ทริปหัวใจเดินทาง # 31 : Burobudur & Gunung Bromo : [4] Smell of the Volcano

[Joyful]

10 สิงหาคม 2552 : Road to Bromo

        เจ็ดโมงเช้าแบบสบาย ๆ  กลางคืนที่นี่อากาศค่อนข้างเย็นสบาย   อาบน้ำเรียบร้อยเก็มสัมภาระไป check out แล้วเอากระเป๋าไปทิ้งไว้ที่ออฟฟิศทัวร์ที่เราซื้อแพ็คเก็จเดินทางไป Bromoกันค่ะ   

        เก้าโมงหลังมื้อเช้าอิ่มอร่อยพวกเรากลับมาที่ออฟฟิศ  ก็ได้เวลาออกเดินทางพอดี  พาหนะวันนี้ใช้เป็นรถตู้ค่ะ  แต่ว่าเค้าจัดที่นั่งไว้แค่สองแถว   นั่งได้หกคน  และ  นั่งข้างหน้าคู่คนขับได้อีกสองคน  พวกเราเลือกนั่งแถวสองกันค่ะ  จากนั้นแวะรับฝรั่งอีกสองคนที่หน้าโรงแรมถัดไป     และ รับอีกสองคนที่เมืองSolo  ขึ้นนั่งข้างหน้าคู่กับคนขับ รวมเป็นผู้โดยสารทั้งหมด 6 คน 

        รถขับไม่เร็วมากประมาณ 80 กม/ชั่วโมง  ถนนเป็นถนนสองเลนบางครั้งต้องรอแซงรถบรรทุกเป็นเวลานาน ๆ ทำให้รถทำความเร็วไม่ได้มากนัก  สองข้างทางเป็นไร่ถั่วเหลืองบ้าง  เป็นนาบ้าง ไร่อ้อยบ้าง  ภูมิประเทศคล้าย ๆ กับบ้านเรา  เรียกว่าแทบไม่มีอะไรแตกต่างเลย  โชคดีที่นั่งกันแค่สองคน  ก็นั่งกันบ้าง นอนกันบ้าง   

        ราวบ่ายโมงก็ถึงจุดพักให้ทานอาหารและเข้าห้องน้ำ ราวสี่สิบนาที  จากนั้นก็ออกเดินทางกันต่อ   มาถึงเมืองProbolinggoราวทุ่มครึ่ง  ต้องรอเปลี่ยนรถที่นี่   หลังจากเช็คตั๋วเดินทาง  ก็ย้ายไปขึ้นรถตู้อีกคันนึง  รถตู้ก็วิ่งไต่ขึ้นสู่ภูเขาสูงชัน   ไปถึงที่พักสามทุ่มพอดี 

        สรุปว่าวันนี้ใช้เวลาเดินทาง 12 ชั่วโมง    อากาศที่ Camero Lawang ค่อนข้างหนาวทีเดียว  ฝรั่งงัดเอาเสื้อกันหนาวมาเป็นแถว 

        แย่แล้ว ... ไม่ได้เตรียมเสื้อกันหนาวมา

[Joyful]

11 สิงหาคม 2552 : Bromo - Smell of the Volcano

        03.30 น.  พนักงานโรงแรมมาเคาะห้องปลุก  เพราะเราต้องขึ้นรถจี๊บไปชมพระอาทิตย์ขึ้นที่จุดชมวิว โธ่... เพิ่งนอนไปตอนเที่ยงคืนแท้ ๆ ต้องตื่นเสียแล้ว    ตีสี่ทุกคนก็มารอขึ้นรถหน้าที่พักค่ะ  รถคันนึงนั่งได้หกคน  จากนั้นก็นั่งรถไต่เขาไปเรื่อย ๆ  ผ่านทะเลทราย และ ตัดขึ้นเขาสูงชันอีกครั้ง  ก็เลยเข้าใจว่าทำไมถึงต้องใช้รถจี๊ป
 
        ตีห้ามาถึงจุดชมวิว  ผู้คนรอดูพระอาทิตย์ขึ้นกันล้นหลาม  นัยว่าใครมาที่นี่ก็ต้องมาดูพระอาทิตย์ขึ้นจากจุดชมวิวนี้ให้ได้   คนเลยเยอะขนาดน้อง ๆ ภูชี้ฟ้าหน้าเทศกาลทีเดียว  กว่าจะหามุมถ่ายภาพได้ลำบากค่ะ  แต่ภาพที่เห็นเบื้องหน้าก็สวยมาก ๆ เรียกว่าคุ้มกับการดันด้นมา 

        เบื้องล่างข้างหน้าเป็นทะเลทรายสีดำ  สลับกับทุ่งหญ้า  วัดฮินดูขนาดเล็กอยู่ด้านซ้าย มีภูเขาไฟบาต๊อกเป็นฉาก  เยื้องไปด้านซ้ายมือเป็นภูเขาไฟโบรโม่  ที่มีควันลอยกรุ่นตลอดเวลา    เบื้องหลังเป็นภูเขาไฟพระสุเมร  สูงตะหง่าน   แต่ละคนก็กดชัตเตอร์กันไม่ยั้งมือเลยทีเดียว  ที่จุดชมวิวนี่มีร้านขายของที่ระลึกอยู่มาก  ทั้งหมวกไหมพรม ผ้าพันคอ เสื้อยืด โปสการ์ด  ซึ่งใครอยากซื้อก็แนะนำให้ซื้อเลย เพราะที่ภูเขาไฟโบรโม่ไม่มีขายค่ะ

[Joyful]

        หกโมงเศษพวกเราก็กลับมาขึ้นรถ  ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็ลงมาจอดที่ทะเลทรายข้างล่าง  ที่มองเห็นจากจุดชมวิวข้างบน  จากจุดนี้ต้องเดินเท้าอีกราว ๆ สองกิโลเมตร เพื่อขึ้นไปถึงปากปล่องภูเขาไฟโบรโม่   

       สำหรับใครที่ไม่อยากเดินก็สามารถใช้บริการม้าได้ค่ะ  สนนราคาไปกลับอยู่ราว ๆ 80,000 รูเปียส  แต่พวกเราอยากเดินเก็บภาพเรื่อย ๆ ก็เลยไม่ขึ้นม้า  เดินผ่านทะเลทรายละลมแรงพัดเอาฝุ่นทรายมาเป็นระยะ  สุดท้ายก็เดินหอบแฮ่กมาถึงเชิงภูเขาไฟ  เลยเรียกใช้บริการม้าสองตัว สำหรับสองคน ในราคา 30,000 รูเปียส  พอขึ้นม้าแล้วสบายขึ้นเป็นกอง รู้งี้ขึ้นมาตั้งแต่แรกค่ะ 

        หลังจากตะเกียกตะกายผ่านบันไดสูงชันในช่วงสุดท้าย  ก็มาถึงปากปล่องภูเขาไฟโบรโม่จนได้  ผู้คนวันนี้ล้นหลามค่ะ  แดดจ้าแต่ก็มีลมพัดเย็นมาเป็นระยะ  จะแย่หน่อยตอนที่ลมพัดเอาควันภูเขาไฟเข้ามา  มันจะเหม็นกำมะถัน  และ ทำให้แสบคอมาก ๆ    ต้องเดินเลี่ยงไปอีกด้านหนึ่ง  เก็บภาพและซึมซับภูเขาไฟกันพักใหญ่ 

        กลิ่นของภูเขาไฟก็คือกลิ่นของแก๊ซไข่เน่านั่นเอง  อย่างนี้เองหนอ smell of the volcano  ขากลับไปที่ลานจอดรถพวกเราเรียกใช้บริการม้าอย่างไม่ลังเลค่ะ 

[Joyful]

        เก้าโมงครึ่งพวกเรากลับมาถึงที่พัก  ตัวมอมไปด้วยฝุ่นทราย  จัดแจงอาบน้ำแล้วไปทานมื้อเช้าแบบง่าย ๆ ไข่ต้ม ขนนปังทาแยม และ กาแฟ  สิบโมงก็ออกจากที่พักกลับไปที่เมืองProbolinggo   วันนี้มองเห็นทัศนียภาพได้โดยรอบค่ะ  ข้างบนภูเขาปลูกกะหล่ำปลีเยอะ  คล้าย ๆ กับทับเบิกบ้านเรา  แล้วก็มีไร่มะเขือเทศเป็นระยะ   ก็ดูสวยดีค่ะ  แต่ไม่แปลกตาไปจากบ้านเราเท่าไหร่  ยกเว้นว่าเค้ามีภูเขาไฟเท่านั้นเอง

        สิบเอ็ดโมงเศษพวกเราเปลี่ยนรถจากรถตู้ เป็นรถบัสประจำทาง  เพื่อเดินทางไปสู่เมืองSurabaya  บ่ายสองโมงก็มาถึงเมืองSurabayaค่ะ  ตัดสินใจนั่งรถเมล์เข้าไปหาที่นอนในเมือง   คืนนี้เลือกนอนโรงแรม Olympic Hotel  มารู้ภายหลังจากจองห้องพักแล้วว่า  ที่นี่เคยเป็นโรงพยาบาลร้างมาก่อน  มิน่า .. ห้องใหญ่ ๆ ๆ   ไม่ต้องแปลกใจค่ะ คืนนี้เปิดไฟนอนทั้งคืน

[Joyful]

        หลังจากเก็บของเข้าที่พัก  อาบน้ำหายเหนื่อยแล้ว  เราไปเที่ยวชมมัสยิดอัลอัคบาร์  มัศยิดที่ใหญ่ที่สุดในเกาะชวา  แล้วมาแวะเก็บภาพ ฉลามสู้กับจระเข้  ซึ่งเป็นสัญลักษณ์เมืองSurabaya ที่หน้าสวนสัตว์   แล้วเดินทางไปยังห้างใหญ่ใจกลางเมือง  เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาไกล แต่เย็นนี้ฝากท้องไว้ที่  Pizza Hut ค่ะ

        ระหว่างทางนั่งรถกลับโรงแรม  เพิ่งเห็นว่าซอยถัดจากโรงแรม  กลายสภาพเป็นตลาดค้าส่งผักยามค่ำคืนไปแล้ว  ก็เลยเดินมาเก็บภาพกันค่ะ  ผักที่นี่งามมาก ๆ ลูกฟักแม้วที่นี่ใหญ่ผิวตึงน่ากิน มะเขือเทศ ผักต่าง ๆ งามหมด  นี่คงเป็นอานิสงค์จากดินภูเขาไฟ  ที่สำคัญพ่อค้าแม่ค้าที่นี่น่ารักค่ะ เรียกให้ไปถ่ายภาพได้  แต่ละคนก็แซวกันสนุกสนาน   แล้วมิตรภาพก็งอกงามกลางตลาดค้าส่งผักนั่นเอง 

[Joyful]

ทำภาพไม่ทัน คอม ฯ เจ๊งไปหนึ่งตัว  รอชมภาพต่อนะคะ 

[Asusing]

 

[LightHouse]

แผนที่ Probolinggo
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=1380.0