Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน Laban Rata จ๋าฉันมาแล้ว

[Joyful]

“ดอยสูงเท่าใด ไม่เกินหัวเข่า”   คติคำสอนของชาวกะเหรี่ยงที่เราเคยได้ยินจากเนื้อเพลงเมื่อหลายปีก่อน  เมื่อใดที่มีโอกาสก้าวย่างไปบนดอยสูง  เมื่อความเหนื่อยล้าเกาะกินแข้งขาและแรงใจ  คติคำสอนนี้ก็มักจะก้องมาในห้วงความคิดเสมอ   ไม่ว่าดอยสูงมากน้อยเพียงใด  ขึ้นชื่อว่า "ดอย" เดินขึ้นก็ต้องเหนื่อยเป็นธรรมดา  แต่ไม่ว่าอย่างไร  เมื่อสองเท้าพาเราก้าวสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ในที่สุดก็ไม่มีดอยใดสูงเกินหัวเข่าของเราอีกต่อไป

บนเส้นทางสู่ยอดเขาคินาบาลู  แม้ไม่สูงชันยาวไกลไปกว่าภูเขาหลายลูกในเมืองไทย  แต่เพราะการเดินบนที่สูงเหนือระดับน้ำทะเลกว่าสี่พันเมตร  ในสภาพความกดอากาศต่ำและออกซิเจนเบาบาง  แม้ย่างเพียงไม่กี่ก้าวกับน้ำหนักกระเป๋ากล้องที่คุ้นชินก็ทำให้เหนื่อยได้แทบขาดใจ  ในบางครั้งสภาพอากาศก็ไม่อำนวยฝนที่พรำสายในระหว่างเดินทางก็ทำให้การเดินทางยากลำบากขึ้นกว่าเดิม 

แต่ในย่างก้าวที่เหน็ดเหนื่อยนั้น  กลับพาเราเข้าไปพบพานกับความสวยงามอัศจรรย์ของพันธุ์ไม้ในป่าฝน  และ พันธุ์ไม้บนที่สูงที่แปลกตามากมาย  ยิ่งบนยอดเขาหินแกรนิตสูงชันนั้น  ก็พาให้พวกเราไปยืนอยู่ ณ จุดสูงสุดสมญา “ หลังคาเอเชียอาคเนย์ ”  ได้ดื่มดำกับทิวทัศน์กว้างไกล 360 องศา  ที่งดงามหาที่ใดมาเปรียบ  ณ ที่แห่งนี้จึงไม่ มีอะไรมาบรรยายได้ดีเกินกว่า “ ที่ ๆ พาให้นรกและสรวงสวรรค์มาพบกัน ”


กระทู้ที่เกี่ยวข้อง

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน สวัสดีคินาบาลู - Poring hotspring
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2221.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน Laban Rata ฉันมาแล้ว
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2223.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน พิชิตคินาบาลู
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2225.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน ลาก่อนคินาบาลู
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2226.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met  ตอน ตามหาหม้อข้าวหม้อแกงลิงแห่งเมอซิเลา
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2229.0

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met ตอน ลิงจมูกยาว Proboscis ฝรั่งแก่บนเกาะบอเนียว
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=2230.0

ทริปหัวใจเดินทาง # 46

Mt. Kinabalu : where Heaven & Hell met  ตอน Laban Rata ฉันมาแล้ว

หกโมงครึ่งวันใหม่ทุกคนก็ทะยอยมาที่ร้านอาหาร  น้อง ๆ ที่ร้านกระตือรือล้นทักทาย “สวัสดีครับ-ค่ะ”  กันตั้งแต่เช้า  จิบกาแฟร้อน ๆ  กินมื้อเช้าแบบ American breakfast  กันง่าย ๆ วันนี้ส้มหล่นคนเดียวได้กินใส้กรอกไปตั้ง 6 ชิ้น เพราะเพื่อน ๆ คนอื่นไม่กินใส้กรอกเนื้อนั่นเอง  ระหว่างมื้อเช้ารอบ ๆ ร้านอาหารบรรยากาศดีมีสายหมอกลอยอ้อยอิ่ง    มีนกหลายตัวบินมาเกาะใกล้ ๆ ให้ได้ดูกันเพลิน ๆ  ถึงจะมีเลนส์ความยาวแค่ 250mm เช้านี้ก็เก็บภาพนกมาได้หลายตัว

เจ็ดโมงเช้ารถที่นัดไว้มารับไปส่งที่ Kinabalu National Park Headquarter (1,564 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล) ที่นี่เป็นจุดลงทะเบียนก่อนเดินทางขึ้นสู่ยอดเขา    และพบกับไกด์ที่จะนำทางพวกเราขึ้นสู่ยอดเขาในวันนี้  ระหว่างนั้นก็เตรียมกระเป๋า  และขอรับข้าวกล่องกลางวันอันประกอบด้วยแซนวิช ไข่ต้ม และ แอปเปิ้ล และ กล้วยลูกเล็ก ๆ อีกสองลูก     เจ้าหน้าที่แจ้งว่าไกด์ของพวกเรายังเดินทางมาไม่ถึง  ต้องรอพบไกด์ก่อนถึงเพราะไกด์จะต้องเป็นคนติดต่อรถ และ จัดการเรื่องลูกหาบที่จะแบกน้ำหนักของเราขึ้นเขาอีกที 

ผ่านไปพักใหญ่ ๆ เจ้าหน้าที่แจ้งว่าไกด์ของเรามาไม่ได้  จึงจัดไกด์อีกท่านมาให้วันนี้พวกเราจึงได้ไกด์ชื่อ Mr. Fabianus (เฟเบี้ยน)  ส่วนลูกหาบที่จะมารับภาระน้ำหนักกว่ายี่สิบโลก็คือน้องมิกกี้ เราแจ้งเส้นทางว่าต้องการเดินขึ้นทาง Timpohon gate และเดินลงทางด้าน Mesilau ซึ่งจะยาวกว่าขาขึ้นราวสองกิโลเมตร  คุณเฟเบี้ยนแจ้งว่าหากในกลุ่มเรามีใครได้รับบาดเจ็บ หรือว่าเหนื่อยเกินกว่าจะลงทางเมอซิเลา หรือออกจากที่พักที่ Laban rata ได้ช้ากว่าเก้าโมงเช้าก็จำเป็นจะต้องกลับทางทิมโพฮอนเหมือนเดิม  ซึ่งเราก็หวังว่าทุกคนจะยังมีแรงเหลือมากพอจะลงทางเมอซิเลา  เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยพวกเราก็ออกเดินทางจาก Kinabalu National Park Headquarter ด้วยรถตู้ซึ่งใช้เวลาราว ๆ สิบห้านาทีสู่ Timpohon gate (1,866 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล) ซึ่งเป็นจุดที่จะเริ่มต้นเดินเท้าขึ้นสู่ที่พัก Laban rata  จุดพักสุดท้ายก่อนจะขึ้นพิชิตยอดเขาสูงสุดของภูเขาคินาบาลู

เมื่อถึงที่ Timpohon gate คุณเฟเบี้ยนอธิบายเส้นทางให้กับพวกเรา  วันนี้เราจะต้องเดินเท้ากันประมาณ 5.8 กิโลเมตร  ซึ่งระหว่างทางจะมีจุดพักเป็นระยะ ๆ  และวันนี้พวกเราเริ่มต้นกันค่อนข้างสาย(08.50 น.) ฉะนั้นเราจะแวะพักทานมื้อกลางวันกันที่ Mempening shelter ที่กม. 3.5 แทนที่จะเป็นที่ Layang Layang Hut ที่กม. 4 ที่เหมาะสมกว่า เพราะมีศาลานั่งพักมากกว่า  ก่อนเดินทางเราได้ยินเสมอว่าไกด์ที่คินาบาลูมักจะคอยเร่งให้เดินเร็ว ๆ เพื่อไปให้ถึงที่พัก  เราจึงบอกคุณเฟเบี้ยนว่า

“We are fat & old lady, we’ll take more time to reach Laban rata”  เราบอกคุณเฟเบี้ยนด้วยสีหน้าจริงจัง 

คุณเฟเบี้ยนปรายตามองพวกเราแว้บนึง ก่อนจะตอบกลับมาว่าไม่เป็นไรใช้เวลากันได้ตามสบาย คงนึกในใจว่าเค้าไม่ได้คาดหวังอะไรไปมากกว่าพวกเราจะไปให้ถึงที่พักให้ได้เท่านั้น

[Joyful]

เมื่อเข้าใจกันดีแล้วพวกเราก็ออกเดินทางกันทันที จากประตูทิมโพฮอนช่วงแรกเส้นทางตัดลงเนินเขาเป็นระยะทางเกือบ 300 เมตร  ทางช่วงต้นนี้มี Kinabalu Balsam ดอกไม้ในตระกูลดอกเทียนหน้าตาน่ารักเพราะมันมีหูคล้าย ๆ กับมิคกี้เมาส์เราเลยถือวิสาสะเรียกมันว่า Mickymouse Balsam เล่นเอาคุณไกด์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่  ไม่นานนักพวกเราก็ผ่านน้ำตก Carson’s waterfall น้ำตกขนาดเล็กที่ไหลลงมาข้างทาง    ใกล้ ๆ น้ำตกคุณเฟเบี้ยนชี้ให้ดู Dawsonia ต้นมอสที่ใหญ่ที่สุดในโลก  ซึ่งสูงราว ๆ หกนิ้วใหญ่มากจนยากจะเชื่อว่ามันคือมอส  ใกล้กันมี Rhododendron stenophyllum  ดอกกุหลาบพันปีสีส้มที่มีใบเล็กแหลมกำลังบานอยู่พอดี   พวกเราจึงผ่านช่วงห้าร้อยเมตรแรกมาอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยอะไรเพราะแวะถ่ายภาพกันตลอดทาง

ก่อนจะถึง Kandis shelter กม. 1  ราว ๆ สองร้อยเมตรพวกเราเจอเข้ากับทางชันนรกที่เรียกเหงื่อทุกคนได้ทั่วหน้า   แต่ก็ยังมีแรงเหลือมากพอที่จะไม่ต้องนั่งพักที่จุดพักแรก  เราเดินทางกันไปเรื่อย ๆ เก็บภาพกันไปเรื่อย ๆ เพราะสภาพเส้นทางเดินง่าย ๆ  ถ้าช่วงที่ชันก็จะทำเป็นขั้นบันไดไว้ตลอดทางทำให้เดินง่ายไม่ลื่น  จึงสามารถเอากล้องออกมาคล้องคอถ่ายภาพได้ตลอด  ช่วงนี้เราเริ่มพบกับหม้อข้าวหม้อแกงลิง  กล้วยไม้ และ Rhododendron fallacinum กุหลาบพันปีสีส้มอีกหนึ่งสายพันธุ์ที่มีใบอ่อนเป็นสีทองสุดสวย

สิบโมงพวกเรามาถึง Uboh shelter กม. 1.5  แวะนั่งพักที่นี่กินผลไม้ให้ชื่นใจ  เจ้ากระรอกภูเขาบอเนียวที่เคยได้รับอาหารจากนักท่องเที่ยวก็วิ่งออกมาจากพุ่มไม้อย่างคุ้นเคย  เมื่อได้ผลไม้ก็วิ่งกลับไปนั่งกินอย่างสบายใจ  และที่จุดพักนี้เราพบ Rhododendron fallacinum ต้นใหญ่กำลังออกดอกให้ได้ดูกันพอดี  พักกันพอหายเหนื่อยก็ออกเดินทางกันต่อจากจุดนี้เราเริ่มพบบัวแฉกเฟิร์นดึกดำบรรพ์  ที่ค้นพบฟอสซิลอายุมากกว่า 400 ล้านปี  หน้าตาในฟอสอย่างไรก็ยังดำรงสายพันธุ์มาได้อย่างนั้น  เข้า กม. 2 สภาพป่าเริ่มชื้นมากขึ้นต้นไม้ถูกปกคลุมด้วยมอสเขียวครึ้ม  และเริ่มมีต้นมหาสดำขึ้นมากมาย   และเราก็โชคดีเจอกับ Rhododendron lowii  กุหลาบพันปีสีเหลืองดอกใหญ่ที่คุณเฟเบี้ยนบอกว่าปกติไม่บานในช่วงนี้   ก่อนถึง กม. 3 เราเดินสวนกับคุณลุงอายุ 70 ปีท่านหนึ่งที่บอกพวกเราว่า “If I can do it , You can do it”  เล่นเอาเรียกกำลังใจพวกเราได้อีกเป็นกอง   ทันทีที่พวกเราถึง Mempening Shelter  สายฝนก็กระหน่ำลงมาเลยได้โอกาสพักกินมื้อกลางวันกันไปพลาง ๆ

ราวครึ่งชั่วโมงอิ่มมื้อกลางวันพวกเราก็ออกเดินทางกันต่อ  แวะเก็บภาพกันมาเรื่อย ๆ เช่นเคย  ถึง Layang Layang hut บ่ายสองโมงพอดีในสภาพที่เริ่มเหนื่อยอ่อนกันพอควร  แวะพักกินแอปเปิ้ลและช๊อคโกแลตเติมพลังพวกเราก็เริ่มลุยกันต่อ  จาก กม. 4 ที่ความสูง 2745 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล  สภาพความสูงที่มีอ๊อกซิเจนเบาบางก็เริ่มแสดงผล  พวกเราต้องเดินไปแล้วก็พักเหนื่อยกันไปเป็นระยะทางสั้น ๆ เรียกว่าไม่กี่ก้าวก็เริ่มจะต้องหยุดหายใจหอบกันแล้ว   

สภาพป่าช่วงนี้เริ่มกลายเป็นป่าแคระเพราะสภาพอากาศที่หนาวและลมแรง   เราพบกับ Nepenthes villosa หรือ Villose Pitcher-Plant  หม้อข้าวหม้อแกงลิงขนาดใหญ่สีสันสวยงาม  และ มีขอบปากที่โดดเด่นมาก ๆ    ที่ กม. 4.5 ฟ้าเปิดทำให้มองเห็นบ้านพัก Laban rata อยู่ไกล ๆ ในสายหมอก  สะกิดกระโจมไฟไม่ให้ชี้ให้เพื่อน ๆ ในกลุ่มดูเป็นอันขาดเดี๋ยวใจจะฝ่อกันไปเสียก่อน เลยดึงความสนใจเพื่อน ๆ ไปที่ Rhododendron rugosum กุหลาบพันปีสีชมพูหวานแทน

ก่อนสี่โมงเย็นพวกเราก็มาถึง Paka cave shelter กม. 5 ที่ความสูง 3,052 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล  เห็นได้ชัดว่าสภาพออกซิเจนเบาบางบนที่สูงนั้น  ส่งผลกับพวกเรามากจริง ๆ เพราะหนึ่งกิโลเมตรที่ผ่านมา พวกเราใช้เวลาเดินเกือบสองชั่วโมงทีเดียว  ที่นี่เราเจอ Rhododendron ericoides   กุหลาบพันปีที่มีดอกเล็กที่สุดบนเขาคินาบาลูแห่งนี้  ที่มีดอกคล้าย ๆ กระดิ่งเล็กกว่านิ้วก้อย  และ ใบเล็กแหลมราวกับเข็ม  ไม่น่าเชื่ออีกเช่นกันว่าเจ้านี่จะไปอยู่ในตระกูลของกุหลาบพันปี

ช่วง 800 เมตรสุดท้ายสองข้างทางมีต้นราสเบอรี่ป่า (Wild raspberry) ขึ้นเต็มไปหมด   เราก็เลยเพลิดเพลินกับการเก็บราสเบอรี่รสชาติเปรี้ยวจี๊ดเข้าปาก  จนลืมเหนื่อยลืมระยะทาง  ประกอบกับช่วงสี่ร้อยเมตรสุดท้ายเก็บกล้องเข้ากระเป๋าไปแล้วเลยทำให้เดินทางได้เร็วขึ้นไปอีกโข  จนในที่สุดก็มาถึงที่ Laban rata ได้ทันเวลาห้าโมงเย็นซึ่งขณะนี้ทั้งห้องอาหารกำลังคราคร่ำไปด้วยนักเดินทาง

เราลงทะเบียนเรียบร้อย  วันนี้เราได้พักห้องพักสำหรับ 10 คน  นั่นแปลว่าจะมีคนอื่นมาร่วมห้องกับพวกเราอีก 4 คน(ความซวยกำลังจะไปเยือนพวกคุณภายในห้องพักเป็นเตียงสองชั้น  เราเลยไปเลือกเตียงที่อยู่ด้านในสุด จากนั้นก็กลับมาหาโต๊ะนั่งสำหรับกินมื้อเย็นที่เป็นบุพเฟต์มื้ออร่อยใช้ได้ทีเดียว

หกโมงเย็นเพื่อน ๆ ที่เหลือตามมาสมทบ   พอดีกับช่วงเวลาห้องอาหารที่ผู้คนเริ่มเบาบางลงบ้างแล้ว  เย็นนี้พวกเราค่อนข้างเพลิดเพลินกับอาหาร  อาจเพราะใช้แรงกันมาทั้งวัน กอปรกับแซนวิชมื้อกลางวันก็ไม่อร่อยเลยสักนิด  เลยเจริญอาหารกันถ้วนหน้า  ยกเว้นที่ตุ่มที่เริ่มมีอาการแพ้ที่สูง  ทำให้ผะอืดผะอมและเบื่ออาหาร    ส่วนเพื่อน ๆ ที่เหลือให้กินยา Diamox เพื่อป้องกันอาการแพ้ความสูงไว้ก่อนแล้วก็ไม่มีอาการอะไร

ทุ่มเศษพวกเราล้างหน้าแปรงฟันกันเรียบร้อย  เปลี่ยนเสื้อผ้าอุ่นสบายประจำบนเตียงที่มีผ้าห่มหนา  ๆ ให้ถึงสามผืน  ถึงแม้บ้านพักจะไม่มีฮีทเตอร์  แต่อากาศก็ไม่ได้หนาวมากมาย  ยกเว้นน้ำที่เย็นจับจิตยิ่งกว่าน้ำแช่ตู้เย็นเสียอีก   คืนนี้พวกเราหลับกันไปพร้อมกับความเหนื่อย  แล้วพรุ่งนี้เช้าเจอกันค่ะ

[Joyful]

นกน้อยที่แวะมาทักทายพวกเราระหว่างมื้อเช้าที่ D'villa

[Joyful]

ยอดเขาคินาบาลูมองจากบริเวณ Kinabalu park headquarter  มองเห็น Laban Rata ที่พักของพวกเราคืนนี้   ไกลลิบแบบนี้เดินกันทั้งวันแน่ ๆ

[Joyful]

ออกสตาร์ทที่ Timpohon gate ตอนเกือบ ๆ เก้าโมง

[Joyful]

Kinabalu Balsam ดอกเทียนคินาบาลูที่หน้าตาคล้าย ๆ มิกกี้เมาส์  เพราะมีหูใหญ่ ๆ สองข้างชัดเจน  สามารถพบได้ตั้งแต่ Timpohon gate จนถึงสามกิโลเมตรของการเดินทาง

[Joyful]

กล้วยไม้ดอกแรกที่เจอบริเวณใกล้ ๆ  Carson's  fall  และ Dawsonia มอสที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก

[Joyful]

เดินกันไป เหนื่อยก็พักถ่ายรูปกัน

[Joyful]

Rhododendron stenophyllum  ดอกกุหลาบพันปีสีส้มที่มีใบเล็กแหลม  เจอได้ตั้งแต่ช่วงต้นของการเดินทาง

[Joyful]

Rhododendron fallacinum กุหลาบพันปีสีส้มอีกหนึ่งสายพันธุ์ที่มีใบอ่อนเป็นสีทองสุดสวย

[Joyful]

หม้อข้าวหม้อแกงลิงหลากหลายสายพันธุ์ที่เจอได้ตลอดการเดินทาง

[Joyful]

ช่วงต้น ๆ ของการเดินทางเป็นป่าดิบชื้น

[Joyful]

ถึงแม้ไม่ใช่ช่วงฤดุกาลที่มีกล้วยไม้เยอะที่สุด  แต่ก็มีให้ชมหลายชนิด

[Joyful]

ช่วงกิโลเมตรที่สอง  มีต้นมหาสดำขึ้นหนาแน่น

[Joyful]

บางช่วงพบเฟิร์นบัวแฉกขึ้นหนาแน่นมาก