ทริปหัวใจเดินทาง # 31 : Burobudur & Gunung Bromo : HighLight Only [3]

[Joyful]

9 สิงหาคม 2552 : Shadow of Borobudur [3]

        04.00 น. เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น   ... เขียนไม่ผิดหรอกค่ะ ตีสี่จริง ๆ เพราะดูเหมือนว่าพระอาทิตย์ที่อินโด ฯ จะตื่นเช้ากว่าบ้านเรา  ตีห้าเศษ ๆ ฟ้าก็เริ่มสางแล้ว   เช้านี้เรามีภารกิจตามหามุมถ่ายภาพยามเช้า  โดยมีบุโรพุทโธอยู่หลังม่านหมอกจาง ๆ   ไหน ๆ ก็มาถึงนี่แล้ว  ลองดูเสียหน่อย

        ยังไม่ทันตีห้าพวกเราก็อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย  ออกเดินท่อม ๆ ไปบนถนนที่ยังมืดมิด  เป็นที่น่าสังเกตุว่าที่นี่เค้าไม่มีเปิดไฟตามร้านรวง หรือ ถนนมากนัก  อากาศเช้านี้เย็นจนเกือบจะหนาว  เราก้าวเท้าเร็ว ๆ มุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านที่อยู่อีกด้านหนึ่งของเมือง   แรก ๆ ก็หนาว  หลัง ๆ ชักกลายเป็นหนาว และ เมื่อย  แต่ก็ยังมีความหวังว่าจะได้ภาพอย่างที่ต้องการ 

        หกโมงเศษฟ้าสางแล้ว   พวกเรายังไม่หยุดเดิน  ระหว่างหมู่บ้านสองแห่งมีทุ่งหน้าเปิดโล่ง ทำให้มองเห็นบุโรพุทโธในมุมมองใกล้เคียงกับที่ต้องการ   และในเสี้ยวนาทีนั้นพระอาทิตย์ก็สาดแสงจากยอดภูเขาไฟเมราปี   พวกเราเก็บภาพเรียบร้อย  ก็มุ่งหน้ากลับไปยังบุโรพุทโธ  เหมือนฟ้าจะรู้ว่าสองขาของพวกเราล้าจนไม่อยากจะก้าวเดินอีกต่อไปแล้ว  ประทานสามล้อคันหนึ่งมาปรากฎกายบนถนนในหมู่บ้านนั่นเอง

[Joyful]

       ราวเจ็ดโมงเปจ๊ะ หรือ สามล้อ พาพวกเรากลับมาถึงลานจอดรถบุโรพุทโธ   ซึ่งคราคร่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวชาวอินโดร่วมสองร้อยคนที่กำลังเตรียมตัวเดินขึ้นสู่บุโรพุทโธ  พวกเราจึงตัดสินใจเรียกใช้บริการเปจ๊ะอีกครั้ง  เพื่อไปเที่ยวชม  จันธิปาวัน กับ จันธิมันดุท   

        โดนเริ่มจากจันทิปาวันเป็นแห่งแรก  ซึ่งมีลักษณะเป็นเพียงปรางค์ขนาดเล็กเท่านั้น   ที่นี่เสียค่าเข้าชม 3000 รูเปียส  โดยสามารถใช้บัตรเข้าชมครั้งเดียว เที่ยวได้ทั้งสองจันธิ   ที่นี่มีร้านขายของที่ระลึกร้านนึง  มีไม้แกะสลักค่อนข้างเยอะ  แนะนำให้ต่อราคา 1 ใน 4 ของราคาที่บอกมาครั้งแรก

       จากจันทิปาวัน   ใช้เวลานั่งสามล้อราวสิบห้านาที  ก็มาถึงจันธิมันฑุ    ซึ่งมีลักษณะเป็นปรางค์ขนาดใหญ่เพียงองค์เดียว  รอบ ๆ มีภาพสลักสวยงาม  และที่สะดุดตาอีกอย่างก็คือต้นไทรขนาดใหญ่ที่มีรากไทรย้อยเกือบถึงพื้นดิน  เพิ่มความขลังให้กับตัวจันทิอีกเป็นกอง   

        พวกเราเดินเก็บภาพรอบ ๆ ก่อนเข้าในภายในตัวปรางค์  ซึ่งแปลกตาเพราะว่าภายในก่อเพดานสูงแบบปิรามิด  ซั่งแปลกตาไม่เหมือนปรางค์อื่น ๆ ที่เคยเจอมาก่อนหน้านี้

[Joyful]

Candi Mendut

[Joyful]

       และที่เด่นสะดุดตากว่านั้น  คือรูปสลักหินซึ่งค้นข้อมูลจากเว็บต่าง ๆ ได้ความตามนี้ค่ะ 

        “ ขนาดใหญ่กว่าคนจริง สูง 3 เมตร ประทับนั่งห้อยพระบาทวางฝ่าพระบาทบนดอกบัว แสดงปางปฐมเทศนา ซึ่งคงหมายถึงพระมหาไวโรจนะ ลักษณะศิลปกรรมคล้ายกับพระพุทธรูปที่บุโรพุทโธ ด้านขวาของพระพุทธรูปประดิษฐานพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร (ปัทมปาณิ)ศิลา 2 กร สูง 2.40 เมตร ประทับนั่งในท่าลลิตาสนะ (ท่านั่งลำลอง ขาข้างหนึ่งงอพับไว้ ส่วนอีกข้างหนึ่งห้อยลงและวางเท้าอยู่เหนือแท่นรองรับ เช่นดอกบัว)
        ส่วนด้านซ้ายเป็นพระโพธิสัตว์วัชรปาณิ ศิลา 2 กร สูง 2.60 เมตร ประทับนั่งในท่าลลิตาสนะเช่นเดียวกัน การสร้างพระพุทธเจ้าทำปางปฐมเทศนาขนาบด้วยพระโพธิสัตว์ปัทมปาณิ และพระโพธิสัตว์วัชรปาณิที่จันทิเมนดุตนี้ คล้ายกับคติการสร้างปราสาท 3 หลังของพระเจ้ากรุงศรีวิชัย ในศิลาจารึกหลักที่ 23 ซึ่งพบในประเทศไทยเป็นอย่างมาก
        โดยเฉพาะพระโพธิสัตว์ปัทมปาณิก็มีลักษณะคล้ายคลึงกับพระโพธิสัตว์ปัทมปาณิ สำริดขนาดเท่าคนจริงที่พบในอำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นอย่างมาก”

[Joyful]

        พวกเราใช้เวลาอยู่ในปรางค์นี้ค่อนข้างนาน เพื่อเก็บภาพพระพุทธรูปสลักหินที่งดงามมากที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา  และคนใช้เวลานานจนผิดสังเกตุ  เพราะหลังจากนั้นเจ้าหน้าที่เฝ้าสถานที่ก็เดินขึ้นมาตรวจความเรียบร้อย  นัยว่าเจ้าสองคนนั้นทำอะไรนานหนักหนา

        อิ่มใจกับความของพุทธศิลป์กันแล้ว  ก็เดินออกมาให้แม่ค้าร้านขายของที่ระลึกรุมทึ้ง  ทั้งเสื้อยืดเอย  ซีดีเพลง ไม้สลัก  จากเสื้อยืดตัวละแสน  ไป ๆ มา ๆ เหลือตัวละสองหมื่นรูเปียสซะงั้น  เฮ้อ ....  ใกล้กันนั้นมีวัดแห่งหนึ่ง  สามารถเดินเข้าไปไหว้พระ และ เก็บภาพได้  พบพระสงค์รูปหนึ่งกำลังกวาดลานวัด  เพิ่งรู้ว่าวัตรปฏิบัติอย่างนึงไม่ว่าประเทศไหนคือการกวาดลานวัดนี่เอง

[Joyful]

        ราวสิบเอ็ดโมงพวกเรากลับมาถึงที่พัก    จัดแจงเก็บกระเป๋าเรียบร้อยก็ออกมา check out และทานมื้อกลางวัน  ที่โรงแรมจัดรถไปส่งที่สถานีขนส่งโดยคิดค่าน้ำมันรถหนึ่งหมื่นรูเปียส  บ่ายโมงพวกเราก็นั่งแป่นแล้นอยู่บนรถเมล์เรียบร้อย  โดยมีคุณตาชาวอินโดหน้าตาใจดี  คาบบุหรีมวนใบจากหันมาส่งยิ้มให้เป็นระยะ

         บ่ายสองโมงมิติเวลาก็พาพวกเรามายืนอยู่ที่สถานีรถไฟย็อกยา   แผนเดิมต้องการซื้อตั๋วรถไฟรอบเที่ยงคืนไปสุราบายา  แต่เป็นที่น่าเสียดายตั๋วขายหมดเกลี้ยง  เลยเปลี่ยนแผนการเดินทางด้วยรถตู้จากย็อกยา – โบรโม  ในวันรุ่งขึ้น
 
        คืนนี้พวกเราจึงกลับมานอนพักที่ Sosrowijayan (ถนนข้าวสารเมืองย็อกยา)  ค่ำๆพวกเราก็ออกสำรวจห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ นั้น  ในที่สุดเราก็ได้ลองกิน salak หรือ สละอินโด   ที่กล่าวขานกันมาว่า กรอบ หวาน อร่อย เป็นหนักหนา สละเค้าหน้าตาเหมือนระกำบ้านเรา ลูกอ้วน ๆ กลม ๆ ผิวเรียบเกลี้ยงไม่มีหนาม  ฝรั่งเรียก Snake fruite เพราะดูเผิน ๆ เหมือนมันหนังงู หลังจากนั้นก็ล้าเกินกว่าที่จะเดินช้อปปิ้งย่านมาลีโอโบโล่  คืนนี้ขอราตรีสวัสดิ์ย็อกยาแต่เพียงเท่านี้

* กิน salak เพลิน ลืมถ่ายภาพมาฝาก อันนี้เซฟมาจากเว็บอื่นค่ะ

[Joyful]

 

[LightHouse]

แผนที่ [ แสดงที่ตั้ง ] Candi Mendut
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=1354.0