TRIP & TREK โลกกว้างของคนเดินทาง

เรื่องมันส์ๆ ที่มันส์บ้างไม่มันบ้าง ของ Night Dive หลังจาก Live Aboard ไป 3 รอบ ในรอบ 4 เดือน  :o เก็บไดร์ไปได้ประมาณ เกือบ 50 ไดร์  :o มานั่งดู LogBook แล้วชักสงสัย ”นี้ฉันจะเก็บสถิติ หรือไง” 555 ดำ(ทั้งดำน้ำ และตัวดำ) ซะจน หลายๆ คนเริ่มมองหน้า “นี้จะไปดำน้ำอีกแล้วเหรอ???” ^_^” (ไว้คราวหน้าไป จะไม่บอกใคร อิอิ)  ;)
   แต่ป่าวเลย แค่เป็นเพราะเผลอตัว เผลอใจหลงไหลไปกับใต้ผืนน้ำสีครามต่างหากละ ว่าจะเลิกไปหลายรอบละ แต่เผลอทีไรต้องแอบเข้าไปดูรูปในเว็ปแก้คิดถึงเสียทุกที คิคิ (สงสัยต้องไปถ้ำกระบอก)  :-[ :-[
   โดยเฉพาะสีสันตอนลง Night Dive ที่จะต้องมุดๆ ส่องสายตาไปตามใต้ซอกหินเพื่อมองหาเจ้าตัวเล็กตัวน้อย จำพวกกุ้ง พวกปู สีสันลานตาที่ชอบออกหากินยามค่ำคืน ความน่ารัก และสดใสแปลกตาทำเอามนุษย์อย่างเราๆ เพลินซะจน ลืมเวลาไปเลยทีเดียว  ;D ;D
   ยังจำได้ตอนที่ลง Night Dive ครั้งแรกที่ หน้าเกาะหลีแป๊ะ ความเป็นมือใหม่ และไม่คุ้นกับทะเลยามค่ำคืนที่มีเพียงแสงจากไฟฉายกระบอกเล็กๆ สร้างปัญหาให้กับมือใหม่ไม่น้อยเลยทีเดียว เพราะไม่ว่าจะไปทางใหนก็เจอแต่กองหิน คอยแต่จะเข้าไปชนอยู่เรื่อย :-[  จน Leader ต้องเข้ามาดึง และกันออกอยู่หลายครั้ง แถมยังทำ Leader เจ็บตัวกับเจ้าหอยแม่นอีกต่างหาก  :'( :'(

แต่เมื่อยามขึ้นมาบนผิวน้ำ บนท้องทะเลอันกว้างใหญ่ที่ไม่มีแสงจากหลอดนีออนมารบกวนสายตา นอกจากไฟจากเรือที่เห็นอยู่ลิบๆ และแสงดาวนับแสนนับล้านที่แข่งกันส่องประกายอยู่บนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ :o :o ที่เมื่อเงยหน้ามองขึ้นไปทำเอามนุนย์ตัวจ้อยอย่างเราหัวใจพองโตมากมาย :D พลางนึกในใจนี้ไงแสงดาวที่เราไม่เคยมีโอกาสให้เห็นเลยจากเมืองศิวิลัยนอกจากแสงนีออนที่ไกลสุดลูกหูลูกตา จนนึกอยากที่นอนลอยอยู่กลางทะเลไม่ขึ้นเรือเสียอย่างงั้น *o*

หลังจากนั้นอีก 2 เดือนก็มีโอกาสได้โดดงาน ไปใช้ชีวิตกลางทะเลใหญ่อีกรอบ  ;D คราวนี้จุดมุ่งหมายอยู่ที่หมู่เกาะสิมิลัน(ฉันรักเธอ) คราวนี้แม้หัวใจคนจะไม่สดใสเอาเสียเลย แต่ท้องฟ้ากลางผืนน้ำกลับตรงข้าม เลยพาเอาหัวใจที่ห่อเหี่ยวกระชุ่มกระชวยขึ้นมากมาย  :o ;D
สิ่งล่อใจของหมู่เกาะสิมิลันที่ดึงเอา Diver มากมาย แห่กันมาที่นี้เห็นจะเป็นน้ำใสที่มองเห็นไปไกลและเจ้าตัวเล็กหน้าตาและสีสันแปลกตาอย่าง Ghost pipefish ที่ชอบพลางตัวเข้ากัลปังหา, เจ้าม้าน้ำ และปลากบที่แอบทำตัวเป็นก้อนหิน ร่วมทั้งคุณแมนต้าที่เกาะบอน :-* :-*
ความขึ้นชื่อเรื่องสีสันและความหลากหลายของหมู่เกาะสิมิลันก็สร้างความตื่นเต้นให้กับครั้งแรกของการ Night dive ที่นี้ไม่น้อยเลยทีเดียว หลังจากผ่านไปยี่สิบกว่าไดร์ และประสบการณ์จากทริปที่แล้ว ทำให้ Night dive ครั้งนี้ไม่ยากเท่าไร และรู้จักที่จะมองหาสิ่งที่น่าสนใจมากขึ้นจึงทำให้ Night dive ทริปนี้เริ่มสนุกและน่าสนใจมากยิ่งขึ้น
    และแล้วในคืนที่สามที่บริเวณอ่าวเกือก เกาะแปด หลังจากสอดสายตามองหาอยู่สักพักจนชักเริ่มท้อเพราะคืนนี้ยังไม่มีอะไรให้ตื่นตาตื่นใจเลยรวมทั้งเจ้ากุ้งมังกรที่ได้ยินว่ามีมากมายที่นี้ สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นบางสิ่งบางอย่างคล้ายๆ ใบไผ่แห้งสีดำๆ แต่เอะ! กลับเคลื่อนไหวได้แปลกๆ เมื่อจ้องดูอย่างละเอียดพบว่าเป็นเจ้า Robust Ghost Pipefish แม่-ลูก (หรือสามี-ภรรยา??) ทำเอาหัวใจที่สงบนิ่งตอนนี้กลับเต้นรัวเป็นกลองเลยทีเดียวอยากจะร้องกรี๊ดออกมาดังๆ แต่มะสามารถทำได้ ^0^ ทำได้ ส่องไฟฉายเรียกเพื่อนด้วยท่าทีลุกลน
แถมห่างจากเจ้า Robust Ghost Pipefish ไปอีกเล็กน้อย เจ้า Leaf fish ตัวจ้อยที่มองคล้ายใบไม้ให้แอบสงบนิ่งอยู่บนพื้น อะไรกันนี้  :o :o :o
แถมส่งท้ายด้วยเจ้ากุ้งมังกรตัวเขื่องที่ออกมาอวดโฉมส่งท้าย *0*

และหากคุณมีโอกาสได้ไป Night dive ในคืนเดือนเพ็ญคุณก็จะได้พบกับภาพเรตเอ็กซ์ ของเหล่าบรรดาสัตว์น้อยใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นหอยมือเสือตัวผู้ที่ปล่อยน้ำเชื่อออกมาเพื่อไปผสมกับไข่ของหอยตัวเมีย เพื่อที่จะแพร่พันธุ์ต่อไป [0o0] ภาวนาว่าขอให้สัตว์ทะเลอยู่คู่ทะเลไทยต่อไปอีกตราบนานเท่านาน

ทริปนี้ไม่ต้องมีแมนต้าก็หลงรักสิมิลันและ Night dive ไปโดยไม่ต้องมีเงื่อนไขแล้ว  :D :D

แต่ขึ้นชื่อว่า Night dive ถึงแม้จะน่าสนุกและหลงไหล ย่อมไม่เหมือนกับช่วงกลางวันที่มีแสงจะหันไปทางใดก็พออุ่นใจ ;D แต่ภายใต้สถานการณ์ที่ไร้แสงไฟ หากมัวแต่เพลิดเพลินลืมที่จะมองเพื่อนๆ และกลุ่ม ก็พลัดหลงได้ง่ายๆ เหมือนกัน
เหมือนกลับครั้งหนึ่งตอนที่ได้ลง Night dive ที่บริเวณหน้าเกาะตาชัย ในคืนที่สองของทริปเพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตาดูเจ้าตัวเล็กตัวน้อยเมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็พบว่าเพื่อนๆ หายไปไกลแล้ว เห็นแต่เพียงแสงไฟลิบๆ
และในทริปล่าสุดที่หมู่เกาะสิมิลันเช่นกัน ไดร์นี้เราลงกันที่อ่าวเกือกสมาชิกในกลุ่มเราลงด้วยกันทั้งหมด 6 คน รวม Leader คืนนี้น้ำมีกระแสเล็กน้อย Leader พาเราตามน้ำไปเรื่อยๆ ระหว่างที่ทุกคนมัวแต่ก้มหน้ามองหาเหล่าตัวเล็กตัวน้อย Leader ก็พยายามตัวประหลาดที่น่าสนใจให้ Diver ดู จนลืมที่จะสนใจกันและกัน เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็หา Leader ไม่เจอเสียแล้ว หันไปถามบัดดี้ บัดดี้ก็ส่ายหัว ถามเพื่อนอีกสองคนในกลุ่ม ก็ส่ายหัวด้วยเช่นกันทุกคนมัวแต่ก้มหน้าก้มตาเล็งหาตัวเล็กตัวน้อยตามซอกหิน ลืมสนใจ Leader ที่นำอยู่ข้างหน้า บวกกับกระแสน้ำที่มีอยู่จึงทำให้ Leader นำหน้าไปไกลจนมองไม่เห็นแสงไฟ (อ้าว! Lead เราแอบไปกุ๊กกิ๊ก กะบัดดี้ใหม่สองต่อสองซะละ -_-“  :P ทำไงละทีนี้) เมื่อรู้แน่ชัดแล้วว่าโดนทิ้ง (T-T เล่นกันกลางน้ำเลยนะ) จึงพยายามตั้งสติ เอาไฟฉายแนบกับลำตัวเพื่อปิดแสงไฟไม่ให้รบกวนสายตาก็ยังคงหาไม่เจอ เพราะยังคงมีแสงไฟจากเพื่อนๆ รบกวนอยู่ บวกกับน้ำที่ขุ่น แต่โชคดีที่อยู่กันกลุ่มใหญ่ 4 คน จึงไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไร เมื่อรู้ตัวแน่ชัดแล้วว่าคงหา Lead ไม่เจอแน่ๆ จะไปต่อก็ไปไม่ถูก เพราะรอบด้านมืดไปหมด ว่าแล้วก็ชวนทุกคนขึ้น และจัดการยิง Sausage ระหว่างที่ยิงก็พลางนึก Night dive ยิงไปแล้วจะมีคนเห็นมะเนี๊ยะ -_-“ แล้วก็ขึ้นไปโวยวายเอากะ Lead ที่ขึ้นไปคอยอยู่บนเรือเรียบร้อยแล้ว -_- (มุขนี้จะใช้แกล้งลีดไปอีกนานแสนนาน คิคิ) 

หลังจากคืนก่อนโดนลีดทิ้ง คืนนี้ถึงคราว Diver ธรรมดาแถมอ่อนหัดนิดหน่อยบ้างละ หุหุ ในคืนสุดท้ายก่อนที่จะเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น เราลงกันที่บริเวณอ่าวผักกาด ของหมู่เกาะสุรินทร์  โดยปกติแล้วฉันจะเป็นคนดำปิดท้ายขบวน โดยจะก้มดูโน้นนี้ ไปเรื่อยๆ มองหาของเล็กบ้าง(อย่าง Nudi แบบที่กล้องโฟกัสไม่ได้ ^_^”) ของใหญ่(ตอนนี้เจอแต่ก้อนหิน-_-) มีบัดดี้อยู่เหนือกว่าคอยตามลีด กะระยะพอให้ลีดหันมามองเห็น ซึ่งจะเป็นที่รู้กันในกลุ่ม แต่ในระหว่างที่กำลังเพ็งอยู่กับเจ้าลูกปลาหินตัวจิ๊วริว(ประมาณนิ้วก้อย) ที่แอบพลางตัวอยู่บนยอดหิน ก็มีคนเอาไปมาสาดใส่หน้าเต็มๆ
เฮ้ย! อะไรว่ะ (ตะโกนในใจด้วยน้ำเสียงยั่วสุดขีด ซึ่งการส่องไฟฉายใส่หน้าใต้น้ำเป็นการเสียมารยาทและผิดกฎของการดำน้ำที่ไม่ควรทำนะค่ะ เพราะจะทำให้คนโดนส่องหน้ามืดไปชั่วขณะ) 
พลางสะบัดหน้าไปมอง อ้าว! เจ้ากุ้ง webmaster (มาจากใหนอะ อยู่กันคนละกลุ่มหนิ เออ! ไม่โกรธก็ได้ เพราะมันไม่มีมือว่างละ มือหนึ่งถือกล้อง มือหนึ่งถือไฟฉาย แถมเรียกตั้งนาน ก็ยังไม่สนใจ)
แล้วมันก็ทำสัญญาณบอกให้ไปเป็น Buddy ถ่ายรูปให้หน่อย โอเช่ ! ว่าแล้วก็ทำสัญญาณมือไปด้วย เฮ้ย! เดี๋ยวก่อน (นึกได้ว่ากำลังเล็งลูกปลาหินอยู่) ว่าแล้วก็คว้าตัวเจ้ากุ้งไว้ พลางชี้ไปที่ลูกปลาหินตัวจิ๋ว “ลูกปลาหินเว๊ย! ตัวโคตรเล็กเลย” (นึกในใจ) มันก็ก้มดู และกดถ่ายรูปไปทีหนึ่ง (เพิ่งมารู้ทีหลังว่าตัวมันเล็ก แล้วสีก็โฟกัสยาก ถ่ายยาก เออ) สรุปทริปนี้ชี้อะไรก็ไม่มีครายสามารถถ่ายได้ เพราะตัวมานเล็กมั่กๆๆ -_- 
ว่าแล้วกุ้งก็พาไปยังจุดมุ่งหมายที่แยกไปอีกทางกับกลุ่มระหว่างทางเจอเพื่อนอีกคน มันก็บอกเพื่อนว่าไปถ่ายรูปกะก้อยนะ เป็นที่รู้กัน แต่ฉานยังมะได้บอกลีด กะบัดดี้เลยอะ เออ! คงไปไม่ไกลหรอก เดี๋ยวเค้าเจอกันสองกลุ่มก็คงบอกต่อกันเพราะกลุ่มเจ้ากุ้งก็อยู่ใกล้ๆ (แต่ใต้น้ำมันส่งเสียงคุยกันมะได้ -_-“) ว่าแล้วเจ้ากุ้งก็พาว่ายลัดเลาะแนวหินออกห่างจากกลุ่มไปทุกที ไฟที่เห็นอยู่ลิบๆ ตอนนี้หายไปหมดแล้ว เหลือกันอยู่เพียงสองคน พลางนึกในใจ
 -- ”เอะ มันจะพาไปใหนวะ แล้วนี้มันตัวจริงหรือป่าวหว่า (เริ่มจิตตก แต่ยังคงว่ายตามอยู่)”
เริ่มคิดถึงเรื่องที่เหล่าบรรดาลีดเดอร์เล่าให้ฟัง ของอาถรรพ์ใต้น้ำก่อนลงน้ำ (มะรู้เป็นอะไร ก่อนลง Night dive ที่ไร ต้องมีเรื่องชวนขนลุกมาให้ฟังทุกที) แต่ก็ยังคงตามต่อไป แต่ก่อนที่จะคิดอะไรไปมากกว่านั้นพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นอะไรขาวๆ ยาวๆ อยู่ใต้ซอกหิน อาการกลัวหายไปสิ้น เหลือเพียงความอยากรู้อยากเห็น อิอิ พร้อมๆ กับที่เจ้ากุ้งชะโงกหน้าเข้าไปใต้กองหิน
เจ้า String Ray ตัวเคื่องมาแอบหลับอยู่เอง ว่าแล้วเจ้ากุ้งก็ทำมือบอกให้เอาหัวมุดไปใต้ซอกหินไปจ้องหน้ากับเจ้า String Ray ที่ทำสายตาขุ่นมัวจ้องเขม่งมาด้วยความรำคาญประมาณตรูจะหลับอย่ามะยุ่ง เมื่อใช้สายตาไม่สำเร็จก็เลยสะบัดหน้าหนีหันก้นให้ซะงั้น โชว์หางอันยาวแข็งแรงที่เห็นแล้วคิดถึง Steave Erwin  ขึ้นมาทันที แต่คิดหรือว่าจะหลบมนุษย์ช่างตื้ออย่างเราพ้น ว่าแล้วก็ว่ายข้ามกองหินไปอีกฟากหนึ่ง ด้านนี้มุดง่ายหน่อย เจ้ากุ้งทำสัญญาณมือบอกให้เข้าไปใกล้ๆ หน่อย “เฮ้ย! เสียวนะเว้ย ดูดิตามันจ้องเขม่งเลยอะ” พลางนึกในใจ เมื่อเก็บภาพได้เป็นที่พอใจแล้วพวกเราก็ลากลับไปหากลุ่มที่เส้นทางเดิมปล่อยให้คุณเธอพักผ่อนต่อไป  ;D ;D

อ่านเพลินดีจัง. เช็คดูที่หลังและต้นขาด้วย..เกล็ดออกหรือยัง ;D

เมื่อขึ้นเรือมาก็ทำท่าร่าเริง(ไม่สำนึก)  ???กะกลบเกลื่อนความผิด ไปเล่าให้ Leader ฟังว่าเจอ String Ray ตัวเบ้อเริ่มเลย  ได้รับเพียงสายตาเฉยเมยกลับมา :-[ ก็เลยต้องทำตัวลีบไปหาข้าวเย็นกินดีก่า เพื่อนในกลุ่มบอกว่า Leader พาวนหาอยู่ตั้งนาน สำนึกผิดแล้วค๊า คราวหน้าจะไม่หนีหายไปใหนอีกแย้ว!  ;D ;D

Night dive ถึงมันจะสวยงาม และชวนหลงไหลเพียงใด ก็ยังคงมีอันตรายแฝงอยู่หากเราไม่ระมัดตัวเอง และสิ่งหนึ่งที่เราพึ่งต้องมีเสมอก็คือสติ แต่มันก็ไม่น่ากลัวหากเราเรียนรู้และปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ที่ครูและ Leader บอกไว้... ;D ;D

เล่าได้แจร่ม ;)

เอารูปมาแจม  ... มาแก้ข่าวด้วย

อ้ายก้อยมานว่าเราเอาไฟฉายส่องตามัน  อันที่จิงเวลาเรียกกันใต้น้ำกลางคืน  เราจะใช้สะบัดไฟที่หางตาเพื่อน  ไอ้เราก็เพิ่งเจอกระเบนตัวใหญ่มา  ดีใจเจอเพื่อนมันยังไม่เจอตัวใหญ่เลยทริปนี้  สะบัดไฟเรียกก็แล้ว  ว่ายเข้าไปหามันใกล้ ๆ จะเอาไฟฉายเคาะหัวมันได้อยู่แล้ว  มันก็ยังไม่มองอีก  สุดท้ายก็เลยเอาสองนิ้วจิ้มตามัน .. เดชะบุญ มันใส่หน้ากาก มิฉะนั้นป่านนี้  อ้ายก้อยตาบอดไปแล้ว

ภาพนี้คือปฏิกิริยา  หลังจากที่พยายามบอกให้มันกระเถิบเข้าไปใกล้ ๆ อีกหน่อย  ตามานโตกว่าตากระเบนอีก

ภาพนี้คือหลังจากที่มันยอมขยับเข้าไปใกล้ ๆ อย่างปลง ๆ เพราะอย่างไรเราก็ยืนยันให้มันเข้าไป หุ ๆ

 ;D ;D ;D
ขอบคุณค่ะ สำหรับคำติชม  ;D ;D

ช่วงหลังๆ มี Interrupt แยอะไปหน่อยเลยมุขตอนจบม่ายออกเลย เลยตอ้งจบอาซะห้วนๆ อย่างนั้นละ  ;D ;D

 :D :D :D
ก็บอกแล้วไง กำลังเล็งปลาหินอยู่ไง ตัวธรรมดาก็หายากอยู่ละ แต่นี้ตัวเท่านิ้วก้อยมันก็ต้องใช้สมาธิมากเป็นพิเศษ  ;D ;D

แต่กระเบนตามานุดจิงๆ นะ  ;D ;D