามเกิดเพราะอยากรีบออกเดินทางกันมากกว่า

        เช้าวันนี้อากาศค่อนข้างสดใส  เราแวะเก็บภาพที่ Thiksey กันเล็กน้อยก่อนเดินทางกันต่อ  ผ่านมาถึงหุบเขาก่อนที่จะตัดขึ้นยอด Chang La Pass มีหมู่บ้านและวัดเชมเลย์   (Chemley Monastery) ตั้งอยู่บนไหล่เขาด้านซ้ายมือ  มีพื้นหลังเป็นท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มสวยงามจับใจ   ในหุบเขาตรงนี้เป็นแหล่งเพาะปลูกค่อนข้างใหญ่  มีนาขั้นบันไดลดหลั่นลงมาตามหุบเขา  บางจุดยังมีหิมะที่ไม่ละลายปกคลุมให้เห็น

* วัดเชมเลย์   (Chemley Monastery)

[Joyful]

* เส้นทางสู่ Chang La Pass  >> มนุษย์เราก็เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่หาญกล้าไปท้าทายธรรมชาติอย่างไม่ยำเกรง   อย่างไรธรรมชาติก็ยิ่งใหญ่เกินกว่ามนุษย์จะเอาชนะได้  หันมาให้ความเคารพและดูแลธรรมชาติกันให้ดีนะคะ

[Joyful]

        พวกเราค่อยๆ ไต่ระดับไปบนภูเขาที่มีถนนวกวนไปมา  มองเห็นเป็นเพียงเส้นเล็ก ๆ ที่คาดไต่ไปบนภูเขาหิมะโตมโหฬาร  ซ้ายมือเป็นหน้าผา ขวามือเป็นเขาหินสวยอลังการ และ เสียวสุด ๆ 

        นั่งรถกันมากว่าชั่วโมงไม่รู้สึกเมื่อยและง่วงนอนเลยสักนิด เพราะทิวทัศน์ข้างทางสวยงามแปลกตาตลอดเวลา  ในที่สุดพวกเราก็ไต่ขึ้นมาถึง Chang La Pass จุดที่รถยนต์สามารถขับผ่านได้ที่มีความสูงเป็นอันดับ 3 ของโลก  ที่ความสูง 5,300 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล  ซึ่งก็พอดีกับที่มีหิมะเริ่มโปรยปราย  บรรดาคนไทยทั้งสี่ที่เกิดมาไม่เคยเห็นหิมะตกมาก่อน ก็ดี๊ด๊ากันลงไปเก็บภาพ   แต่คนขับนี่คงแอบเครียดเล็ก ๆ เพราะหิมะตกถนนก็จะลื่นมากขึ้นนั่นเอง

[Joyful]

Chang La Pass

[Joyful]

        หลังจากเก็บภาพอิ่มหนำและหนาวเหน็บพวกเราก็กลับขึ้นประจำที่อีกครั้ง  เมื่อรถเคลื่อนตัวไปได้เพียงไม่กี่เมตร  สิ่งที่คนขับรถกังวลก็เริ่มขึ้น  รถพวกเราเริ่มไถลไปมาบนถนน  และสุดท้ายก็ติดแหง็กล้อฟรี  จึงได้เห็นภูมิปัญญาของชาวลาดักห์  เมื่อคนขับไปคุ้ยเอาดินแห้ง ๆ ใต้ก่อนหินออกมาโรยบนถนน  พร้อมกันกับมีรถตามหลังเรามาอีกสองคัน  ก็มาช่วยกันโรยดินในที่สุดก็หลุดมาจากเหตุการณ์รถติดเล็ก ๆ จนได้

[Joyful]

        ราเม็ชพาพวกเรามาแวะพักที่จุดที่สูงที่สุดของ Chang la pass ที่นี่มีหน่วยบริการแพทย์ฟรีของทหาร  และ มีบริการชาดำร้อน ๆ ให้กับผู้สัญจรผ่านไปมาซึ่งก็ฟรีอีกเช่นกัน  งานนี้เลยต้องไปขนเอาขนมประดามีที่ขนไปจากเมืองไทย  เป็นสิ่งเล็ก ๆ ตอบแทนน้ำใจคุณทหารกันบ้าง  ที่ Chang la pass นี้พวกเราต่างได้ประสบการณ์ใหม่นั่นคือความหนาวเย็น หิมะตก  และ การเข้าห้องน้ำกลางแจ้งท่ามกลางอ้อมกอดแห่งภูเขาหิมะขาวโพลนส่วนหนึ่งของเทือกเขาหิมาลัย  บนความสูง 5,300 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล

        จากจุดนี้เราเหลือระยะทางอีกราว 80 กิโลเมตรเพื่อจะไปให้ถึงทะเลสาบแปงกอง   ตามแผนแล้ววันนี้เราจะแวะทานมื้อกลางวันกันที่ Tangse  เมืองเล็ก ๆ ระหว่างทางสู่ทะเลสาบแปงกอง  แต่แล้วสัญญาณของปัญหาก็เริ่มขึ้น  เมื่อเราได้ยินเสียงลมยางด้านหลังซ้ายรั่วออกมาดัง ๆ  เราเรียกให้ราเม็ชมาดูราเม็ชทำหน้าตากังวลแล้วบอกให้รีบเดินทางต่อ  แต่เพียงไม่ถึงกิโลเมตรจากนั้นยางรถก็แบนแต๊ดแต๋ไม่สามารถเดินทางต่อได้

        คราวนี้เลยได้ลงมาเก็บภาพภูเขาหิมะกันหนำใจระหว่างที่รอเปลี่ยนยาง  เวลาผ่านไปขบวนรถที่ตามหลังมาก็เริ่มติดมากขึ้น ๆ   ทั้งกองหนุน กองเชียร์ ก็มามุงดูการเปลี่ยนยางกันคับคั่ง  เมื่อคนดูมากมายขนาดนี้ Joyful ก็เลยโชว์จับกบหิมะป้าบใหญ่กลางถนน  คนดูผู้มีมารยาททั้งหลายคงกลั้นหัวเราะกันแทบแย่ 

[Joyful]

        ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงยางกลับเข้าที่อีกครั้ง   ขบวนรถติดทั้งหลายก็เดินทางกันต่อ  เมื่อตัดลงเขาไม่นานผ่านแคมป์ของทหารอีกครั้ง  ต้องบอกว่าที่ลาดักห์นี่มีค่ายทหารเยอะมากจริง ๆ เพราะเป็นเขตติดต่อชายแดนทั้งจีน(ด้านทิเบต)  และ ปากีสถาน  ที่หุบเขาฝั่งตรงข้ามของค่ายทหารแห่งนี้  เป็นที่ราบมีแม่น้ำเล็ก ๆ  และมีฝูง Yak หรือ จามรี ขนดกตัวใหญ่หากินอยู่มากมาย กับฉากหลังที่เป็นภูเขาหิมะสวยจับใจ  จนอดที่จะขอจอดเก็บภาพไม่ได้ 

        ไม่ทันไรก็มีเสียงรถคันข้างหลังเบรคเอี๊ยดลั่นถึงสามคันซ้อน  ไม่ใช่ใครอื่นคุณทหารที่มาช่วยดูแลตอนที่พวกเราเปลี่ยนยางนั่นเอง  อุตส่าห์มีน้ำใจจอดถามอีกครั้งว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า

        จากหุบเขาจามรีเราใช้เวลาไม่นานก็มาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ ชื่อ Durbuk  ราเมชแวะปะยางที่นี่  เลยได้มีโอกาสดีเดินเก็บภาพบ้านเรือนของชาวลาดักห์ท่ามกลางภูมิประเทศกันดาร   ในหุบเขาที่เต็มไปด้วยก้อนใหญ่และออมกอดของภูเขาหิมะ  บ้านเรือนที่นี่ก่อด้วยอิฐดินบ้าง  หรือก้อนหินบ้าง  ขนาดไม่ใหญ่โต  แล้วก็นำกองหินมาก่อเป็นรั้วรอบบ้าน  มีคอกม้า คอกวัวชิดตัวบ้าน  บางหลังก็มีต้นวิลโล่ปลูกเอาไว้รอบ ๆ    แค่นึกว่าต้องอยู่ท่ามกลางกองหิมะในฤดูหนาวตลอดหลายเดือน  แล้วเรื่องอาหารการกินอีก  ชีวิตบนนี้ช่างดูยากลำบากเสียนี่กระไร  สรุปแล้วเป็นคนไทยดีที่สุดในโลก  โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนไทยที่มีในหลวงเป็นร่มโพธิ์ร่มไทร

[Joyful]

* ป้ายเตือนสติผู้ขับขี่บนถนน  ด้วยข้อความที่อ่านแล้วอมยิ้มได้ตลอด

[Joyful]

* Durbuk

[Joyful]

        จาก Durbuk ใช้เวลาวิ่งตามหุบเขามาเพียงไม่นานเราก็มาถึง Tangse   ซึ่งมีจุด Tangse Check post ตั้งอยู่ริมแม่น้ำสินธุ เป็นจุดตรวจใบอนุญาตท่องเที่ยว  ที่จะต้องขอมาจากในตัวเมืองเลห์  และ Passport   ที่นี่ทุกคนต้องลงจากรถเพื่อไปเซ็นต์ยืนยันตัวตนทุกคน 

        ในที่สุดพวกเราก็มาถึง Tangse เมืองเล็ก ๆ ริมแม่น้ำสินธุ  ดูเวลาตอนนี้ก็ปาเข้าไปบ่ายโมงครึ่งแล้ว ได้เวลามื้อกลางวันกันเสียที  มื้อกลางวันวันนี้เป็นหมี่น้ำใส่เนื้อแกะร้อน ๆ  ที่นี่นิยมทานเนื้อแกะกันมาก  เมนูเนื้อแกะที่เรียกว่า Muttan นี้จะมีให้ทานได้ทั้งปี  ส่วนเนื้อไก่จะมีเฉพาะในช่วงฤดูร้อนเท่านั้น

 
         อิ่มมื้อกลางวันตบท้ายด้วยชานมร้อน ๆ เราก็ออกเดินทางกันต่อ  สองข้างทางยังคงแปลกตาด้วยภูเขาที่บางครั้งก็มองเหมือนกองดินใหญ่ ๆ เสียมากกว่า  บนภูเขาที่มีดินไหลเป็นทางนี้  บางครั้งก็จะมีสีและลวดลายแปลกตาให้จินตนาการได้สารพัด  บางช่วงถนนผ่านหุบเขาที่มีต้นหญ้าแห้ง ๆ   มีฝูงแกะ และ ม้า   ชั่วแว้บนึงเรามองเห็นตัว Himalayan Marmot ยืนสองขามองมาที่ถนน  แต่ด้วยความที่เสียเวลากันมามากแล้วเลยไม่กล้าแวะเก็บภาพรายทาง  ก็ได้แต่กดชัตเตอร์ผ่านหน้าต่างรถกันตามมีตามเกิด

[Joyful]

        บางช่วงถนนตัดผ่านลำธารที่กลายเป็นหิมะทั้งสาย  และช่วงสุดท้ายก่อนถึงทะเลสาบหุบเขาก็กลายเป็นทะเลทรายเล็ก ๆ ที่มีฝุ่นทรายพัดปลิวตลอดทาง   

        บ่ายสามโมงตัวทะเลสาบก็เผยให้เห็นจากหุบเขาเบื้องหน้าซึ่งยามนี้กลายเป็นทะเลสาบน้ำแข็งไปเสียแล้ว  ทะเลสาบแปงกองแห่งนี้เป็นทะเลสาบสองสัญชาติก็ว่าได้  เพราะพื้นที่ 70% ของทะเลสาบอยู่ในเขตประเทศจีน  ส่วนอีก 30% ที่เหลือนั้นอยู่ในเขตของประเทศอินเดีย   ว่ากันว่าในฤดูร้อนนั้นช่วงบ่ายแก่ ๆ ผิวน้ำในทะเลสาบจะสะท้อนสีของท้องฟ้ากลายเป็นสีน้ำเงินเข้มสวยเกินบรรยาย  ชะรอยจะต้องกลับไปพิสูจน์กันอีกกระมัง

        ทันทีที่รถจอดราเม็ชเตือนพวกเราไม่ให้ลงไปเดินเล่นบนแผ่นน้ำแข็ง  เพราะตอนนี้เป็นปลายฤดูหนาวน้ำแข็งเริ่มละลาย  หากตกลงไปท่ามกลางทะเลสาบหนาวเย็นนั้น อันตรายมาก ๆ  พวกเราก็เลยเดินเก็บภาพกันรอบ ๆ ซึ่งก็อยู่กันได้ไม่นานนักเพราะว่าลมแรง และหนาวมากเกินทานทน  สรุปว่าใช้เวลาเดินทางกันมากว่าเจ็ดชั่วโมง ( บนเส้นทางสวยงามไม่น่าเบื่อ ) เพื่อที่จะอยู่ที่ทะเลสาบแห่งนี้เพียงสามสิบนาที

[Joyful]

* Road to Pangong Tso

[Joyful]

* Road to Pangong Tso

[Joyful]

* Pangong Tso

[Joyful]

* Pangong Tso