ผู้เขียน
ปีนี้เป็นอีกปีที่ abc ได้มีโอกาสจอยทริปเจ็ดปีหัวใจเดินทาง เพราะห่างหายวงการไปโดนเติบ (นานมากกกกกก) แล้ว จุดเริ่มต้นก็ไม่มีไรมาก เมื่อปลายพฤษภา หรือต้นมิ.ย.ประมาณนั้นใน MSN
นู๋ฝน : ตุ่งตุ๊ง ตุ่งตุ๊ง ปร้า เซรง ไปเที่ยวไหนดีนะ แต่ได้แค่ไม่เกินช่วงกลางกรกฎานะ หลังจากนั้นยุ่งยาวเลย
ป้าตุ่ม : ไปครบรอบวันเกิดเวบดิ้ ไปอัมพวากัน รายละเอียดถามกุ้งเอา โอเคมั้ย?
นู๋ฝน : อือ ๆ ไป
ป้าตุ่ม : งั้นไปลงชื่อดิ้ เด๋วได้เจอกันคุยกันวันนั้น
หลังจากนั้นผ่านไปจนจะถึงวันที่ 20-21 อยู่แล้ว หนูกรุ้งโทร.มา พี่มีเปลี่ยนแผนนิดหน่อย จะไปผีตาโขนกะภูหลวงแทน พี่โอเคมั้ย?
พี่ฝน : อือ ๆ โอเคตามนั้น
แล้วก็ทำงานกันยาวเลยจนคืนวันศุกร์ที่ 26 นัดเจอกันที่จัสโก้รัชดารถออกสองทุ่มตรงเป๊ะ (ว่าอย่างนั้น) เรารึก็กุลีกุจอกลับไปบ้านศรีราชา เพื่อไปเอาเป๋าเป้มา งานก็ยุ่งจริงจริงจริง ก็วันศุกร์นั่นแหละกลับมาจัดกระเป๋าตอนห้าโมงครึ่ง ตาลีตาเหลือกไปเอารองเท้าในล็อคเกอร์ที่เล่นฟิตเนสอีก แล้วก็นั่งมอเตอร์ไซด์มารถไฟฟ้าใต้ดินเพชรบุรีเพื่อมาจัสโก้รัชดา ผลปรากฏว่ามาก่อนเวลาอีกคับ โทร.หาพี่ใหญ่ เจอพี่ใหญ่กะพี่ตูน น้องนาเม็ก (เพิ่งรู้จักเพราะเพิ่งเคยเห็น) นั่งรอท่าอยู่ก่อนแล้ว ตามมาสมทบด้วยอุ๊ยตุ่ม ผลปรากฏคร๊าบ รถออกสามทุ่มตรงเป๊ะ (มั้ง)
หุหุ อย่าคิสมาก ทริปสบาย ๆ เบาเบา ก็เรารอพี่เจี๊ยบคนฉวยอ้ะ พาน้องหมาไปเข้าเฝือกเพราะพี่เจี๊ยบทับขาหัก ว๊ากกกก ไม่ใช่ มานตกโต๊ะทับขาตัวเองซะงั้น แหม หักวันอื่นก็ไม่ได้เนาะ (แน่ะ มีกัด มีกัด) เอาน่า เย้าเล่นพอเป็นกระษัย พอหอมปากหอมคอออออ หอมมากกว่านี้ก้อไม่ได้ เดี๋ยวมันจะเตลิดไปกันใหญ่ งิงิ
ฟามจิงพี่เจี๊ยบน่าจาทำประกันชั้นหนึ่งให้มานนะ จะได้เบิกค่ารักษาพยาบาลได้ นี่ถือเป็นอุบัติเหตุนะคะ เคลมได้เต็ม ๆ ด้วย
พอครบองค์ประชุมก็ออกจากจัสโก้เลย นั่งเม้าท์ซี่เรื่องหมากันไป บ้างก็นั่งหลับ อ๊ะ ๆ อย่าลืมนาก๊ะ ถ้าอยากอ้อนให้ได้อะไรจากใครให้กระซิบที่หูข้างขวา ป๋าตูนเค้าบอกมาอ้ะค่ะ รักนะ จุ๊ฟ จุ๊ฟ
นั่งรถโฉบไปแถวดอนเมืองไปตกพี่ต้นกับพี่ชัยวัฒน์มาได้ อ้อ ๆ ลืมไปทริปนี้ไม่คิดว่าจะได้เจอน้องที Pilot น้อยของเราที่เคยป๊ะกั๋นเมื่อหล๊ายปีก่อนโน้น ณ ภูสอยดาว ใต้ต้นมะมีแฟน เหอเหอ ตอนนี้ น้องทีไปเดินใต้ต้นนุ่น มีแฟนไปเรียบร้อยโรงเรียนบินพลเรือนไปแระ ฝากไว้ก่อนนนนนกัปตัน เพราะเราไม่อยากนอนกะแอร์ กร๊าก กร๊ากก
รถจอดแวะปั๊มไหนก็ลงเดินมันทุกปั๊มไป อย่างว่าวัยรุ่นก็งี้ขี้เมื่อยต้องลงไปยืดแข้งยืดขา หาไรอมเล่นไปเรื่อย ตีไรก้ะไม่รุ ถึงบ้านน้องหมุยที่เพชรบูรณ์ ก็เข้าที่พักครับ นอน นอน นอน เช้าตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวเริ่มออกเดินทางต่อ แวะกินข้าวหน้าเป็ด (ก้อยายเป็ดย้ายไปอยู่เจียงใหม่หมั่นไส้โทร.ไม่รับสายเลยกินเป็ดซะเลย เซ็งเป็ดว่ะ)
กินอิ่มเราก็เป็นหนอน (เพราะกองทัพเดินด้วยท้องไง กาดื๊บ กาดื๊บ) แล้วก็เดินทางกันต่อปุเลงปุเลงเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ ตามประสาทริปวัยรุ่นที่อายุรวม ๆ กันแล้ว ค่อนไปทางหลักพัน เหอเหอ
อ้อ ลืมไป ทริปนี้สรุปจำนวนสมาชิกดังนี้
นู๋กุ้ง พี่ใหญ่ พี่ต้น พี่ชัยวัฒน์ น้องที น้องนุ่น น้องนาเม็ก อุ๊ยตุ่ม พี่เจี๊ยบ พี่ตุ่ม น้องหมุย พี่ตูน พี่ซาไก พี่กิม น้องโตน น้องเกย แล้วก็ชมฝนไง แหะแหะ แล้วคนที่สิบแปดขาดไม่ได้คือพี่ปัญญาไดรเวอร์ของเราไง
นี่เป็นครั้งแรกของ abc ที่มาจังหวัดเลย เพราะงั้นงานผีตาโขนไม่ต้องบอกก็คงรู้นะว่านี่ครั้งแรก ไปถึงก็สาย ๆ แล้วแต่งานยังไม่เริ่ม แดดไม่แรงจัดมาก แต่ร้อน เราเป็นคนดำง่าย (แต่หายยาก) ด้วยสิ เดินตามก้นพี่เจี๊ยบกะอุ๊ยตุ่มต้อยต้อย เก็บภาพกันไป มันสนุกสนานดีตรงที่เพลงประกอบเป็นเพลงอิสานจังหวะสนุก ๆ เร้าใจค่ะ แต่ขบวนแห่ผีต้องรอคน รอนักท่องเที่ยวนานไปหน่อย และไม่ค่อยมีการจัดระเบียบเท่าไหร่ ผู้ชมเลยไม่ค่อยมีระเบียบ การถ่ายภาพขบวนเลยทุลักทุเลเล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่อุปสรรคอะไร เราคนไทยด้วยกันนี่เนาะ
เก็บภาพมาเยอะมาก ดีบ้างไม่ดีบ้าง ขาเข้าไปนี่โอเค แต่ขากลับออกมาทุลักทุเลเล็กน้อยเพราะอากาศร้อน แล้วทางออกมีทางเดียว ต้องเดินตามก้นผีขบวนสุดท้ายออกมาสถานเดียว แม้อากาศจะร้อนแต่ใจคนไม่ร้อนก็โอล่ะนะ ระหว่างเดินกลับก็แวะซื้อเสื้อสัญลักษณ์ผีตาโขน กินกล้วยปิ้งกับพี่เจี๊ยบมาเรื่อยเปื่อย
เรียกว่าเป็นทริปสบายจริง ๆ เรื่อย ๆ ไม่เร่งรีบตามประสาชาวเรา ประทับใจเด็ก ๆ ที่มาร่วมขบวนต้องรอ ต้องทนร้อน และสาวเกาหลีแดนกินจุ (ไม่ใช่กิมจิ) คนนี้ประทับใจมากมายกับครอบครัวพี่ซาไก สีเขียวทั้งบ้าน หลาน ๆ ไม่งอแงเลย น้องโตนกับน้องเกย เราภูมิใจในตัวนายจริง ๆ
อ่าฮะ ย้อนกลับมาตอนกลับจากผีตาโขน เราก้ะมาพักเหนื่อยรอสมัครพรรคพวกที่รถเม้าท์ซี่กันไม่หยุดหย่อน อีกทั้งอุ๊ยตุ่มแกว่าแกเดินมาทางลัดแต่แกกลับหลงทาง เพราะตาแกฟ่าฟางงกงกเงิ่นเงิ่น หลงไปหมู่บ้านหนองหมาว้อมา ฮิฮิฮิ (แกจากัดช้านไปเถิงหนายยยย)
พอครบองค์ประชุมเราก้ะจะไปที่พักกัน แต่จะแวะหาไรทานระหว่างทาง เราก้ะเจอร้านก๋วยเตี๋ยว กะจะอุดหนุนซะหน่อย ปรากฏว่าไม่รู้โชคดีของเรา หรือโชคร้ายของร้านไม่รุ วัตถุดิบหมดครับ เราเลยต้องไปร้านอาหาร ตามสั่ง แทน คำว่า ตามสั่ง ในที่นี้คือเดินตามแม่ค้า ถ้าไม่เฝ้าไม่ได้กินแน่ครับ แต่เราไม่ซีเรียสอยู่แล้ว ปูนนี้แล้วจะอะไรกันมาก
เมื่อหนังท้องตึง หนอนทั้งหลายก็ขึ้นรถไปเยี่ยมลุงคำนวณที่คำนวณเนอร์สเซอรี่ ถ่ายภาพดอกไม้กันสักพักใหญ่ อุ๊ยตุ่มกับพี่เจี๊ยบแกก็กว้านซื้อต้นอะไรไม่รู้เยอะแยะนัยน์ว่าชื่อจำยากมาก สรุปง่าย ๆ แกซื้อสับปะรดสีมาปลูก ตามประสาคนที่ลูกหลานโตหมดแล้วไม่มีรัยทำ จะตื่นมาบ่นลูกบ่นหลานก็กลัวมันชังน้ำหน้าเอา (ว๊ากกกกกกก แรงไปเฟ้ยยยย ช้านยังว่างงงงงงงงงงย่ะ) แต่ก็ต้องฝากลุงไว้ก่อนค่อยมาแวะรับขากลับ
จากนั้นเราก้ะไปเข้าที่พักบรรยากาศดีชอบชอบ ชื่อไรหว่าจำไม่ได้ แต่จำได้ว่ามีไก่สีขาวๆ น่ารัก ๆเดินโชว์อยู่แถว ๆ หน้าล็อบบี้รีสอร์ท เข้าที่พักเราก้ะอาบน้ำคนแรกเลย และมานั่งเม้าท์ซี่และสั่งอาหารเย็นกะทางรีสอร์ท คืนนี้เราพักรวมกันสิบกว่าคน อิจฉาพี่ต้นพี่ชัยวัฒน์ กะน้องทีน้องนุ่นจริง อย่าให้พี่พามาเป็นคู่มั่งนะ
ประมาณหนึ่งทุ่มเราก็ไปทานอาหารกัน ที่ห้องคาราโอเกะพนักงานก็พยายามโน้มน้าวให้โต๊ะคุณกุ้งขึ้นไปร้องเพลงอยู่นั่นแหละ พวกเราจะกิน และที่สำคัญพวกเค้าหารู้ไม่ ถ้าพวกเราได้ขึ้นไปร้อง เราจะยึดเวที ฮ่าฮ่าฮ่า จริงบ่?
เรากลับห้องไปเป่าเค้กกันดีกว่า และเอาปลาทับทิมนึ่งจิ้มแจ่วกลับไปแกล้มเรื่องผีอีก จำได้มั้ยถ้าถูกผีกระชากหัว ให้ทำยังไง คำตอบ ให้หันหัวสู้ สิครับ คริคริ อย่าคิดลึกดิ้กลับมากลับมา ไม่มีอะไรในกอไผ่
เราแยกย้ายกันตอนประมาณห้าทุ่มกว่าเอาแรงไว้ตอนไปภูหลวง คืนนี้อากาศดีจริงจริง คิดถึงใครบางคนจัง ถ้ามาด้วยคงอบอุ่นดี เฮ้อ เฮ้อ เฮ้อ เรานอนชั้นสองห้องใต้เพดาน ห้องนี้สะอาด เพราะมี 5 ส. อ่าฮะ ก็มีสาวนอนกันห้าคนไง แต่ขาดความสมดุลครับ พี่เจี๊ยบก็ขี้ร้อนแต่เอาผ้านวมไป ส่วนเจ้าหมุยตัวหยั่งไม้จิ้มฟันขี้หนาว แต่ห่มผ้าปูที่นอน แต่ก็นะนอนหลับฝันผ่านไปได้ด้วยดีอีก 1 คืน
เช้าอาบน้ำไปทานข้าว วันนี้มีต้มยำไก่ เราก็ชักไม่แน่ใจเพราะไก่สีขาว ๆ หน้าล็อบบี้หายไป เอ๊ะ มันยอมสละชีพเพื่อไปเกิดเป็นดาวลูกไก่หรือเปล่าหว่า พอกินอิ่มเราก้ะเดินทางกันต่อกระดี๊กระด๊าระหว่างทางขึ้นภูหลวงเพราะอากาศดีสุดสุด พอไปถึงก็ไม่รอช้าถ่ายภาพกันยกใหญ่ เราเลือกเดินเทรลสั้น ๆ ตามใจเราเองโดยสมัครใจไม่ไปกับเจ้าหน้าที่ที่พาเดินไปเทรลยาว เราถ่ายภาพได้เยอะแยะเลย ดอกและต้นอะรูมิไร้ทั้งสิ้น
พอสิ้นสุดเทรลแรก เราก็ไปกับพี่เจี๊ยบไปเส้นทางอื่นอีก ที่นี่เราพลัดหลงกับพี่เจี๊ยบ ทำให้เดินหลงไปไหนต่อไหนวุ่นวายไปหมด เดินไกลมากกกกกกกกกก ไปเจอกรุ๊ปแล้วกรุ๊ปเล่า ใจก็กังวลว่าพี่เจี๊ยบจะอยู่ที่ไหนจะตามหาเราหรือเปล่า แต่ก็ได้ถ่ายภาพไปด้วยเล็กน้อย แต่เดินจ้ำอ้าวมาก เกรงว่าเพื่อน ๆ จะรอและนี่ก็บ่ายแล้วเลยมื้อเที่ยงมาแล้ว ดีที่เราเตรียมน้ำดื่มใส่เป้ไว้ด้วย ไม่งั้นคงเหนื่อยกว่านี้
เดิน เดิน เดิน จนกลับออกมาได้ เรียกว่าเทรลนี้เดินไปมาหมดรอบวงใหญ่เลย เจอเจ้ากุ้ง พี่ตูน พี่ต้น พี่ชัยวัฒน์ เจอเกือบทุกคนยกเว้นพี่เจี๊ยบ ตายละหว่า เป็นห่วงลุกลี้ลุกลน กลัวพี่แกจะตามหาเราห่วงเราเหมือนกัน แต่เพื่อน ๆ พี่ๆ น้อง ๆ ก็ให้เราทานข้าว เพราะยังมีอีกหลายคนที่อยากเดินต่อ เราก็เลยโอเค อยากจะกลับเข้าไปตามก็กลัวตามกันไปมาหลงกันไปใหญ่ เลยอยู่รอข้างนอก แต่สุดท้ายก็แฮปปี้เอนดิ้ง พี่เจี๊ยบก็เดินไปไหนต่อไหนถ่ายภาพมามากมายระหว่างทาง รู้อย่างนี้แล้วก็เลยสบายใจ
ทริปที่ภูหลวงนี้มีดอกไม้ให้ถ่ายภาพเยอะแยะ จำชื่อได้ไม่หมด เรียกว่าต้องเปิดตำรากันเลยทีเดียว และนู๋กรุ้งก็ถือเป็น Encyclopedia ประจำทริปของพวกเรา อันนี้ดอกอะไร อันนี้ปราบ ปราบอะไร ปราบมีขนขน สีน้ำเงินง่ะ เอ๊ะ ๆ ของต้นกับของพี่ตุ่มเหมือนกันหรือเปล่า คนละอย่าง อ๋อ หรือคนละปราบ งั้นของต้นคงเป็นปราบดา หยุ่น ล่ะมั้ง (ฮิฮิ คิดได้งัยหว่า)
พูดถึงเรื่องเม้าท์ซี่นี่เม้าท์กันเก่งจริง ๆ ตลอดทาง นิ่งเป็นหลับขยับเป็นกิน และเม้าท์ เม้าท์ เม้าท์ กลับลงจากภูหลวงช่วงบ่าย ๆ แวะรับสับปะรดของอุ๊ยตุ่มกับพี่เจี๊ยบ แถมนู๋กุ้งยังบอกแวะพระธาตุศรีสองรักเพื่อพี่ชมฝนเลยนะคะทริปนี้เพราะยังไม่เคยมา ไม่รู้มันหลอกยาหอมเรารึป่าว แต่ก็เชื่อไปแล้วล่ะว่าทำเพื่อเราเลยงานนี้ ไหว้พระธาตุเป็นชุดสุดท้ายเสร็จ (เกือบไม่ทันเพราะเขาปิดห้าโมง) และแวะทานมื้อเย็นก่อนกลับด้วย กินอิ่มนั่งในรถได้ดูหนัง E Tim อีกต่างหาก เราก็นะ ทนดูจนจบไม่คิดว่าเนื้อเรื่องมันจะไร้สาระและจบได้อุบาทว์ขนาดนี้ รู้งี้ฉานกินข้าวโพดและหลับกรนคร่อก ๆ ดีกว่า
ทริปนี้ก็จบลงด้วยดี ถึงที่ก็ราว ๆ ตีหนึ่งครับ ไม่หนักหนาอะไร เบาเบา ก็นาน ๆ ทีได้เจอกันก็ดีใจเป็นธรรมดา ไว้ทริปหน้าจอยกันใหม่นะคะ น้องทีก็อย่าคิสอะไรมาก ก็เราอยากเป็นหนุ่มน้อยคนเดียวของทริป ส่วนนาเม็กฮีก็เงียบ ๆ ปล่อยฮีไปตามทางเถอะ ได้โปรดอย่ามายุ่งกะชั้นนนน เป็นหวานใจของนุ่น แต่มาเป็นเปรี้ยวใจของพี่ ๆ ก็แล้วกันนะจ๊ะ ฝากไว้ให้อ่านขำขำยามขับเครื่องบิน แต่อย่าเผลอคิดว่าขับธันเดอร์เบิร์ดพาผู้โดยสารตีลังกาล่ะคะ ไว้รอให้บริษัทผลิตเครื่องบินเค้าเอาอุปกรณ์ที่ทำกล่องดำมาสร้างเป็นเครื่องบินก่อน แล้วน้องทีค่อยทำอย่างนั้นนะจ๊ะ แค่แซวกันขำขำอย่าคิดมาก (แต่ถ้าได้ก็ดี อ๊ะว่าไปนั่น) พี่ตูนก็เป็นสีสันของทริป หมวกแดง เสื้อชมพู แมทช์กันมากมาย ไว้มีปัญหาอะไรจะไปกระซิบที่หูขวานะจ๊ะ ไว้เจอกันทริปหน้า และถ้ามีโอกาสไปไหนมาจะมาเล่าให้ฟังอีกนะ
เฉลย... ทำไมทริปนี้จึงไม่อดน้ำ ก็ทริปนี้มีตุ่มตั้ง 2 ใบ กลัวอะไรกับอดน้ำ หุหุ ตอนแรก เราขึ้นรถเราบอก เอ๊ะ ตุ่มนั้นทำไมตัวเล็กล่ะ (ตุ่มแม่หมุย) แล้วเราก็หยุด ไม่ได้พูดอะไรต่อเลยนะ แต่ อุ๊ยตุ่มประภาพรไม่รุเป็นไรหันมาตาเขียวปั้ดใส่เราค้อนควับควับ เราไม่เข้าใจเพื่อน ๆ ช่วยเฉลยหน่อยดิ้คะ ฮิฮิฮิ
ขอได้รับความขอบคุณจาก
ทีมพากษ์ พธม. ของแท้ ต้องมีรอยสักที่หัวใจ ถ้าเป็นพันธุ์แท้แล้วไซร้ เปลี่ยนชื่อพระธาตุเลยดีมั้ยนะ ^_^
ขอบคุณนู๋กุ้ง พี่ใหญ่ ที่ทำเวบนี้ขึ้นมาให้เป็นที่สิงห์สถิตย์ของเหล่าเทพและนางสาวฟ้าทั้งหลาย
ขอบคุณพี่ปัญญาที่พาเรากลับมาอย่างปลอดภัย
ขอบคุณอุ๊ยตุ่มนั้นไซร้ที่พึ่งยามยากไร้ของเรา
ขอบคุณพี่เจี๊ยบที่ช่วยถ่ายภาพให้ตลอดและเป็นเพื่อนร่วมทางที่น่ารักใจเย็นกับดอกไม้ใบหญ้าและรังนก แม้จะพลัดหลงกันบ้างก็เถอะ
ขอบคุณพี่ต้น พี่ชัยวัฒน์ที่ทนฟังเรื่องผีผี
ขอบคุณน้องนุ่นกับน้องที ที่ช่วยสร้างสีสันให้พี่ ๆ ป้า ๆ น้าอาได้กระชุ่มกระชวยหัวใจ แทะเล็มน้องไปเรื่อยนุ่นไปตรวจดูสิมีสึกกร่อนบ้างมั้ย?
ขอบคุณนาเม็ก หากปราศจากนายแล้วไซร้ ใครจะวาดภาพประดับเสื้อให้เราหว่า
ขอบคุณพี่ตุ่มกะน้องหมุยสำหรับที่นอนอุ่น ๆ และมิตรไมตรีตลอดเส้นทาง
ขอบคุณพี่ตูนสีสันของทริป หากขาดท่านลูกทริปคงกร่อยไปเยอะ
ขอบคุณครอบครัวพี่ซาไกทั้ง 4 ชีวิตที่เติมเต็มให้ทริปนี้มีครบทุกเพศทุกวัย
และสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด ขอบคุณตัวเองที่นำพาชีวิตโคจรมาพบปะเพื่อน ๆ อีกครั้ง หลายครั้งเราได้เรียนรู้ว่าโลกใบนี้ยังมีอีกหลายด้านให้ศึกษาค้นคว้า แนวทางของพวกเราก็เป็นอีกวิถีหนึ่ง ท่องเที่ยวเป็นงานอดิเรก แต่ไป ๆ มาๆ งานของอดิเรกจะเยอะกว่างานประจำซะอีกนะเนี่ย เอาน่า สีสันของชีวิต อย่าเครียดนักเลย ทำทุกวันให้มีความสุขอยู่กับปัจจุบันดีกว่า โลกเรานี้แสนกว้างใหญ่เรียนรู้ไม่รู้จักจบสิ้น ชีวิตผ่านมาเท่าไหร่เรารู้ แต่จะเหลืออีกเท่าไหร่ใครเลยจะล่วงรู้ จริงป่ะ? เพราะงั้นทำวันนี้ให้ดีให้มีความสุขที่สุดดีกว่า... ว่าแต่ว่า ทริปหน้าที่ไหนดีคะ?
จบข่าว
abc TNT News รายงาน
บันทึกการเข้า
