เรา 7-8 คน กับ วาฬบรูด้า ... ฝันที่เป็นจริง

[Joyful]

อังคาร 21 กันยายน 53 กระโจมไฟบอกข่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น  ว่ามีคนพบวาฬบรูด้ากว่าสิบตัว ที่อ่าวบางตะบูน  อ. บ้านแหลม จ. เพชรบุรี

“ไปดูกันมะ”  กระโจมไฟถาม
“ไปสิ  ว่าแต่มันจะยังอยู่หรือเปล่า”  เราถามกลับ
“ไม่รู้เหมือนกัน”  กระโจมไฟตอบ

วันแล้ววันเล่าเราก็ภาวนาให้เจ้าวาฬบรูด้าอย่างเพิ่งย้ายไปไหน  พยายามค้นหาเบอร์เรือ  จุดลงเรือ และ ข้อมูลต่าง ๆ เพราะเราไม่เคยล่องเรือไปดูวาฬจากเพชรบุรีเลย  ครั้งแรก และ ครั้งสุดท้ายที่ไป  ก็คือที่บ่อนอก เมื่อปี 2544 นับถึงตอนนี้ก็เก้าปีเข้าไปแล้ว   

บ่ายวันศุกร์ที่ 24 กันยายน 2553  เราค้นเจอเบอร์ของคุณจรูญ เรือที่พานักดูนกออกไปเจอวาฬบรูด้า จนเป็นข่าวดังเกรียวกราวไปทั้งประเทศ  คุณจรูญแจ้งว่าวันนี้ยังพบวาฬบรูด้า 4 ตัว  แต่ที่น่าเสียดายคือ  เรือจะไม่ว่างไปจนกว่าจะถึงสิ้นเดือนตุลา  แต่พวกเราสามารถไปลงเรือที่แหลมผักเบี้ยได้  ซึ่งจะมีเรือประมงเล็กรอรับนักท่องเที่ยวอยู่    แล้วภารกิจรวบรวมเพื่อนนักเดินทางก็เริ่มขึ้น

“นาเมกไปดูวาฬกันไหม” ข้อความส่งถึงนาเมกทาง msn
“เราจะไปรบกวนมันไหมพี่” นาเมกถามกลับอย่างน่ารัก
"ถ้าเราไม่เข้าใกล้มันมากไป ก็คงไม่รบกวนมันหรอก" เราตอบ
“งั้นไปครับพี่”  นาเมกตัดสินใจได้อย่างไม่ยากเย็น

แล้วสมาชิกคนที่ 4 5 6 ก็ตามมา  และคนสุดท้ายคือนายโจรสลัด  ที่ตัดสินใจในเวลาเกือบห้าทุ่ม  เป็นว่าเช้าวันใหม่พวกเราก็พร้อมเดินทาง

[Joyful]

ห้าคนพร้อมที่นัดหมาย  แวะรับอีกสองที่พระรามสอง  แล้วเราก็ติ๊ดชึ่งเรื่อยเฉื่อย  เติมเสบียง หาข้าวกิน   ถึงท่าเรือแปดโมงเช้า     

พบคุณกุ้ง และ ผู้ติดตาม  รอกลุ่มที่จะแชร์เรืออยู่ก่อนแล้วที่ท่าเรือ  ก็เลยชวนลงเรือไปเสียด้วยกัน

* โฉมหน้าเพื่อนใหม่ของพวกเรา

[Joyful]

เสบียงกรังถูกขนลงเรือ  ข้าวกล่องกลางวัน  น้ำแข็ง น้ำดิ่ม น้ำอัดลม  เป็นว่าวันนี้ให้ตามหาเจ้าวาฬทั้งวันพวกเราก็ไม่กลัว  เรือค่อยออกจากท่าเรือผ่านผ่านคลองสายเล็ก  ที่ขนาบไปด้วยป่าโกงกางที่สมบูรณ์  นกกระเต็นน้อยธรรมดาบินผ่านไปไว ๆ นกยางตัวใหญ่เกาะอยู่บนต้นไม้สูง 

เพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมงพวกเราก็พ้นออกมาสู่ปากน้ำ  เรือประมงที่สวนมาบอกว่าเจ้าวาฬกำลังหากินอยู่ตรงโน้นแน่ะ  เย้ ๆ ๆๆ


"อยู่แถว ๆ นี้แหละครับช่วยกันมองหาดู" คุณเอื้อคนขับเรือบอก

ไม่กี่อึดใจเจ้าวาฬแม่ลูก ก็โผล่ขึ้นมาหายใจ  ห่างจากเรือไปเพียงไม่กี่สิบเมตร  แล้วก็โผล่ขึ้นมาช้อนปลาด้วยท่าคลาสสิคของเค้า  ไม่ต้องแปลกใจว่าเรือเราโกลาหลกันแค่ไหน  ทุกคนต่างตื่นเต้น  แบบไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกต่อภาพข้างหน้านี้อย่างไรดี

[Joyful]

พวกเราเพลิดเพลินกับการเก็บภาพวาฬกันกว่าสองชั่วโมงก่อนกลับเข้าฝั่ง  ช่วงหนึ่งแม่วาฬกับลูก  ว่ายน้ำไปติดเอาเชือกที่ผูกไว้ระหว่างทุนกับลอบดักหมึก  แล้วลากทุ่นไปกว่าสิบเมตรก่อนเชือกจะขาดผึง  หลังจากนั้นแม่ลูกทั้งสองก็ว่ายน้ำออกจากเขตน้ำตื่นอย่างรวดเร็ว  คงเพราะตกใจมาก   และที่น่าวิตกว่านั้นคือในท้องทะเลของเรา  เต็มไปด้วยสิ่งแปลกปลอกอันเกิดจากน้ำมือมนุษย์เป็นจำนวนมาก  สาธุ.. ขอให้แม่วาฬเลี้ยงลูกไปจนโตอย่างปลอดภัย

[Joyful]

มาดูลำดับภาพการกินของเจ้าวาฬบรูด้ากันค่ะ

ขั้นที่หนึ่ง  เจ้าวาฬบรูด้าจะพุ่งตัวขึ้นตรง ๆ กลางฝูงปลากระตักโดยไม่อ้าปาก  ขั้นนี้ต้องคอยเดาใจกันหน่อยว่าน้องวาฬจะไปโผล่ตรงไหน พอเห็นเท่านั้นทุกคนก็เฮละโลไปด้านนั้น  กว่าจะเก็บภาพได้เจ้าวาฬก็เกือบอ้าปากแล้วทุกที

[Joyful]

จากนั้นเจ้าวาฬก็จะอ้าปาก ให้ปากล่างอยู่ที่ผิวน้ำ  ปล่อยให้น้ำและปลากระตักไหลเข้าปาก

[Joyful]

จากนั้นเจ้าวาฬจะรอ ๆ ๆ ๆ จนปลาและน้ำเข้าไปในปากมากพอ  ก่อนจะค่อย ๆ หุบปาก  ทำให้เห็นคอสีชมพูสวยงาม

[Joyful]

แล้วก็จบหายไปในน้ำ

[Joyful]

เจ้าดอกบัวตูมสองแม่ลูก

[Joyful]

พวกเราเฝ้าชมการกินปลาซ้ำแล้วซ้ำเล่า  ดูเหมือนการลอยตัวอ้าปากค้างบนผิวน้ำ  จะต้องใช้ทักษะอย่างสูง เพราะเจ้าลูกวาฬตัวน้อยขึ้นมาอ้าปากไม่ทันไร  ก็ล้มหงายไม่เป็นท่าทุกที

[Joyful]

ดูกี่ที ๆ ก็ไม่เบื่อ

[Joyful]

บางครั้งเจ้าวาฬก็ว่ายน้ำไปมา สลับกับการพ่นน้ำค่ะ  สังเกตุว่าเจ้าตัวเล็กจะพ่นน้ำบ่อยกว่าแม่ของมัน  อาจเพราะมันต้องหายใจบ่อยกว่านั่นเอง

[Joyful]

ระหว่างที่เรือทุกลำจอดรอดูการกินปลาอยู่นั้น บางจังหวะเจ้าวาฬก็เข้ามาใกล้มาก ๆ  มีครั้งนึงที่เจ้าวาฬเข้ามาใกล้เรือของพวกเรา  พร้อมพ่นน้ำเสียงดัง  เรากับเสียงนั้นดังอยู่ข้าง ๆ หูนี่เอง

"อะไรว้า  มาทั้งทีก็ไม่ให้สุ้มให้เสียงก่อน  ถ่ายไม่ทันเลยเนี่ย"

เสียงตัดพ้อก็ดังขึ้นบนเรือทันที

[Joyful]

ผลพลอยได้จากการกินปลาของวาฬ  ก็คือเหล่านกนางนวลก็พลอยได้จับปลากระตักที่ตกใจกระโดดขึ้นผิวน้ำ   ทำให้มองเห็นกลุ่มนกที่มาร่วมวงกินปลาได้จากที่ไกล ๆ  นกนางนวงเหล่านี้คงรักเจ้าวาฬบรูด้ามาก ๆ แน่ ๆ

[Joyful]

ถ้าน้ำไม่เสีย ก็มีปลากระตัก  ถ้ามีปลากระตัก  ก็มีวาฬบรูด้า 

ช่วยกันรักษาทะเลเพื่อวาฬบรูด้า และ เพื่อพวกเราทุกคนนะคะ