Leh, Ladakh : จู๊เลลาดักห์...4 วันในอ้อมกอดหิมาลัย ตอน Hemis - Thiksey

[Joyful]

ทริปหัวใจเดินทาง # 48

Shangri-La of Himalaya : จู๊เลลาดักห์...4 วันในอ้อมกอดหิมาลัย

7 เมษายน 2555

        สัญญาณเตือนให้รัดเข็ดขัดนิรภัยดังขึ้น  พร้อมประกาศว่าเครื่องกำลังจะลงจอด ณ สนามบิน  Kushok  Bakula Rimpochee  Airport  สนามบินพานิชย์ที่อยู่สูง 3,256 m เหนือระดับน้ำทะเล 
        เราต่อสู้กลับความง่วงอย่างเต็มที่เผยอเปลือกตาขึ้นมองลอดช่องหน้าต่าง  ยอดเขาแหลมห่มคลุมด้วยหิมะขาวสะอาด  ราวกับว่าสวมหมวกไหมพรมสีขาวรับฤดูหนาว  เครื่องค่อย ๆ ลดระดับความสูงโฉบผ่านหุบเขา  ทำให้มองเห็นตัวเมืองเล็ก ๆ ของเลห์  แทรกตัวอย่างสงบในอ้อมกอดของหิมาลัย  เครื่องบินเอียงปีกขวาขึ้นเล็กน้อยเพื่อหลบไหล่เขา  รู้สึกว่าเฉียดอีกเพียงนิดเดียวคงมีข่าวเครื่องบินพานิชย์ชนภูเขาหิมะเป็นแน่  สุดท้ายกัปตันก็นำเครื่องลงจอดอย่างปลอดภัย

        เมื่อรับกระเป๋าและกรอกแบบฟอร์มเข้าเมืองง่าย ๆ ของทางลาดักห์แล้ว  3 สาว  1 หนุ่ม จากเมืองไทยก็ลากกระเป๋าไปขึ้น Pre-paid Taxi มุ่งหน้าสู่ Reeyul guesthouse ที่เมล์มาจองไว้ล่วงหน้า  แต่เจ้าของดันลืม โชคดีที่มีห้องพักว่างพวกเราเลยสามารถเข้าพักได้เลย   วันนี้เจอพี่ ๆ 4 หนุ่มจากเมืองไทยบินมาไฟลท์เดียวกัน  กะคู่รักที่ตามมาพักในช่วงเย็น

[Joyful]

        หลังมื้อเช้าง่าย ๆ   ที่มีไฮไลท์เป็น Honey toast และ แยมแอพพริคอท แสนอร่อย   คุณซาลิมเจ้าของที่พักก็แนะนำให้เรานอนพักเพื่อปรับร่างกายให้ชินกับสภาพพื้นที่สูงของเมืองเลห์อันมีออกซิเจนเบาบาง  เพื่อหลีกเลี่ยงอาการ High Altitude sickness หรือ AMS  และแนะนำให้พวกเราใช้เวลาช่วงบ่ายไปเที่ยวที่  วัดเฮมิส ( Hemis gompa ) วัดติ๊กเซ (Thikse gompa)  และพระราชวังเช (Shey palace)

        หลังจากได้นอนหลับไปหนึ่งตื่นบนที่นอนอันหนาวเย็น  แต่ก็ทำให้สดชื่นขึ้นมาได้มาก  บ่ายโมงคุณซาลิมแนะนำให้รู้จัก ราเม็ช  ซึ่งจะกลายเป็นพลขับของเรานับแต่วันนี้เป็นต้นไป   ราเม็ชเป็นคนขับที่ดูอายุน้อยไม่น่าจะถึงสามสิบ  เราถึงกับต้องถามคุณซาลิมซ้ำว่าแน่ใจนะว่าคนขับมีประสบการณ์มากพอ  ซาลิมอมยิ้มแล้วบอกว่าไม่ต้องกังวลเรื่องนี้เลย

        ทุกคนประจำที่บนรถ Innova สีดำ  ที่หมายแรกของพวกเราคือร้านอาหาร  ที่จะมี โม่โม่ (Momo) อาหารพื้นเมืองที่หน้าตาคล้ายกับเกี๊ยวซ่าให้ลองชิม  ราเม็ชผู้แสนดีก็พาพวกเราไปวนดูร้านและไปหาที่จอดรถ    ในที่สุดทุกคนก็มานั่งในร้านอาหารทิเบตพื้นเมือง  มื้อกลางวันนี้พวกเราสั่งโมโม่ ทั้งแบบทอด และ แบบนึ่ง  มีทั้งใส้แบบมังสวิรัติและเนื้อแกะ  และข้าวผัดไข่  และน้ำมะนาวร้อน ๆ ผสมน้ำผึ้ง ให้จิบคลายหนาว
 
        ชั่วไม่กี่อึดใจโมโม่ใส้เนื้อแกะทอด และ ใส้มังสวิรัติแบบนึ่งก็ถูกนำมาวางบนโต๊ะ  โมโม่ทอดสีทองอร่ามทุกคนเอื้อมมือหยิบเกือบพร้อมกัน  เพียงกัดลงคำแรก .......... แป้งข้างนอกกรอบและใส้ในยังชุ่มฉ่ำ  อร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก  และ ชิ้นที่สอง สาม ก็ตามมาติด ๆ  ส่วนใส้มังสวิรัตินั้นไม่ถูกปากพวกเรานัก  สงสัยจะกลายเป็นสัตว์กินเนื้อกันไปหมดแล้ว

        ท้องอิ่มกองทัพก็พร้อมกลับเข้าประจำการบนรถอีกครั้ง  หนนี้ภาพของตัวเมืองเลห์เริ่มปรากฎชัดขึ้น   พระราชวังเลห์ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขากลางเมือง  จามามัสยิดแทงยอดโดมสูงเด่น  ร้านรวงยังสงบเงียบเพราะยังอยู่ในช่วงฤดูหนาวที่นักท่องเที่ยวไม่มากนัก  ริมทางเดินมีชาวบ้านนำผักมาวางขาย ส่วนมากจะเป็นปวยเล้ง มันฝรั่ง และ แครอท ใกล้ ๆ ซุ้มประตูเมืองมีตลาดสินค้าพืชเมืองที่ดูคึกคักไม่เบา 

[Joyful]

        พ้นจากตัวเมืองภูเขาหิมะที่เป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาหิมาลัยเผยตัวให้ถนัดตา  ภูเขาสีน้ำตาลเข้มห่มคลุมด้วยหิมะขาวสะอาดตัดฉากหลังที่เป็นท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มแต้มด้วยก้อนเมฆเป็นปุยขาว  สวยงามราวกับภาพวาด  ถนนสองช่องจราจรทอดตัวไปตามหุบเขาทางทิศใต้ของตัวเมืองเลห์   มีแม่น้ำสินธุไหลเอื่อยขนาบด้านขวา ต้นป๊อบลาร์  มีหมูบ้านเล็ก ๆ ตั้งอยู่ตามรายทาง  มีวิลโล่ยืนเหลือเพียงแต่กิ่งแห้ง ๆ ไร้ใบ

        เพลิดเพลินกับทิวทัศน์สวย ๆ ข้างทางไม่นาน  เพียง 15 กิโลเมตรจากตัวเมืองเลห์ พวกเราก็ผ่านพระราชวังเชย์ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขาด้านซ้าย  แต่เราก็ผ่านเลยไปเพราะเป้าหมายแรกอยู่ที่วัดเฮมิส (Hemis monastery) วิ่งเลียบลำน้ำสินธุมาอีกพักใหญ่  คนขับรถก็พาพวกเราข้ามแม่น้ำไปยังอีกฟากของภูเขา  ไต่ไปบนเนินเขาหิมะที่พวกเรามองว่าสวย ๆ  ภูมิประเทศที่แปลกตาแบบนี้ไม่ว่ามองอย่างไรก็สวยไปหมด 

        ทันใดนั้นอย่างไม่ทันตั้งตัวมีนกกระทาสีสวยวิ่งข้ามถนน   เราหยุดรถเพื่อลงไปดูเจ้านกตัวสวยสามตัววิ่งไต่ไปบนเนินเขาที่เต็มไปด้วยก้อนหิน  ในมันพ้นระยะที่สามารถจะถ่ายภาพได้ “Chukar”  คนขับรถบอกชื่อเจ้านก  และไม่ไกลกันนักก็หยุดรถให้พวกเราเก็บภาพเจ้า Chukar อีกครั้ง  คราวนี้รวมฝูงกันหลายตาบนแปลงนาว่างเปล่าใกล้ ๆ กับหมู่บ้านเล็ก ๆ

[Joyful]

* ระหว่างทางสุ่ Hemis Gompa

[Joyful]

        และในที่สุดพวกเราก็มาถึงวัดเฮมิสที่ตั้งอยู่บนไหล่เขา  เบื้องหน้ามีวงล้อมนตรา หรือ Prayer wheel อันใหญ่ตั้งอยู่  เมื่อหมุนตามเข็มนาฬิกาครบหนึ่งรอบ  ก็จะมีก้านไม้ไปตีระฆังเล็ก ๆ ให้ดังกังวานครั้งหนึ่ง  เมื่อเริ่มเคยชินกับอากาศหนาว ๆ และความสูง
        พวกเราค่อย ๆ เดินขึ้นบันไดไปอย่างช้า ๆ  เรียกได้ว่าไม่กี่ก้าวก็เหนื่อยแทบขาดใจ  ในที่สุดก็มายืนอยู่ท่ามกลางลานหน้าวิหาร  ซึ่งบริเวณนี้จะใช้แสดงระบำหน้ากากในเทศกาลประจำปีที่เรียกว่า เฮมิสเตซู “Hemis Tse-chu”  ซึ่งจัดขึ้นในช่วงฤดูร้อน เพื่อน้อมถึงท่าน   ซึ่งจะตรงกับวันเกิดของท่านปัทมสัมภวา (Padmasambhava) หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ คุรุรินโภเช ( Guru Rinpoche) ผู้เผยแพร่ศาสนาพุทธจากอินเดียสู่ลาดักห์ และ เป็นผู้ก่อตั้งวัดพุทธตันตระนิกายหมวกแดง หรือ นิงห์มาปา  ซึ่งเป็นนิกายดั้งเดิมของศาศนาพุทธสายทิเบต

[Joyful]

* Hemis Gompa

[Joyful]

        พวกเราเดินเที่ยวชมรอบ ๆ วิหารจนทั่วแล้ว  ก็ออกเดินทางย้อนกลับทางเดิมเพื่อไปที่วัดติ๊กเซ ( Thikse monastery ) ที่วัดติ๊กเซแห่งนี้ตั้งอยู่บนเนินเขาที่สามารถมองเห็นได้จากระยะไกล   จากตัววัดสามารถมองเห็นทิวทัศน์รอบ ๆ ซึ่งเป็นที่ราบกลางหุบเขา  มีแม่น้ำสินธุ หรือ Indus ไหลผ่าน   เบื้องล่างมีบ้านเรือนแบบทิเบตกระจายอยู่ทั่วไป  มีต้นป๊อบลาร์ และ วิลโล่ขึ้นเต็มไปหมด  พื้นที่เพาะปลูกตอนนี้ยังว่างเปล่าเพราะยังไม่พ้นช่วงฤดูหนาว  หากจินตนาการไปถึงช่วงที่มีพืชพรรณเขียวขจี  หรือ ฤดูเก็บเกี่ยวคงจะสวยงามไม่เบา 

        มาถึง Thikse ต้องนมัสการพระศรีอริยเมตไตร หรือ Future Buddha  องค์ใหญ่ภายในวิหาร  และชื่มความงามของภาพเขียนจิตรกรรมฝาผนัง และ สถาปัตแบบทิเบตจนอิ่มใจ  จึงได้เวลาอำลาติ๊กเซกลับสู่เมือง  น่าเสียดายที่ครั้งนี้เราไม่มีเวลามากพอสำหรับพระราชวังเชย์

[Joyful]

* Thikse monastery

[Joyful]

* Thikse monastery

[Joyful]

* Thikse monastery

[Joyful]

* ระหว่างทางสุ่ Shey Palace

[BlackCap]

เห็นแล้ว...หนาวววว

[elle]

สวยจัีง เห็นแล้วคิดถึงเลห์