Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน พิชิตคินาบาลู

[Joyful]

“ดอยสูงเท่าใด ไม่เกินหัวเข่า”   คติคำสอนของชาวกะเหรี่ยงที่เราเคยได้ยินจากเนื้อเพลงเมื่อหลายปีก่อน  เมื่อใดที่มีโอกาสก้าวย่างไปบนดอยสูง  เมื่อความเหนื่อยล้าเกาะกินแข้งขาและแรงใจ  คติคำสอนนี้ก็มักจะก้องมาในห้วงความคิดเสมอ   ไม่ว่าดอยสูงมากน้อยเพียงใด  ขึ้นชื่อว่า "ดอย" เดินขึ้นก็ต้องเหนื่อยเป็นธรรมดา  แต่ไม่ว่าอย่างไร  เมื่อสองเท้าพาเราก้าวสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ในที่สุดก็ไม่มีดอยใดสูงเกินหัวเข่าของเราอีกต่อไป

บนเส้นทางสู่ยอดเขาคินาบาลู  แม้ไม่สูงชันยาวไกลไปกว่าภูเขาหลายลูกในเมืองไทย  แต่เพราะการเดินบนที่สูงเหนือระดับน้ำทะเลกว่าสี่พันเมตร  ในสภาพความกดอากาศต่ำและออกซิเจนเบาบาง  แม้ย่างเพียงไม่กี่ก้าวกับน้ำหนักกระเป๋ากล้องที่คุ้นชินก็ทำให้เหนื่อยได้แทบขาดใจ  ในบางครั้งสภาพอากาศก็ไม่อำนวยฝนที่พรำสายในระหว่างเดินทางก็ทำให้การเดินทางยากลำบากขึ้นกว่าเดิม 

แต่ในย่างก้าวที่เหน็ดเหนื่อยนั้น  กลับพาเราเข้าไปพบพานกับความสวยงามอัศจรรย์ของพันธุ์ไม้ในป่าฝน  และ พันธุ์ไม้บนที่สูงที่แปลกตามากมาย  ยิ่งบนยอดเขาหินแกรนิตสูงชันนั้น  ก็พาให้พวกเราไปยืนอยู่ ณ จุดสูงสุดสมญา “ หลังคาเอเชียอาคเนย์ ”  ได้ดื่มดำกับทิวทัศน์กว้างไกล 360 องศา  ที่งดงามหาที่ใดมาเปรียบ  ณ ที่แห่งนี้จึงไม่ มีอะไรมาบรรยายได้ดีเกินกว่า “ ที่ ๆ พาให้นรกและสรวงสวรรค์มาพบกัน ”


กระทู้ที่เกี่ยวข้อง

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน สวัสดีคินาบาลู - Poring hotspring
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2221.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน Laban Rata ฉันมาแล้ว
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2223.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน พิชิตคินาบาลู
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2225.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน ลาก่อนคินาบาลู
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2226.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met  ตอน ตามหาหม้อข้าวหม้อแกงลิงแห่งเมอซิเลา
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2229.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน ลิงจมูกยาว Proboscis ฝรั่งแก่บนเกาะบอเนียว
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2230.0

ทริปหัวใจเดินทาง # 46

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met  ตอน พิชิตคินาบาลู

ตีหนึ่งของวันใหม่  Laban Rata เริ่มมีชีวิตชีวาอีกครั้ง  นั่งท่องเที่ยวเริ่มลงจากเตียง  ล้างหน้าล้างตา แต่งตัวเตรียมพร้อมที่จะเดินเท้าพิชิตยอด  Low’s peak อันเป็นยอดสูงสุดของภูเขาคินาบาลู  เพียงชั่วโมงถัดมาห้องอาหารก็คราคร่ำไปด้วยนักท่องเที่ยว  ที่ลุกขึ้นมาเรียกความสดชื่นและเตรียมพลังยามเช้าก่อนก้าวออกจากที่พักเพื่อสัมผัสยอดเขาสูงที่มองกันไว้ตั้งแต่เมื่อวาน

จาก Laban Rata  สู่ประตู(นรก กระโจมไฟเรียกอย่างนั้น)  จุดเริ่มต้นสู่ยอดเขาที่ กม. 6 ระยะทางแค่สองร้อยเมตร  แต่ก็เล่นเอาหอบไปตาม ๆ กัน    จากจุดนี้ไกด์แจ้งพวกเราว่าจะต้องเดินผ่านป่าแคระที่ปกคลุมไปด้วยฝอยลมระยะทาง 700 เมตร ก่อนตัดขึ้นสู่เขาหินแกรนิตโล่ง ๆ ที่มีเพียงไม้พุ่มเล็ก ๆ ขึ้นกระจัดกระจายเท่านั้น

วันนี้พระจันทร์เต็มดวงทอแสงสว่างไปทั่วหุบเขา  พวกเรามองเห็นยอดเขาคินาบาลูตระหง่านอยู่ข้างหน้าอย่างชัดเจน  รายละเอียดของหุบเขาปรากฎชัดแก่สายตา  ตลอดทางที่ผ่านป่าแคระแสงจันทร์ยังส่องลอดเงาไม้   บางช่วงผ่านไม้พุ่มที่เพิ่งแตกยอดใหม่ ๆ  น่าแปลกที่ยอดไม้เหล่านั้นสะท้อนแสงจันทร์เป็นสีเงินยวงราวกับว่าพวกมันเรืองแสงได้

สำหรับเพื่อน ๆ ที่ไม่เคยท่องเที่ยวบนพื้นที่สูงกว่า 2500 เมตรเหนือระดับ  การเดินเท้าบนที่สูงที่มีออกซิเจนเบาบางนั้น  จะทำให้เหนื่อยง่ายมาก ๆ  เรียกได้ว่าการเดินเท้าขึ้นบันไดแค่สามสี่ขั้น  ก็ต้องหยุดหอบซี่โครงบานกันแล้ว   กว่าจะผ่าน 700 เมตรมาได้ก็ใช้เวลาร่วมชั่วโมงทีเดียว 

เมื่อพ้นแนวป่าแคระมาได้พวกเราก็ประจันหน้าเข้ากับภูผาหินแกรนิตที่แสนอลังการ  จากจุดนี้ไปนับเป็นจุดที่ยากและอันตรายที่สุดสำหรับเส้นทางสู่ยอดเขา  เพราะระยะทางราว ๆ 50 เมตรตรงนี้  จะต้องไต่ไปบนไหล่เขาที่สูงชัน  มีเพียงเชือกสีขาวเส้นเขื่องที่วางไว้ให้จับยึดเท่านั้น    ถึงจุดนี้นักท่องเที่ยวเข้าแถวตอนเรียงหนึ่งโดยอัตโนมัติแต่ละคนค่อย ๆ ไต่ไปบนไหล่เขาสูงชัน  มองเห็นเป็นแนวไฟฉายทอดยาวสู่ South peak ที่ตระหง่านอยู่แสนไกล

[Joyful]

ราวตีสี่ครึ่งเรามาถึงจุด Check point ที่ชื่อ Sayat Sayat  Hut ที่ กม. 7 เจ้าหน้าที่ขอดูป้ายห้อยคอเพื่อเช็คชื่อ และลงเวลา

“You’re late, Move a bit faster ” เจ้าหน้าที่บอกพลางส่งยิ้มให้
“Ok, thanks”  เราตอบพร้อมสาวเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อไปให้ทันพระอาทิตย์ขึ้นที่ยอด Low’s Peak

จาก Sayat Sayat hut  เส้นทางเปลี่ยนเป็นแผ่นผาลาดชัน  เราสาวเชือกเพื่อดึงตัวเองขึ้นไปบ้าง  สลับกับไต่ขึ้นไปช้า ๆ เพื่อพักแขน   ช่วงนี้นับว่าเหนื่อยและยาวไกลที่สุด  นักท่องเที่ยวหลายคนถึงกับหมดแรงลงไปนอนแผ่กับพื้นตามรายทาง  เราใช้เวลาร่วมชั่วโมงก่อนจะพาตัวเองมายืนที่ป้าย กม. 8  ใกล้ ๆ South peak พร้อมกับอาการหอบซี่โครงบาน

“Almost  there”  ไม่รู้ไกด์จากกลุ่มไหนให้กำลังใจ
“Yesssss, Almost died.”   เราตอบกลับไป   เล่นเอาหัวเราะกันกิ๊กทั้งกลุ่ม

ตอนนี้ฟ้าเริ่มสางแล้ว   มองเห็นไฟฉายของกลุ่มแรก ๆ ที่ขึ้นไปถึงยอด Low’s Peak  พร้อมกับแสงแฟลชวูบวาบเพื่อเก็บภาพเป็นที่ระลึกกับป้ายบอกความสูงของยอด Low’s Peak  ตอนนี้หลายคนคงสุขใจกับการได้พิชิตยอดสูงสุดของคินาบาลู  แต่สำหรับตัวเราระยะทางห้าร้อยเมตรข้างหน้ามันช่างดูยาวไกลเหลือเกิน  ยิ่งฟ้าเริ่มสางอย่างนี้เรายิ่งต้องเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นไปอีก  บ่อยครั้งที่ต้องหยุดพักหายใจลึก ๆ เมื่อเริ่มมีอาการบีบ ๆ ที่ขมับ  เพื่อป้องกันอาการปวดหัวที่เกิดจากความสูง  ที่เรียกกันว่า High altitude sickness   ระหว่างนั้นก็ฉวยโอกาสชื่นชมความงามของยอดเขาแห่งนี้ไปในตัว   ขณะนี้เบื้องล่างด้านทิศตะวันตกมีหมอกจางจรดแนวขอบทะเลกว้างที่ยามนี้พระจันทร์ดวงโตสีส้มทอดแสงเป็นแนวยาวเหนือเมือง Kota Belud

หกโมงเช้าเราป่ายปีนบนก้อนหินก้อนใหญ่ ๆ และร่องลึก ๆ มากมายพาตัวเองมาถึง Low’s peak จนได้  ความภูมิใจที่ได้พิชิตยอดเขาสูงสุดของคินาบาลูนั้น  ไม่ได้มากกว่าไปความหนาวเย็นที่เสียดแทงผ่านถุงมือเข้ามา  โดยเฉพาะนิ้วมือที่รู้สึกเจ็บไปทุกอณูจนต้องถอดถุงมือออกมาเป่าลมอุ่นหลายครั้ง  แต่ก็ดูไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่   บนยอดเขาแหลมเล็กของ Low’s peak ยามนี้คราคร่ำไปด้วยนักท่องเที่ยว  ที่หมายปองจะเข้าไปถ่ายภาพเป็นที่ระลึกกับป้ายบอกความสูงนั้น   

เราเลี่ยงฝูงชนไปหลบอยู่บนพื้นที่ว่างข้างหลังป้าย   ชื่นชมความงามของยอดเขา Oyayobi iwu peak   และ Alexandria peak ด้านทิศตะวันตกของ Low’s peak  ที่มี Dewali Pinnacles  ที่เป็นแท่งหินแหลมเล็กมากมายแปลกตารวมกลุ่มกันอยู่ตรงนั้น    ไกล ๆ โน่นเป็นทะเลมองเห็นเกาะอยู่ลิบ ๆ

“Did you see that light?” ไกด์ของกลุ่มไหนถามเราก็ไม่รู้ชี้มือไปที่แสงไฟทางทิศตะวันตกเฉียงใต้  ดูเหมือนนักท่องเที่ยวชาวไทยจะเป็นที่จดจำของไกด์ที่นี่เสียจริง  เพราะไปที่ไหนก็จะมีไกด์ท้องถิ่นคอยทักสวัสดีตลอดเวลา
“Yes” เราตอบ
“That’s Bangkok” ไกด์บอกพลางยิ้ม

 นี่คุณไกด์คงเห็นว่าออกซิเจนน้อย ๆ บนยอดเขาสูง 4,095.2 เมตรนี่  คงทำให้สมองเราทำงานช้าจนจำบ้านตัวเองไม่ได้เสียแล้วกระมัง

ตอนนี้แสงอาทิตย์ยามเช้าย้อมทะเลเมฆเป็นสีทอง หมู่ยอดเขาอันประกอบด้วย King Edward peak, Ugly sisters peak, Donkey Ears Peak และ Abdul Raman peak ทอดตัวซ้อน ๆ กันอยู่เหนือหมู่เมฆนั้น  เราเก็บภาพสลับไปมารอบ ๆ  St. John peak ที่มองเผลิน ๆ มองคล้ายใบหน้าขนาดยักษ์โดดเด่นจากฟ้าสีน้ำเงินเข้มยามเช้า  บางครั้งก็มองราวกับปีศาจที่แสยะยิ้มเย้ยหยันในความหนาวเย็นจนสั่นสะท้านของเรา 

หกโมงครึ่งเราไม่อาจควบคุมอาการตัวสั่นได้แล้ว  พาเอาฝรั่งกลุ่มที่อยู่ใกล้ ๆ หัวเราะกันเกลียว  ทนหนาวไม่ไหวต้องเดินกลับไปสมทบกับกลุ่มที่  South peak   ปรากฎว่าขาลงนี่ง่ายกว่าขาขึ้นมากแค่ถอยหลังรูดเชือกลงไปเหมือนกับการโรยตัว   ซึ่งตอนนี้ถุงมือที่มียางตรงฝ่ามือที่คุณกระโจมไฟเตรียมมาใช้การได้ดีมาก   ไม่กี่อึดใจLow’s peak ก็คอ่ย ๆ ห่างออกไปทีละน้อย ๆ  เราหยุดพักเก็บภาพไว้เป็นระยะ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเราใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีก็มารวมกับเพี่อน ๆ ที่เก็บภาพรอกันอยู่ที่ South peak แล้ว  ในขณะที่ขาขึ้นใช้เวลาไปถึงสามสิบนาทีทีเดียว

[Joyful]

* South peak ยามเช้า  มองจากบนยอด Low's peak

[Joyful]

 * St. John Peak ที่มองเผิน ๆ คล้ายหน้าปีศาจ  จะว่าบางมุมเหมือนแบทแมนก็เหมือนนะ

[Joyful]

* Oyayobi iwu peak   และ Alexandria peak ด้านทิศตะวันตกของ Low’s peak  ที่มี Dewali Pinnacles  ที่เป็นแท่งหินแหลมเล็กมากมายแปลกตารวมกลุ่มกันอยู่ตรงกลาง

[Joyful]

* Oyayobi peak  ยามฟ้าสาง มองเห็น Oyayobi's thumb ได้อย่างชัดเจน

[Joyful]

* สิ่งที่ทุกคนจะต้องทำเมื่อมาถึงยอด Low's peak

[Joyful]

* St. John peak ในหลากหลายมุมมอง

[Joyful]

* นักท่องเที่ยวยังทะยอยขึ้นมาที่ยอด Low's peak เรือ่ย ๆ

[Joyful]

* อีกเซ็ทกับ South peak ก่อนอำลา Low's peak ดูยังไงก็ไม่เบื่อสวยจริง ๆ    ภาพสุดท้ายจะมองเห็นเพื่อน ๆ ที่ใส่เสือ้สีส้ม ๆ

[Joyful]

* เริ่มเดินลงแล้วค่ะ มองเห็นหมู่ยอดเขาอันประกอบด้วย King Edward peak, Ugly sisters peak, Donkey Ears Peak และ Abdul Raman peak ทอดตัวซ้อน ๆ กัน

[Joyful]

* หันกลับไปมอง Low's peak ที่ค่อย ๆ ห่างออกไปทีละน้อย

[Joyful]

สำหรับ South Peak  นับเป็นจุดถ่ายภาพที่สวยงามที่สุดแห่งหนึ่งบนยอดเขาคินาบาลู  ด้วยลักษณะที่โดดเด่น และเนินเขากว้างที่ทอดตัวนำสายตาไปสู่ยอดเขาแหลมเล็ก  ที่มองเผิน ๆ คล้ายกับใบหน้าของลิงกอริลล่านั้น ยิ่งวันนี้ฟ้าเปิดเป็นสีฟ้างดงาม ยอดเขา Donkey ear peak  ชี้หูแหลม ๆ สองข้างขึ้นสู่ท้องฟ้า เบื้องล่างเป็นทะเลหมอกจาง ๆ สวยงามเกินบรรยาย พวกเราใช้เวลาเก็บภาพที่นี่พักใหญ่ ๆ  ก่อนที่พวกเราจะค่อย ๆ ไต่กลับมาถึง Check point ในเวลาแปดโมงพอดี

จาก Check point กลับลงสู่ที่พัก  จะผ่านช่วงลานหินราว 300 เมตร ไหล่เขาช่วงนี้ปกคลุมด้วยไม้พุ่มเล็ก ๆ มากมาย  บางชนิดกำลังออกดอกสวยสะพรั่งให้ได้ชื่นชมความงามกันระหว่างไต่ลงเบื้องล่าง  สุดท้ายพวกเราก็กลับมายืนช่วง 50 เมตรทุกท้ายก่อนเข้าสู่ป่าแคระ  Mr. Fabius ไกด์ที่น่ารักของพวกเรามาเตือนให้ระวังช่วงนี้ให้มากที่สุด  เพราะถือว่าชันที่สุด ลื่นที่สุด และ อันตรายที่สุดบนเส้นทางเดินสู่ยอดเขาแห่งนี้  นอกจากเตือนแล้วคุณไกด์ยังคอยระวังประคองพวกเราบางช่วงเพื่อให้ให้ลื่นหล่นลงไปได้  ไม่นานพวกเราก็ผ่านช่วงวัดใจ  ซึ่งขาขึ้นไม่ค่อยรู้สึกเท่าไหร่เพราะยังมองไม่เห็นว่ามันชันน่าหวาดเสียวจริง ๆ

เก้าร้อยเมตรสุดท้ายก่อนกลับลงสู่ที่พัก  ช่างเป็นช่วงเวลาที่สวยงามจริง ๆ  เมื่อยามเช้าเผยให้เห็นทุกรายละเอียดของป่าแคระ  ฝอยลมต้องลมสยาย  ยอดไม้อ่อน ๆ ก็อวดสีสันสวยงาม  มองเผิน ๆ ยังคิดว่าเป็นดอกไม้ที่กำลังบานสะพรั่งเข้าไกลใกล้ ๆ จึงได้รู้ว่ามันคือยอดไม้นั่นเอง     บนเนินเขาด้านขวามีกลุ่มคนที่รักการผจญภัย  กำลังไต่หน้าผาท้าท้ายแรงดึงดูดของโลก  เพื่อน ๆ คนไหนสนใจก็ไปลองกันได้เลยค่ะ

เก้าโมงเศษกลับมาถึงที่พักที่ Laban rata ตอนนี้ที่พักดูเงียบเหงาลงไปถนัดตา  ห้องอาหารดูโล่งว่าต่างจากเมื่อรุ่งสางเป็นกอง  เพราะนักท่องเที่ยวต่างทะยอยเช็คเอาท์เพื่อเดินเท้ากลับสู่ Head quarter เบื้องล่าง  พวกเรากินมื้อเช้ากันเต็มที่  เช้านี้มีส้มอร่อย ๆ ให้กินกันด้วย  ก่อนจะรีบไปเก็บกระเป๋าเพราะเช็คเอาท์ให้ทันเวลาสิบโมงครึ่ง




* มองเห็นเพื่อน ๆ ที่ป้าย กม. 8

[Joyful]

* ขอที่ระลึกสักภาพ  เห็นที่กองๆ อยู่มุมซ้ายภาพหรือเปล่าคะ นั่นคือนักท่องเที่ยวในสภาพหมดแรง พบได้ทั่วไปตลอดการเดินทางสู่ยอดเขา

[Joyful]

Donkey ear peak ในหลากหลายมุมมอง