สารคดีท่องเที่ยวเพื่อบ้านเกิด "บ้านส้อง...บ้านฉัน"

[rodigest]

"บ้านส้อง" แกลลอรี่

[rodigest]

                   ใครบางคนอาจจะเคยเปรียบ “ทุเรียน” ไว้ว่าเป็น “ราชาแห่งผลไม้” แต่สำหรับ
ที่ตำบล “บ้านส้อง” แห่งนี้แล้ว  หลายคนคงอยากจะยกให้ “เงาะโรงเรียน” ผลไม้มีขน ให้เป็น
ราชาแห่งผลไม้มากกว่า   นั่นก็เพราะว่าที่ตำบล “บ้านส้อง” มีการเพาะปลูกเงาะโรงเรียนกันอย่าง
แพร่หลายที่สุดนั่นเอง    จะเป็นรองก็คงเพียงแค่อำเภอ “บ้านนาสาร” เท่านั้น อันเป็นอำเภอต้น
กำเนิดของ “เงาะโรงเรียน” ที่โด่งดังของจังหวัด “สุราษฎร์ธานี” นั่นเอง
                   นั่นก็เนื่องจากว่า  โดยสภาพทางภูมิศาสตร์แล้วอำเภอ “บ้านนาสาร” และอำเภอ
“เวียงสระ” นั้น  เป็นอำเภอที่มีเขตพื้นที่ติดกัน  และความจริงแล้วในอดีตตำบล “บ้านส้อง” นั้นเคย
อยู่ในเขตการปกครองของอำเภอ “บ้านนาสาร” มาก่อนด้วยซ้ำไป  จึงการันตีได้เลยว่า  เงาะโรงเรียน
ที่มีปลูกกันอยู่อย่างแพร่หลายที่ตำบล “บ้านส้อง” นั้น  เป็นเงาะโรงเรียน “พันธุ์แท้” ที่มีรสชาติหวาน
กรอบ อร่อยเช่นเดียวกับเงาะโรงเรียนแห่งอำเภอ “บ้านนาสาร” แน่นอน รับประกันได้เลย...             

[rodigest]

"บ้านส้อง" แกลลอรี่

[rodigest]

             เป็นเรื่องที่น่าเห็นใจแทนผลไม้อื่น ๆ ที่ปลูกในบ้านส้อง  ที่อาจจะถูกความโด่งดัง
ของ “เงาะโรงเรียน” บดบังรัศมีไปบ้าง  แต่ทว่าความเป็นจริงแล้ว  ในพื้นที่ 14 จังหวัดภาคใต้
นั้น ก็เป็นดินแดนที่ขึ้นชื่อในเรื่องการปลูกผลไม้มาช้านานแล้ว  โดยเฉพาะผลไม้เมืองร้อนอื่น ๆ
แทบจะทุกชนิดเช่น มะม่วง มังคุด มะละกอ ลองกอง ลางสาด ทุเรียน ฯลฯ ล้วนมีปลูกอยู่อย่าง
มากมายที่นี่  พร้อม ๆ กับเรื่องรสชาติที่ต้องขอรับประกันเลยว่า   ผลไม้หลาย ๆ ชนิดที่เจริญ
งอกงามอยู่ทางภาคใต้นั้น   ล้วนขึ้นชื่อลือชาในเรื่องของความอร่อยมาช้านานแล้ว....
              ก็อยากจะขอเชิญชวนผู้ที่มีโอกาสได้มาเยี่ยมเยือนจังหวัดต่าง ๆ ทางภาคใต้ โดย
เฉพาะในช่วงระหว่างเดือน “กรกฎาคม – ตุลาคม” อันเป็นฤดูกาลแห่งการ “เก็บเกี่ยว” ผลไม้ที่
กำลังออกผลงอกงามเต็มที่  โดยเฉพาะสำหรับผู้ที่นิยมในรสชาติของผลไม้เหล่านี้  ที่นี่ก็คงไม่ผิด
ไปจากแดนสวรรค์เป็นแน่แท้
              และนี่อาจจะเป็นโอกาสพิเศษที่ท่านจะได้เยี่ยมชมสวนผลไม้ที่กำลังออก “ลูกดก”
มากมายเต็มต้น  รอให้ท่านได้ลองลิ้มชิมรส และซื้อหากันในราคาพิเศษ  หรือหากว่าท่านโชคดี
ก็อาจมีโอกาสได้ลองลิ้มชิมรสในเเบบที่เรียกว่า “เด็ด” ทานกันสด ๆ จากต้นได้เลยทีเดียว...

[rodigest]

"บ้านส้อง" แกลลอรี่

[rodigest]

"บ้านส้อง" แกลลอรี่

[rodigest]

                ถึงแม้ว่าการปลูกผลไม้นั้นอาจเป็นสิ่งที่สร้างชีวิตชีวา  และสร้างสีสันให้กับ
ตำบลบ้านส้องแห่งนี้  แต่ว่าพืชเศรษฐกิจที่แท้จริงสำหรับที่นี่นั้น  หาใช่เงาะ  ทุเรียน 
หรือผลไม้ใด ๆ ไม่   หากแต่เป็นไม้ยืนต้นชนิดหนึ่งที่ไม่มีส่วนใด ๆ ที่สามารถนำมารับ
ประทานได้เลย    เพียงแต่ว่าเปลือกและลำต้น สามารถหลั่งน้ำยางสีขาวออกมาให้เกษตรกร
นำไปขายได้  นั่นก็คือพืชเศรษฐกิจที่ชื่อว่า “ยางพารา”  ซึ่งเป็นพืชสวนที่มีการปลูกกันมาก
ที่สุดในเขต 14 จังหวัดทางภาคใต้นั่นเอง
                ก็เพราะโดยธรรมชาติของต้นยางพารา  ที่สามารถผลิตน้ำยางออกมาได้ตลอด
ทั้งปี  ทำให้ “ยางพารา” กลายเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของตำบลบ้านส้องไปโดยปริยาย   
ก็เพราะการปลูก และขายยางพารานี่เอง  ที่ทำให้ระบบเศรษฐกิจของ “บ้านส้อง” มีเงินหมุน
เวียนได้ตลอดทั้งปี จากเงินรายได้ของเกษตรกรชาวสวนยางที่นำเงินมาใช้จ่ายอยู่ในตลาด 
จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า ใครก็ตามหากได้มาเยือนภาคใต้แล้ว  จะได้พบกับภาพที่คุ้นตาของ
“สวนยางพารา”  ที่มีปลูกอยู่อย่างมากมายตลอดสองข้างทาง  รวมถึงตำบล “บ้านส้อง”
แห่งนี้ ที่ต้องถือได้ว่าเป็นเมืองแห่งยางพาราด้วยเช่นกัน...

[rodigest]

"บ้านส้อง" แกลลอรี่

[rodigest]

"บ้านส้อง" แกลลอรี่

[rodigest]

             นับย้อนไปในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 พระองค์
ได้ทรงโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม  ให้ขยายเส้นทางรถไฟไปจนสุดพรหมแดนทั่วประเทศ  ทิศเหนือ
ให้ขยายไปจนถึงเชียงใหม่ และทิศใต้ให้ขยายต่อไปจนถึง ปาดังเบซาร์ (มาเลเซีย) เพื่อสร้างความ
เจริญพัฒนาให้เกิดขึ้นอย่างทัดเทียมกันทั่วประเทศ  ดังนั้นต้นกำเนิดของสถานีรถไฟบ้านส้อง จึงน่ามี
ที่มาตั้งแต่ในสมัยรัชกาลที่ 6 นั่นแล้ว...               
             และว่ากันว่าเมื่อเกือบ ๗0 – ๘0  ปีก่อน (นับย้อนจากปี 2552)  พื้นที่หลาย ๆ จังหวัด
ทางภาคใต้  ก็ได้มีการสำรวจค้นพบ “แร่ธาตุ” ที่สำคัญใต้ผืนดินอย่างมากมาย เช่นแร่ “ยิปซั่ม”  “ ดีบุก” 
และ “วุลแฟรม”  จึงก่อให้เกิดความตื่นตัวในการทำ “เหมืองแร่”  ในพื้นที่หลายจังหวัดทางภาคใต้ใน 
และในยุคนั้นทางรถไฟ “สายใต้” จึงถูกใช้ประโยชน์อย่างอื่นนอกจากการคมนาคมของชาวบ้าน  นั่นก็
คือถูกใช้ในการ “ขนส่งแร่” ที่ขุดได้เป็นจำนวนมากในพื้นที่นั่นเอง…

[rodigest]

"บ้านส้อง" แกลลอรี่

[rodigest]

             ยกตัวอย่างเช่นที่ “สถานีรถไฟบ้านส้อง” มีการใช้พื้นที่บางส่วน เป็นจุดพักแร่ “ยิปซั่ม” 
แล้วใช้รถไฟ “บรรทุก” เข้าสู่โรงงานอีกทอดหนึ่ง   และกองแร่ยิปซั่มอันมากมายที่สถานีรถไฟ
บ้านส้องนี่เอง  ที่เป็นภาพที่ชาวบ้านส้องเห็นมานานจนชินตา  จนทำให้ใครหลายคนเคยแอบ
ขนานนามกองแร่สีขาวมหึมาเหล่านี้ว่า  เป็นกอง “หิมะ” แห่งบ้านส้องกันมาแล้ว 
              พร้อม ๆ กับเรื่องราวในยุค “ตื่นแร่” (พ.ศ. 2516-2518)  ที่สถานีรถไฟบ้านส้อง
เคยถูกใช้เป็นชุมทางของนักแสวงโชค  ในการเดินทางไปขุดแร่ “วุลแฟรม” บนภูเขา “สูญ” ที่ห่าง
ไกล  ว่ากันว่าในยุคตื่นแร่นี้เอง  ที่เป็นยุคสมัยที่คึกคักที่สุดของตลาดบ้านส้อง  อันเนื่องจากนักแสวง
โชคมากหน้าหลายตา  ที่หลั่งไหลกันเข้ามาเพื่อใช้ตลาดบ้านส้องเป็นจุดต่อรถ ในการเดินทางต่อไป
ยังแหล่งขุดแร่   
              จนมาถึงการสิ้นสุดของยุค “ตื่นแร่” ที่ต้องจบลงอย่างรวดเร็วก่อนเวลาอันควร  เนื่องมา
จากการทะเลาะเบาะแว้งกันเองของนักแสวงโชคเหล่านั้น  จนทำให้ “รัฐบาล” ต้องสั่งห้ามไม่ให้มี
การขุดแร่ในบริเวณที่ว่านั้นอีกต่อไป...     

[rodigest]

           หลังจากหมดสิ้นยุคสมัยแห่งการแสวงโชค  พร้อม ๆ กับเศรษฐกิจของตลาดบ้านส้องที่
ต้องซบเซาลงไปด้วย   หลายปีผ่านไป  “ตลาดบ้านส้อง” กลับมาเติบโตได้อีกครั้ง  จากโอกาส
ทาง “การค้า” ที่หลั่งไหลเข้ามาพร้อม ๆ กับการกำเนิดของ “ทางหลวงแผ่นดินสายที่ 41” หรือ
“ถนนเอเชีย” ที่ตัดผ่านพื้นที่บางส่วนของตำบลบ้านส้อง  ทำให้การเดินทางคมนาคมระหว่างพื้นที่
อื่น ๆ ทั่วประเทศกับตำบลบ้านส้องนั้น เป็นเรื่องที่ง่ายดายขึ้นกว่าในอดีตมากมาย 
           ก็เพราะว่าโอกาสที่เปิดกว้างขึ้นมาจากเส้นทางคมนาคมใหม่ ๆ นี่เอง  ที่ทำให้ทุกวันนี้
“บ้านส้อง” ได้กลายเป็นจุดศูนย์กลางทางการค้าที่สำคัญ  โดยเฉพาะ “สินค้าทางการเกษตร” ให้
กับบรรดาพ่อค้าแม่ค้าต่างถิ่น ที่หลั่งไหลมาสู่ตลาดบ้านส้อง  เพื่ออาศัยที่นี่เป็นจุดพักแลกเปลี่ยน
สินค้า  ทำให้มีเงินตรากลับมาหมุนเวียนอยู่ในตลาดบ้านส้องอีกครั้งหนึ่ง  นี่จึงเป็นการเติบโตในมิติ
ใหม่ของตลาดบ้านส้องจนมาถึงปัจจุบัน   

[rodigest]

"บ้านส้อง" แกลลอรี่

[rodigest]

             ได้ทำความรู้จักกับ “ภาพรวม” ของตำบล “บ้านส้อง” กันไปแล้ว  ต่อไปก็อยากจะขอ
แนะนำสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่สำคัญแห่งหนึ่งของตำบล “บ้านส้อง” นั่นก็คืออุทยาน
แห่งชาติ “ใต้ร่มเย็น” อันเป็นอุทยานแห่งชาติที่สำคัญอีกแห่งหนึ่งของภาคใต้  หรือที่ชาวบ้านส้อง
รู้จักกันในนามของหมู่บ้าน “เหนือคลอง” อันมีจุดหมายปลายทางของการท่องเที่ยวอยู่ที่น้ำตก
“สามห้าเจ็ด” โดยที่มาจากการที่ขบวนการ “คอมมิวนิสต์” ที่เคยใช้หุบเขาแห่งนี้ เป็นฐานที่มั่น
ทางการทหารเมื่อครั้งอดีต ชาวบ้านจึงนำเอาชื่อฐานที่มั่นนั้นมาเรียกเป็นชื่อน้ำตก กันมาอย่างติด
ปากว่าน้ำตก “สามห้าเจ็ด” นั่นเอง...
                อุทยานแห่งชาติ “ใต้ร่มเย็น” มีเนื้อที่ทั้งหมดประมาณ 265,625 ไร่  ครอบคลุม
อยู่ในท้องที่ อ.กาญจนดิษฐ์   อ.บ้านนาสาร และ อ.เวียงสระ    พื้นที่ของอุทยานเป็นเขตเทือก
เขาสูงสลับซับซ้อน ทอดตัวในแนวยาวเหนือใต้ประมาณ 40 กิโลเมตร  เป็นแหล่งกำเนิดต้นน้ำ
ลำธารที่สำคัญส่วนหนึ่งของแม่น้ำ “ตาปี” อันเป็นแม่น้ำสายสำคัญของจังหวัด “สุราษฎร์ธานี”   
สำหรับชาว “บ้านส้อง” จะเรียกอุทยานแห่งชาติแห่งนี้ในชื่อสั้น ๆ ว่า “เหนือคลอง” เพราะว่า
อุทยานแห่งนี้ตั้งอยู่ในพื้นที่ของ “หมู่บ้านเหนือคลอง” อันเป็นชื่อหมู่บ้านหนึ่ง ในเขตตำบลบ้านส้อง
นั่นเอง