TRIP & TREK โลกกว้างของคนเดินทาง

ทำไมนะ แม่ฮ่องสอนจึงได้ชื่อว่าเมืองสามหมอก เป็นคำถามอยู่ในใจตัวเองเสมอมาตั้งแต่เริ่มอ่านข้อมูลจากหลายๆที่
จึงตั้งใจว่าจะต้องไปให้ถึงจนได้ จึงเริ่มเก็บข้อมูลทีละนิดทีละหน่อย ศึกษาเส้นทางจากหลายๆเวป

จองพื้นที่ไว้ก่อนครับเย็นๆจะมาต่อ  :D :D :D

รอๆๆๆๆๆ

รอๆๆๆๆๆด้วยคน ;D

 ??? ??? ???
รมณ์ ค้างอีกละ  ;D ;D ;D

นั่งคอยด้วยค่ะค่ะ  ;D ;D ;D

จนสรุปได้ว่า
เส้นทางไปเมืองสามหมอกมี 2 เส้นทางที่จะไป คือ
1.สายแม่สะเรียง แม่ลาน้อย ขุนยวม แม่ฮ่องสอน
2.สายเชียงใหม่ แม่มาลัย ปาย ปางมะผ้า แม่ฮ่องสอน

ที่นี้เราจะไปทางไหนดี หาข้อมูลเพิ่มเติมอีกได้ความว่า
@ไปทางแม่สะเรียงไกลกว่า แต่ทางไม่ชันมาก แต่ที่เที่ยวมีผ่านออบหลวง สวนสนบ่อแก้ว พระธาตุสี่จอม น้ำตกแม่สุรินทร์ ดอยอูคอ
@ หรือไปทางเชียงใหม่ แม่มาลัย แต่เขาบอกว่า
ทางชันมาก แต่ผ่านห้วยน้ำดัง ปาย บ่อน้ำร้อนอะไรซักอย่างนี่แหละ

สรุปมีข้อมูลอยู่ในหัวแค่นี้เอง จึงศึกษาต่อว่าแม่ฮ่องสอนมีอะไรน่าเที่ยวอีก ได้ข้อมูลเพิ่มมาอีกคือ พระธาตุดอยกองมู
วัดจองคำ วัดพระนอน วัดจองกลาง ปางอุ๋ง บ้านรักไทย บ้านรวมไทย ภูโคลน บ้านกระเหรี่ยงคอยาว น้ำตกผาเสื่อ
โฮ..........อีกมากมาย คิดในใจอยู่ไม่ได้แล้ว...ต้องไป 

แต่ถามตัวเองอีกจะไปยังไง ไปกับใคร ไปเมื่อไรดี หันซ้ายแลขวา ท่านซาไกก็ไม่อยู่ เห็นแต่คนที่บ้าน จึงถามว่าใครอยากไปแม่ฮ่องสอนบ้าง ยกมือเป็นแถว (ภรรยา และลูก)

แล้วจะไปเมื่อไร นั่นนะซิ จึงเอาปฏิทินมาดู วันที่ 23 ตุลาคม หยุดนี่นา แต่เป็นวันอังคาร ต้องลาวันจันทร์หนึ่งวันรวมเป็น
สี่วัน เสาร์20 อาทิตย์21 จันทร์22 อังคาร23  จึงถามภรรยาว่าลาได้เปล่า ภรรยาตอบแบบไม่คิดเลยครับ ลาได้พี่ไม่มีปัญหา          เอ้า......เมื่อลาได้ก็ไป  แต่จะไปยังไงดี จะไปรถทัวร์ก็ต้องย้อนไปขึ้นรถที่กรุงเทพ จะรอรถระยองเชียงใหม่ก็เต็มทุกเที่ยว แถมไปรถทัวร์แล้วจะเที่ยวยังไง หรือจะเอารถเราเอง แต่เราก็ไม่ชินทางด้วยซิ แต่ถ้านำรถไปเองสามารถแวะได้ตลอด ตัดสินใจ เอาวะเอารถไปเองดีกว่าขึ้นเขาไม่ไหวก็กลับ   จึงกำหนดเส้นทางและเวลาในการเดินทางทันที เราต้องไปทางแม่สะเรียงเพราะทางชันน้อยหน่อยแล้วค่อยอ้อมกลับมาทางปาย น่าจะลงเขามากหน่อย

   คิดสมอารมย์หมาย จึงได้ฤกษ์เดินทาง   เวลา สามทุ่มคืนวันศุกร์ที่ 19 เตรียมเสื้อผ้า ที่นอนเต็มอัตรา ขนขึ้นรถจนแน่น
ออกเดินทางทันที ขับรถมาอย่างสบายๆรถไม่มาก อากาศดีมาก ผ่านไปหกชั่วโมงก็มาถึงลำพูน เข้าตัวเมืองผ่านพระธาตุ
หริภุญชัยทะลุออกด้านหลัง เข้าถนนสายสันป่าตอง และมาถึงสันป่าตอง ตีสามครึงไปต่อไม่ไหวแล้ว ขอนอนสักหน่อยเถอะ ว่าแล้วก็จอดนอนหน้าอำเภอสันป่าตองหนึ่งตื่น

นอนได้สักพักสะดุ้งตื่นเพราะเสียงรถและผู้คนผ่านไปมา เริ่มหนาแน่นจึงขับรถเข้าปั้มบางจาก ทำการล้างหน้าแปรงฟัน
เติมน้ำมันจนเต็มถัง เพราะการเดินทางยังอีกยาวไกล เดินเข้ามินิมาร์ชซื้ออาหารด่วนรองท้องมื้อเช้า จะไปทานอีกทีที่แม่
สะเรียง

เมื่อเสร็จภารกิจก็ออกเดินทางไปยังแหล่งท่องเที่ยวที่แรก นั่นคือออบหลวง โดยวิ่งรถผ่านจอมทองเข้า อำเภอฮอด
ซึ่งการเดินทางในเช้าวันนี้หมอกลงเป็นระยะๆ ทางก็เรื่มคดเคี้ยวเลี้ยวไปมา จึงเดินทางได้ไม่เร็วนัก แต่เราก็มาถึงโดยใช้เวลาพอสมควร

พอลงจากรถ โอโห...ที่ออบหลวงอากาศดีมากเลยครับ ชุ่มชื่นเย็นสบายๆอากาศกำลังดี ไม่หนาว ชั่งมีความสุขมากๆๆเลยครับ 
เมื่อมาถึงก็จัดการจ่ายค่าธรรมเนียม แล้วก็สำรวจความงามของอุทยาน เดินเลาะหาเขาพิงกัน  ไปเรื่อยจนเจอ
ผู้คนก็ไม่มาก อาจจะเป็นเพราะยังเช้าอยู่ก็ได้ครับ

เมื่อเที่ยวออบหลวงจนทั่วก็ออกเดินทางต่อครับ จุดหมายต่อไปคือสวนสนบ่อแก้ว
ก็ขับมาไมนานก็ถึงครับเลี้ยวรถลงไปจอด ก็เห้นมีชายหนึ่งหญิงสองรถเชฟโลเลตหนึ่งคันกำลังถ่ายรูปอยู่กลางป่าสนเลยครับ ก็เลยนั่งรอ คิดว่าเดี่ยวคงจะเสร็จ นั่งรอครึ่งชั่วโมงก็แล้ว หนึ่งชั่วโมงก็แล้วยังไม่ยอมถอย จึงหันหลังจะกลับพอขึ้นรถพวกเขาก็แอบเข้าข้างๆป่าสนเลยลงไปถ่ายมาได้รูปหนึ่ง (สังเกตุรถข้างๆแนวสนนะครับ)

เนื่องจากเสียเวลาไปชั่วโมงกว่าจึงเดินทางต่อครับ
เส้นทางสายนี้สองข้างทางจะเป็นแม่น้ำและภูเขา ถนนวิ่งเรียบแม่น้ำมาเรื่อยๆ ตรงไหนเป็นที่ต่ำก็จะมีการทำนาข้าวเป็นระยะๆ ซึ่งผมจอดรถลงไปถ่ายนาข้าวได้มาหลายรูปครับ

ซึ่งบางแปลงก็เขียว บางแปลงก็เริ่มเหลืองใกล้เก็บเกี่ยวได้แล้ว มองดูแล้วสวยงามมากครับ นึกถึงนาข้าวบ้านเราบางที่ปล่อยรกล้างว่างเปล่า หญ้าขึ้นเต็ม แต่ที่นี่มีที่ว่างไม่ได้เป็นต้องปลูกข้าวทุกที่ ใช้พื้นที่ได้อย่างคุ้มค่าจริงๆครับ

อิอิ ขอปาดหน่อย
ยังโพสต์อยู่รึเปล่าพี่?

ช่วง 20-23 ที่พี่แบมไป
ผมก็อยู่แถวนั้นแหละ
เสียดายเนอะที่ไม่รู้ ไม่งั้นจะได้นัดเจอกันซะหน่อย

ออกจากสวนสนบ่อแก้วก็มุ่งหน้าสู่แม่สะเรียงทันที จุดหมายต่อไปคือพระธาตุสี่จอม ผู้โดยสารเริ่มมึนหัวแล้วครับ เพราะถนนโค้งตลอด อัตราความเร็วประมาณ 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมงครับ เร็วกว่านี้ไม่ได้แล้วครับ
ถึงแม่สะเรียงเกือบเที่ยงครับ แวะถ่ายภาพพระธาตุสี่จอม (นับยังไงก็ได้แค่สามจอม หุ...)

หลังจากนมัสการพระธาตุสี่จอมเสร็จ ท้องเริ่มร้องจึงแวะทานข้าวที่แม่สะเรียงเพราะเที่ยงพอดี
นั่งทานข้าวไปคำนวนระทาง คำนวนเวลาไปด้วย กว่าจะถึงแม่ฮ่องสอนอีกตั้งสองร้อยกว่าโล
เดินทางได้ชั่วโมงละ 60 กิโลเอง สองร้อยโลก็ต้องใช้เวลา ตั้ง 4 ชัวโมงแนะ นี่เที่ยง กว่าจะถึงก็ สี่โมงเย็น กว่าจะหาที่พักอีก  ถ้าหาที่พักไม่ได้ก็จะขึ้นปางอุ๋ง กว่าจะถึงก็ห้าโมงหรือหกโมงแน่เลย (เดาในใจไปเรื่อยเพราะยังไม่เคยมา)
ถ้าแวะเที่ยวไปเรื่อยๆ ไม่ถึงแน่ อาจต้องนอน แม่ลาน้อย หรือขุนยวมแน่เลย จึงตัดสินใจวิ่งตรงไปแม่ฮ่องสอนเลยดีกว่า
ตัดที่เที่ยวช่วงนี้ออกทั้งหมด (ที่ตัดออกถ้ำโกมล-บ้านกะเหรี่ยงห้วยห้อม-ดอยแม่อูคอ)

เมื่อทานข้าวเสร็จจึงออกเดินทางต่อครับ ผ่านแม่ลาน้อย จนถึงขุนยวม ทางแยกขวามือเขียนว่าดอยแม่อูคอ และปางอุ๋งผมเลยต้องหยุดรถทันที ทำไมปางอุ๋งมาอยู่ตรงนี้ ในแผนที่ก็ไม่ใช่นี่ เกิดความรังเรสับสน พอดีเจอชาวบ้านอยู่แถวนั้น เลยถาม
....กว่าจะคุยกันรู้เรื่องเล่นเอาผมมึนเลยครับ เพราะคุยไม่ค่อยชัดผมพอจับใจความได้ว่า ปางอุ๋งนี้เป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆ ประมาณนี้แหละครับ และดอยอูคอ ดอกบัวตองยังไม่บานกำลังตูมๆ อยู่ครับ จึงได้เดินทางต่อเข้าตัวแม่ฮ่องสอน

เมื่อเข้าตัวเมืองแม่ฮ่องสอน ก็วนหลายรอบหาบ้านพักไม่มี (ผมลืมหยิบรายการบ้านพักแม่ฮ่องสอนที่ปริ้นไว้ไปด้วย)แถมยังงงกับถนนในตัวเมือง ขับวนไปวนมาไปโผล่เส้นถนนไปปางมะผ้า จึงขับไปอีกหน่อยเจอป้ายบอกทางไป บ้านรักไทย พระตำหนักปางตอง
เออ......ทางไปปางอุ๋งนี่นา จึงตัดสินใจไปนอนปางอุ๋งดีกว่าเพราะมาถึงตรงนี้ก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว ไปปางอุ๋งแค่สามสิบกว่าโลเอง เดินทางไม่นานก็คงถึง(ยังไม่รู้ทางคิดว่าเข้าง่ายๆเหมือนเจ็ดคต) จึงวิ่งเข้าไปเรื่อยๆพอถึงปางตองหนึ่งหรือสองเนี่ยไม่แน่ใจ ขับรถขึ้นไปตกใจโหทางชันขนาดนี้เชียวหรือ ไล่เชนเกียร์หนึ่ง เกียร์สองจนผ่านไปได้  โล่งอก....ยังดีนะที่รถยังพอมีแรงอัดขึ้นเขาไหวอยู่ แถมยังคิดเข้าข้างตัวเองอีกนะครับ ว่าคงมีเนินเดียวนี่แหละมั้งที่ชัน

จึงขับต่อไปเรื่อยๆ ยิ่งขับยิ่งขึ้นเขาสูง และชันขึ้นไปเรื่อย ถึงตอนนี้ถอยไม่ได้แล้ว สูงเป็นสูงและเริ่มมั่นใจในยานพาหนะที่พามา เพราะว่าผ่านมาได้สองสามเนินแล้ว ที่เหลือคงไม่เกินนี้แน่นอน
ยิ่งขับไปยิ่งสยองขาเริ่มสั่น   โห.....สูงขึ้นไปเรื่อยๆเนินแล้วเนินเล่าก็ยังไม่ถึงปลายทางสักที ขับไปอย่างใจจดใจจ่อ จนไปถึงปางอุ๋งจนได้ เล่นเอาผมหมดแรงเลยครับ ลุ้นทั้งทางและรถ (นึกในใจถ้ารู้ว่าทางขนาดนี้นะ ผมจอดรถฝากไว้ในเมืองแล้วขึ้นรถโดยสารขึ้นมาดีกว่า)

ทำไมไม่โทร.มาถามข้อมูลอ่ะพี่ มีเพื่อนทำทัวร์ซะเปล่านะเนี่ย หุ ๆๆ  น่าเสียดายถ้ำแก้วโกมลค่ะ สวยมาก สงสัยต้องกลับไปอีกรอบแย้วม้างงงงงงงงงงงงงง  ;D

เมื่อถึงปางอุ๋งก็จัดแจงหาที่กางเต้นท์ด้านทิศตะวันตก  กะว่าจะนั่งดูพระอาทิตย์ตกสักหน่อย และใกล้ห้องน้ำด้วยสะดวกสบายดี ผู้คนวันนี้ก็ไม่มากนัก นับเต้นท์คร่าวๆประมาณ 50 กว่าหลัง เอง
  เมื่อกางเสร็จเริ่มหิวจึงบอกภรรยาวันนี้คงกินอาหารญี่ปุ่น เพราะไม่ได้แวะซื้อข้าวเลย ภรรยาก็ตั้งหน้าตั้งตาค้นเป้ค้นกระเป๋าสักพัก แล้วหันมาบอกผมว่า พี่..... ลืมหยิบใส่กระเป๋ามา....
อึ๋ย.....แล้วเย็นนี้จะกินอะไรละ      
      นึกขึ้นได้ก่อนเข้าปางอุ๋งมีร้านค้าตรงปากทางนี่นาเดินออกไปไม่ไกลนี่ จึงออกไปซื้อข้าวสิ้นคิดมาสามกล่อง(ข้าวผัดกระเพรา)สรุปว่าเย็นนี้กินข้าวกล่อง

หลังจากหนังท้องตึงหนังตาเริ่มหย่อน บวกกับขับรถมาทั้งคืนทั้งวัน นั่งมองดวงอาทิตย์แบบเบลอๆ ไม่มีอารมย์ในการถ่ายภาพแล้ว  มองฟ้าสีทองกลายเป็นฟ้าเหลืองไปแล้วจึงรีบอาบน้ำนอน พอหัวถึงหมอนก็หลับเลยครับ

มาสะดุ้งตื่นอีกครั้ง เพราะได้ยินเสียงนกร้องอยู่นอกเต้นท์มองเห็นแสงเรืองๆ ลอดเข้ามาในเต้นท์ คงเช้าแล้วซินะ จึงควานหานาฬิกา พอเจอหยิบมาดูโอโฮ หกโมงแล้ว จึงลุกจากที่นอนคว้ากล้องและขาตั้งกล้อง  โผล่หน้าออกมานอกเต้นท์  หมอกลงขาวไปหมด และอากาศเย็นมาก ต้องมุดกลับเข้าไปในเต้นท์ใหม่ หยิบเสื้อกันหนาวมาใส่ จึงเริ่มโผล่หน้าออกจากเต้นท์มาอีกครั้ง ทีนี้พร้อมลุย

โทรหากระผมก็ได้คร้าบบ...ยินดีช่วยเหลือเรื่องข้อมูลไม่มีกั๊ก
ว่าแต่เดือนนี้ไปเที่ยวไหนกันดี ;D

ครับคราวหน้าผมจะโทรถามข้อมูล แบบไม่เกรงใจแล้วครับ

แล้วจึงเดินเลาะริมน้ำมาเรื่อยมองซ้ายมองขวา เพื่อหาวิวที่เหมาะ มองไปทางไหนก็สวยไปหมด ผิดกลับเมื่อวานเย็นมองอะไรก็ไม่สวยงาม(จึงรู้ว่าธรรมชาติมันก็อยู่ของมันเป็นปกติ มันจะสวยหรือไม่สวยมันอยู่ที่อารมย์ของคนดู) จึงตั้งกล้องถ่ายไปเรื่อยๆ ตามที่ตามองเห็นว่ามันสวย

พอเริ่มสายหน่อยผู้คนก็ทยอยเริ่มโพล่หน้าออกมาที่ละคนสองคน  เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ  แต่เราก็ไม่สนครับ เขาถ่ายรูปเราก็ถ่ายพร้อมนำพวกเขาเหล่านั้นมาเป็นส่วนหนึ่งของภาพเราก็ดูสวยไปอีกแบบหนึ่ง

ผมรู้สึกว่าอากาศดีมากๆ เลยครับ จึงเดินเล่นบ้าง  ถ่ายรูปบ้าง มีความสุขครับมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ เดินมาสักพักเห็นคนจูงม้ามาสองตัว เลยนึกในใจถ้าเอาม้าไปยืนชายน้ำแล้วถ่ายรูปออกมาน่าจะดีนะ จึงจ้างม้าสองตัวไปยืนชายน้ำแล้วลองถ่ายก็ออกมาเป็นแบบนี้แหละครับ

พอสายหน่อยแสงทองเริ่มจับขอบฟ้า ปางอุ๋งก็ยิ่งสวยงามมากขึ้นเรื่อย บวกกับผู้คนก็เริ่มมากขึ้นอีก เสียงคุยกันอย่างสนุกเฮฮา "เธอยืนตรงนั้นซิ เธอทำท่าอย่างนี้ซิ" อะไรอีกหลายอย่าง ผมก็ได้แต่ยืนฟังและอมยิ้มไปเรื่อยครับ

ผม กำลังจะเดินทางไป  ครับ  เย็นวันที่  26  พย. 50   น่ะครับ  ไป โดย รถไฟ ครับ  แต่ตอนขากลับ กลับการบินไทยครับ   ไม่รู้  ว่าช่วงนั้นอากาศจะหนาว ซักกี่องศา ครับ  ไง  ขอข้อมูลหน่อยน่ะครับ

น่าจะหนาวน่าดูเลยครับ ส่วนข้อมูลต้องคุณใหญ่หรือคุณกุ้งช่วยหน่อยครับ ผมขับรถไปเองยังงงๆกับเส้นทางอยู่เลยครับ

เดินถ่ายจนเหนื่อย  จึงเดินกลับเต้นท์แต่พอเดินใกล้จะถึงเต้นท์ก็มีเสียงใสๆและไพเราะ ของผู้หญิงดังมาทางซ้ายมือ "พี่คะพี่" จึงหันไปมอง อ้าวเธอเรียกผมนี่ ผมก็ทำท่างงๆ เธอจึงพูดต่อด้วยเสียงอ้อนๆ "พี่ช่วยถ่ายรูปให้พวกหนูหน่อยนะคะ เอาแบบสวยๆเลยนะคะ แบบเขาถ่ายในสตูดิโอเลยนะคะ"

แล้วยื่นกล้องให้ผม ผมก็รับกล้องมาแล้วหันไปทางเต้นท์ นึกในใจภรรยาตื่นยังเนี่ย มองไปไม่เห็นภรรยา จึงหันมาถ่ายรูปให้พวกเธอไปหลายรูป(ไม่รู้ว่าชัดหรือเปล่าเห็นสาวสวยๆแล้วมือมันสั่น)
และก็ใช้กล้องผมถ่ายมาสี่ถึงห้ารูป แล้วบอกเธอว่าให้มาโหลดเอาที่ ทริปแอนด์เทร็ก หุๆๆๆๆๆๆ โปรโมทเวปไปในตัว

เป็นไงครับการโพสท่าของแต่ละท่านเหมือนมืออาชีพมากๆเลย  ส่วนคนถ่ายกลายเป็นมือสมัครเล่นไปเลยนะครับ

เสร็จแล้วก็ขอตัวกลับเต้นท์อย่างมีความสุข แบกคำขอบคุณอีกหนึ่งกระบุงจากหนุ่มสาวกลุ่มนี้ เดินกลับเต้นท์ก็จัดแจงเก็บสัมภาระขึ้นรถเพื่อเดินทางต่อหลังจากที่ได้ชาร์จแบตให้กับตัวเองอย่างเต็มที่

หลังจากเก็บสัมภาระ เรียบร้อยก็จัดแจงไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน (ฉุกคิดขึ้นมาได้  เราคุยกับสาวๆตั้งนานเขาคงเหม็นขี้ฟันผมแย่เลย) ขันแรกที่ตักน้ำขึ้นมา โอย...........เย็นเหมือนน้ำแข็งเลย กะว่าจะอาบน้ำต้องยกเลิกเหลือเพียงล้างหน้าแปรงฟันพอ แค่ล้างหน้าต้กน้ำได้สองขันหน้าชาไปหมดเลย เป็นอันว่าได้แค่ล้างหน้าแปรงฟันแค่นั้นเองครับ

ดูแผนที่เส้นทางได้ที่นี่ครับ
http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=208.0 (http://www.tripandtrek.com/tntboard/index.php?topic=208.0)

ส่วนข้อมูลติดขัดเรื่องไหนโพสท์ถามมาได้ครับ ที่แน่ๆคือมีข้าวให้กินได้ทุกมื้อที่บ้านลุงปาละ ก่อนเข้าปางอุ๋งนิดเดียว ;D

แจร่มทุกรูปเลยคร้าบ :)

ถ้าถามถึงอากาศ  ตอบได้ว่าหนาวแน่นอนครับ  คงไม่เกิน 18 องศา  เตรียมเครือ่งกันหนาวไปให้พอ  ว่าแต่ว่าจะไปปางอุ๋ง หรือที่ไหนครับ  เห็นบอกไปรถไฟ กลับการบินไทย  ยังไงต้องการข้อมูลท่องเที่ยว หรือเส้นทางเพิ่มเติม  ถามเข้ามาอีกครั้งนะคับ 

ประมาณแปดโมงกว่าๆเกือบเก้าโมงเช้าก็ได้ฤกษ์เดินทางออกจากปางอุ๋งด้วยความอาลัยอาวรณ์ จุดหมายวันนี้คีอ บ้านรักไทย น้ำตกผาเสื่อ ภูโคลน บ้านรวมไทย บ้านเสือเฒ่า พระธาตุดอยกองมู วัดจองกลาง วัดจองคำ แล้วไปนอนปาย
หุ....ดูแผนของตัวเองแล้วไม่หมดแน่วันนี้
จึงตัดสถานที่เที่ยวออกอีก ดูแผนที่   แล้วจึงเลือกสถานที่ที่สนใจ และคำนวนจากเวลา  คงเหลือเพียง น้ำตกผาเสื่อ บ้านกระเหรี่ยงคอยาว พระธาตุดอยกองมู แล้วไปปาย เท่านี้น่าจะทันเวลา

เมื่อวางแผนใหม่ก็เริ่มเดินทางครับ จุดหมายแรกน้ำตกผาเสื่อ ก็ตั้งหน้าตั้งตาขับรถค่อยๆลงเขา ใช้เกียร์ต่ำตลอด แถมเบรคจนกลิ่นไหม้ของเบรคตลบ อบอวล เมื่อจอดรถแล้วมองกลับขึ้นไปบนเขา อุทานกับตัวเอง ขึ้นไปได้ยังไงเนี่ย....สูงก็สูง ชันก็ชัน ว่าแล้วก็ลงไปถ่ายน้ำตกดีกว่า

ได้สำรวจน้ำตกและพักเบรคได้ประมาณครึ่งชั่วโมง ก็เดินทางต่อ จุดหมายต่อไปคือตามหากระเหรี่ยงคอยาว จึงขับรถออกมาจนถึงป้ายที่บอกว่าไปบ้านกระเหรี่ยงคอยาว ผมจึงขับรถตามป้ายไปเรื่อยๆขึ้นเขาหลายเขา เลี้ยวโค้งหลายโค้ง จากทางลาดยางไปเรื่อยๆๆ จนเข้าหมู่บ้านอะไรจำไม่ได้ ทางก็กลายเป็นดินลูกรัง แถมขับรถข้ามฝายหนึ่งฝาย แล้วขึ้นเนินไปอีก ลงเขาสุดท้ายจึงเจอหมู่บ้าน และด่านตรวจคนเข้าออก ก็จอดรถและเดินไปทางซ้ายของด่านก็จะเป็นหมู่บ้านกระเหรี่ยงคอยาวนะครับ (ถ้ารถเก๋งหรือรถโหลดเตี้ยไม่ควรเข้าไปครับ ทางโหดพอสมควรช่วงจากฝายไปหมู่บ้านกระเหรี่ยง)

กระเหรี่ยงที่นี่ดีนะครับขอถ่ายรูปได้ทุกคน ไม่เรียกร้องอะไรเหมือนๆแถวดอยปุย ทำให้ผมเกรงใจเลยซื้อของตอบแทนมาหลายอย่างแลกกับการถ่ายรูปพวกเขาครับ

กระเหรี่ยงที่นี่มีทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ และคนชราครบ ให้เราสามารถเลือกถ่ายได้เลยครับ แต่ก่อนถ่ายก็ขออนุญาติเขาก่อนนะครับ
เขาให้ถ่ายรูปทุกคนเลยครับ

มีสาวๆชาวกระเหรี่ยงร้องรำทำเพลงให้ฟังด้วย

ทางเข้าหมู่บ้านกระเหรี่ยงคอยาวนะครับทางเข้ามีทางเดียว แต่พอเข้าไปได้สักห้าสิบเมตร ก็จะมีแยกออกเป็นสองแถวซึ่งผมเดินทะลุไปแถวหลังกลายเป็นบ้านกระเหรี่ยงหูยานครับ ไม่แน่ใจว่ามีกี่หลัง จึงรู้ว่าที่นี่มีทั้งกระเหรี่ยงคอยาวและหูยานอยู่ด้วยกัน

ผมเดินชมหมู่บ้านเพลินเลยครับมาดูนาฬกาอีกที โห.......เดินตั้งสามชั่วโมงแน่ะ   จึงเก็บภาพอีกสองสามภาพแล้วรีบกลับออกมาครับเพราะกลัวว่าจะไม่ได้เที่ยวที่อื่นอีก

เมื่อออกจากบ้านกระเหรี่ยงคอยาวแล้วจุดหมายต่อไปคือพระธาตุดอยกองมู และแวะขอใบประกาศนียบัตรสักหน่อย แล้วจึงไปปายต่อ ขับรถออกมาถึงถนนเลี่ยงเมือง เจอร้านอาหารเลยจอดทานข้าวเที่ยงครับ แล้วก็ได้โอกาสถามทางเจ้าของร้านอีกต่างหาก (ชื่อร้านอาหารเลี่ยงเมือง อยู่ถนนเลี่ยงเมืองปากทางเข้าหมู่บ้านกระเหรี่ยงคอยาวนั่นแหละครับ) อาหารอร่อยเจ้าของอัฐยาสัยดี
แกบอกว่าพระธาตุดอยกองมูอยู่บนเขาที่มองเห็นเสาโทรเลข  ตรงบนเขาโน่นนะ แกก็ชี้ให้ดู เราก็เลยเล็งเสาบนเขาสูงไว้

หลังจากทานข้าวเที่ยงเสร็จเรียบร้อยเราก็เข้าตัวเมืองเลยครับ กะว่าไม่พลาดแน่เพราะเล็งเสาโทรเลขไว้แล้ว ทีนี้พอเข้าในเมืองนะครับ ตรอกซอยมันเยอะขับรถเลาะเขาอยู่นั่นแหละ ไม่เจอทางขึ้นสักทีเสาโทรเลขก็เห็นนะแต่หาทางขึ้นไม่ได้ ป้ายก็ไม่มีบอก เจอแต่วัดอื่นไม่เจอทางขึ้นดอยกองมูสักที จนวนไปมา แล้วมาโผล่ที่รับประกาศนียบัติจึงแวะเพื่อรับบประกาศนียบัติก่อน และถามทางด้วย ได้ประโยชน์สองต่อ จึงค่อยขึ้นดอยกองมู

เมื่อจอดรถเดินเข้าไป แปลกใจมากทำไมมันเงียบจัง ป้ายเขียนไว้เชิญรับประกาศนียบัตรเชิญชั้นสอง เราก็เดินขึ้นไปเลยครับ ถึงชั้นสองมองไปห้องไหนก็ล็อคกุญแจหมด นึกว่าเจ้าหน้าที่ไปพักเที่ยงมั้งเดี๋ยวคงมาเพราะเพิ่งจะบ่ายโมงกว่าเองเลยเดินลงมา มองตรงไปทางเข้า เห็นคนขายตั๋วรถทัวร์นั่งอยู่เลยเดินไปถามเรื่องรับประกาศนียบัตรและทางขึ้นพระธาตุดอยกองมู คนขายตั๋วบอกว่า "วันนี้วันอาทิตย์ครับเขาหยุดถ้าจะเอาประกาศนียบัตรต้องมาพรุ่งนี้ครับ ส่วนทางขึ้นดอยกองมูตามถนนเส้นนี้ไปครับ แล้วจะเจอ อนุสาวรีย์พระยาสิงหนาทราชา แล้วเลี้ยวขวาก็จะเป็นทางขึ้นพระธาตุครับ"

คำตอบแรกทำให้ผมผิดหวังมากครับอุตส่าห์ผ่านโค้งมาตั้งหลายโค้งไม่ได้ใบประกาศ จะให้รออีกวันไม่ไหวแน่ ไว้โอกาสหน้าดีกว่า แต่คำตอบท้ายดีใจมากเพราะมาถูกทางแล้ว
จึงกลับมารถออกเดืนทางขึ้นดอยกองมูทันที และได้ไหว้พระธาตุถ่ายรูปชมวิวสมกับที่ได้ตั้งใจมาเลยครับ สวยมากครับมองเห็นสนามบินด้วยเห็นตัวเมือง อากาศดีลมเย็นสบายๆ

เมื่อไหว้พระธาตุเสร็จเรียบร้อยก็กลับลงมา เพื่อจะมุ่งหน้าสู่เมืองปาย ซึ่งเป็นจุดพักผ่อนในคืนนี้ แต่เมื่อลงมาได้ผ่านวัดพระนอน เลยอดใจไม่ไหวบวกกับมองนาฬิกายังพอมีเวลาจึงแวะไหว้พระนอนอีกวัด เพราะเคยอ่านในเวปมีการกล่าวถึงวัดนี้ด้วย

หลังจากไหว้พระนอนเสร็จเรียบร้อยก็ ออกเดินทางกลับมาทางเดิมที่มาจากทางเข้าปางอุ๋งแหละครับ ผ่าเมืองมาเลยครับ ตัดมาเข้าถนน 1095สายปางมะผ้า (ชื่อแปลกๆไม่รู้แปลว่าอะไร) ขับมาเรื่อยๆเลาะเขาสูงขึ้นเรื่อยๆ โค้งหักศอกซ้ายบ้างขวาบ้างตลอดทาง บางทีก็ลงเขาอย่างชันมาก ขึ้นเขาลงเขาตลอด ขับรถใช้สมาธิมากเลยครับ ขับรถสายนี้รู้สึกเหนื่อยมาก ระยะทางเพียง ร้อยกิโลเองแต่เหมือนว่าเราขับรถมาถึงสองสามร้อยกิโลเลยครับ

 :o :o :o
แหล่ม มั่กๆๆ ค่ะ
เห็นรูปแล้วคิดถึงปางอุ๋งจัง อยากไปอยากไป

รู้จักกันมาตั้งนาน เพิ่งรู้นะเนี๊ยะ ว่าน้าแบมมีภรรยา และลูกด้วย คิคิ
นึ่กว่าเป็นภรรยาน้อย น้าซาไกซะอีก คิคิ :o :o  :D :D

ชอบจังเลย...เขียวๆ เย็นๆ
ชอบรูปที่มีม้าเป็นซิลลูเอทด้วย แจ่มๆๆ

เออ...พี่แบมมีเมียด้วยเหรอ... :D

หุๆๆๆๆคนจ่ายตังค์ครับ

จนมาถึงปางมะผ้าผมต้องจอดพักรถเลยครับ ที่นี่มีจุดชมวิวด้วยเขาเรียกว่าบ้านอะไรจำไม่ได้  ผมได้พบศิลปินชาวเขาท่านหนึ่งและพบกับแม่ขายของแล้วกำลังเอาลูกดูดนม จึงขอถ่ายรูป มาครับ
โดยแม่ค้าขายของผมลงทุนซื้อกระเป๋าราคาหนึ่งร้อยให้ภรรยา แลกกับการถ่ายรูปด้วยครับ   เลยได้รูปอ้อมอกแม่มาครับ และตั้งใจไว้ว่าหากผมกับย้อนไปเมื่อไรผมจะเอารูป  ไปให้เขาด้วยครับ

เมื่อพักรถได้สักพักและซื้อของเรียบร้อยก็รีบเดินทางต่อครับ เพราะหนทางยังอีกไม่ไกลแต่ขับรถเหมือนกับว่ามันไกลจังเลยครับ   ออกจากจุดพักรถประมาณบ่ายสามโมงกว่าเกือบสี่โมงเย็นแล้วครับ และขับมาเรื่อยจนมาถึงปายห้าโมงกว่า เกือบๆๆหกโมงเย็นแล้วครับ เลาะหาบ้านพักมาได้ที่ แทมมาลินรีสอร์ท ค่าเช่าไม่แพงครับห้องพักดีมาก และใกล้ตลาดปายมาก ห่างไม่ถึงห้าร้อยเมตร เลยตกลงค้างที่นี่ครับ

เมื่อเข้าที่พักเสร็จแล้วก็จัดแจงอาบน้ำ แต่งตัวใหม่ แล้วก็ออกไปท่องราตรี ที่เมืองปายทันที ประมาณหนึ่งทุ่มครับ วนหาที่จอดรถหลายรอบ จนได้ที่จอดรถเลยร้าน tingtong ไปหน่อยครับ ก่อนสี่แยกไฟแดงครับ เมื่อจอดรถเรียบร้อยก็ตลุยตลาดกันเลยครับ

ร้านที่คนเยอะที่สุดคือร้านขายโปสการ์ด ครับประชากรหนาแน่นทั้งสองร้านเลยครับ ผมก็ได้แต่โฉบๆไปดูแต่ไม่ได้เข้าไปครับ ขี้เกียจไปเบียดเสียดกับคนเยอะๆ

แต่ผมแปลกใจอีกอย่างนะครับทำไมฝรั่งขายของให้คนไทย แทนที่จะเป็นคนไทยขายของให้ฝรั่ง  มีหลายร้านด้วยนะครับ แต่ถ้าเป็นชาวเขามาขายผมไม่แปลกใจเลยครับ

ชาวเขามาขายของก็มีหลายคนนะครับ แต่ช่วงนี้เริ่มหิวเลยไม่ได้อุดหนุน ตามองหาแต่ของกินอย่างเดียว

ของกินที่นี่มีแปลกๆหลายอย่าง เช่นข้าวโพดและมันห่อฟอร์ยย่าง แหนมห่อใบตองย่าง แต่ก็อร่อยดีครับ

ในคืนนี้มีชาวชอปเปอร์มาเที่ยวค้วยครับ เท่มากเลยครับแต่ถ่ายรูปมาได้เพียงรูปเดียวเอง ถ่ายไม่ทัน สาวๆมองกันตึม 
วันนี้ผู้คนหนาแน่นมาก ผมสามคนเที่ยวจนทั่ว เดินจนปวดขาเข้าทุกตรอกทุกซอย จนเหนื่อยล้า จึงแวะทานบะหมี่จนพุงกาง แล้วกลับไปนอนเอาแรงตอนเกือบห้าทุ่มแนะ

สุดยอด :o

อิจฉาจัง ;D

กลับมานอนที่พักกะนอนให้สบายคืนนี้ครับ ปรากฏว่านอนได้พักเดียวท้องใส้ปั่นป่วนเพราะทานมากไปหน่อย ต้องลุกมาเข้าห้องน้ำถึงสองรอบจึงนอนได้ โอย.....ทรมารจริงๆๆๆๆๆๆ  นี่แหละกินเกินกำลังตัวเอง หุ............
และตื่นอีกทีหกโมงเช้าเหมือนเดิมจึงลุกมาคนเดียว คว้ากล้องกับขาตั้งและขับรถออกมาชมเมืองปายยามเช้าเพียงคนเดียวครับ ที่แรกวนออกมาทุ่งนาเลยครับ หมอกลงหนาจัดมากอากาศเย็นกำลังดี ไม่เย็นเท่าปางอุ๋งเสร็จแล้วก็วนไปสะพานข้ามน้ำปาย แล้วก็วนในตลาดหลายรอบจน สายๆประมาณสองโมงเช้าจึงกลับมาบ้านพัก

สวัสดีครับ อิจฉาอะไรผมครับ

กลับเข้ามาก็จัดแจงอาบน้ำแปรงฟันเสร็จแล้วก็เช็คเอ้าท์ จึงไปทานโจ้กสมุนไพรเป็นอาหารเช้า ทีนี้ทานหน่อยเดียวครับไม่กล้าทานมากเดี๋ยวจะเป็นแบบเมื่อคืน หุ.......... นั่งทานได้หน่อยหนึ่งเสียงมาจากโตะด้านหลัง สวัสดีพี่....เมื่อคืนนอนไหน หันไปดู..อ้าวแกงค์ที่ขอให้ผมถ่ายรูปปางอุ๋งนี่ เลยทักทายตอบไม่กี่คำจึงทานต่อ เพราะภรรยาเริ่มตาเขียวแล้ว หุ...
ไม่ได้กลัวเมียครับแต่เกรงจาย........รีบทานจนเสร็จจ่ายตังค์แล้วออกรถเลยครับ (สาวๆอย่าว่าผมหยิ่งนะครับผมมีเหตุผล เหอะๆๆๆ) ออกมาได้หน่อยเดียวผ่านวัดหลวง มองเห็นโบสถ์สวยงามมากจึงเลี้ยวรถเข้าไปขอถ่ายรูปเลยครับ

เมื่อถ่ายรูปและนมัสการพระธาตูวัดหลวงเสร็จเรียบร้อยจึงเดินทางต่อ จุดหมายต่อไปคือวัดน้ำฮู ออกจากวัด(ในตลาดปาย)มาเข้าซอยโรงพยาบาลปาย วิ่งต่อไปจนถึง ทางบายพาสที่กำลังทำใหม่ ข้ามถนนบายพาสไปอีกประมาณหนึ่งกิโล ก็ถึงวัดน้ำฮู  จัดการจอดรถเข้าที่เข้าทางก็ลงไปนมัสการสมเด็จพระนเศวรเป็นอันดับแรกเลยครับที่ศาลากลางน้ำ

 :o :o :o
เมืองปายน้าแบม คึกคักจัง
ตอนที่ไป เงียบเชียว ได้บรรยากาศอีกแบบ

ขอบคุณครับ ไปอีกรอบมั๋ยลุงแบม ออ้ อย่าลืมนะวันเสาร์ 10 /11/2550  มีงานประกวด บอลลูน นาๆๆชาติที่ อ ปากช่องครับ

แล้วจึงไปใหว้พระอุ่นเมือง ซึ่งเขาเล่าว่าเป็นพระพุทธรูปที่ศักดิ์สิทธิคู่บ้านคู่เมืองปาย ประดิษฐานในศาลาอันสวยงาม แต่ผมจำไม่ได้ว่าองค์ไหน รู้แต่ว่าองค์ใหญ่กลางนะไม่ใช่    หุ.....เจ้าหน้าที่เปิดวิดิโอให้ดูผมมัวแต่ถ่ายรูปเลยไม่ได้ฟัง (ถ้าท่านไปก็ถามให้ด้วยนะครับ หรือใครรู้ช่วยแจ้งให้ทราบด้วย)

และเดินถ่ายรูปพระเป็นที่เรียบร้อย จึงเดินออกมาด้านข้างศาลามาไหว้ สมเด็จพระพี่นางสุพรรณกัลยาณี ที่ศาลาเล็ก(ไม่แน่ใจว่าเขาเรียกอะไรนะครับ) และกราบไหว้พระสถูปบรรจุพระเกศาของพระนางสุพรรณกัลยาณี แล้วถ่ายรูปครอบครัวไว้เป็นที่ระลึก

ออกจากวัดน้ำฮู สายมากแล้วจึงเดินทางต่อไปบ้านสันติชน เพื่อจะไปชิมชาสักจอกสองจอก และเอาหยอดตาสักหน่อย
เมื่อมาถึงก็เจอเด็กๆกำลังเล่นอยู่ จึงขอถ่ายรูป      เด็กๆก็ตั้งท่าแอคชั่นกันใหญ่เลยครับ

บ้านที่นี่เขาสร้างด้วยดินครับ และเป็นร้านค้าขายใบชาครับเป็นชาอย่างดี (ผมชิมแล้วก็คล้ายๆกันแหละครับ ผมแยกไม่ออกว่าชาอันไหนดีไม่ดี หุ....)แม่ค้าใจดีทุกคนครับให้ชิมตลอด ผมก็ชิมเกือบทุกร้าน ฮ่าๆๆๆๆชิมจนปากเกือบพองอร่อยมากๆๆเพราะเป็นของฟรี

หลังจากเดินวนอยู่ในตลาด สันติชลหลายรอบ ก็ดูนาฬิกา เกือบบ่ายโมงแล้วต้อง จรรีในบัดนี้ เพราะการเดินทางยังอีกหลายกิโล จุดหมายต่อไปก็จะเป็นเชียงใหม่ครับ แวะชมพืชสวนโลก แล้วจะกลับสระบุรีคืนนี้เลยครับ จึงขับออกมา ดิ่งตรงเชียงใหม่ทันที กะว่าไม่แวะที่ไหนอีกแล้วนะครับ แต่พอออกจากปายมาได้ไม่ไกลนักมาเจอสะพานประวัติศาสตร์ ก็อดใจไม่ไหวต้องจอดรถลงมาเก็บภาพจนได้

เมื่อได้ภาพสะพานแล้วก็เดินทางต่อครับ ผ่านเขาสูงชันอีกหลายลูก ผ่านโค้งอีกหลายโค้งจนขี้เกียจนับ   เล่นเอาผู้โดยสารนั่งดมยาดมเลยครับ ผ่านห้วยน้ำดังจอดถามข้อมูลนิดหน่อย แล้วก็เดินทางต่อ แต่พอผ่านโป่งเดือดเห็นมีรถนักท่องเที่ยวเลี้ยวเข้าไปหลายคัน นึกในใจมันต้องมีอะไรน่าดูนักท่องเที่ยวจึงเข้าไปเยอะ เลยตัดสินใจเลี้ยวรถตามเข้าไปครับ ที่แรกก็คิดว่าคงไปไม่ไกลแน่เลย(ไม่มีหลักกิโลบอกเลยครับ)พอขับรถเข้าไป รู้สึกว่าเข้ามาตั้งนานยังไม่ถึงเลยครับ แต่ก็ไม่เลี้ยวกลับ มาได้สักพักก็ถึง แถมจอดรถแล้วยังต้องเดินเข้าไปอีก 600 เมตร ไหนๆก็เข้ามาแล้วก็ต้องมาให้ถึง  จึงเดินเข้าไปชมน้ำเดือดจนได้ครับ

ทางเดินเข้าโป่งเดือดนี้เข้าได้สองทางครับ ทางแรกเข้าตรงหน้าที่ทำการเดินถึงโป่งเดือดประมาณหกร้อยเมตร ส่วนอีกทางเข้าทางบ้านพักซึ่งทางที่สองนี้เดินเพียงสามร้อยกว่าเมตรเองครับ และบ้านพักที่นี่น่าอยู่มากครับ มีต้นไม้ร่มรื่น บ้านก็น่าอยู่ มีเป็นหลังเดี่ยว หลังคู่ พร้อมทั้งสามารถอาบน้ำแร่แช่น้ำร้อนที่เดือดมาจากไต้ดินได้ด้วยครับ มีร้านอาหารคิดว่าหรูพอสมควรไว้บริการด้วย

หลังจากนั่งเอาเท้าแช่น้ำอุ่นเล่นสักพัก ก็ออกเดินทางต่อครับ ฝ่าขุนเขา ขึ้นเขา ลงเขา เลี้ยวซ้าย แล้วขวา อีกหลายตลบ ก็มาถึงเชียงใหม่ครับ หลงอยู่เกือบชั่วโมงก็สามารถมาถึงพืชสวนโลกจนได้ ดูแล้วน่าจะราบรื่นดีนะครับ แต่....เมื่อมาถึงทางเข้าพืชสวนโลกประตูปิดครับ ลงไปถามรปภ.  ตอบว่าพี่ครับเขาปิดทุกวันจันทร์ครับ ผมจึงถามว่าทำไมปิดวันจันทร์ละครับ รปภ.บอกว่าปรับปรุงครับห้ามเข้าโดยเด็ดขาด  หุๆๆๆๆอุตส่าห์ตั้งใจมาชมดอกไม้แต่ต้องผิดหวัง ไม่มีวาสนาที่จะได้ชม  จึงหันหลังกลับสระบุรีดีกว่า คงไม่นอนรออีกคืนหรอก เอาไว้วันหน้ามาใหม่ดีกว่า กับมาพักผ่อนร่างกาย 1วัน แล้วค่อยไปทำงานจะได้ไม่เหนื่อยครับ ว่าแล้วก็ออกจากเชียงใหม่เกือบหกโมงเย็น มานอนพักนครสวรรค์หนึ่งชั่วโมง ถึงบ้านเกือบตีสองครับเป็นอันว่ากลับบ้านโดยสวัสดิภาพ

เสียด๊าย เสียดายนะ ที่ไม่ได้เจอกัน
ไม่งั้นผมจะขอโบกรถพี่แบมขึ้นไปเที่ยวปางอุ๋งซะหน่อย

ไปคราวนี้พี่แบมขับรถซะเหนื่อยเลยสิ
เจอเข้าไปกี่พันโค้งก็ไม่รู้
ป่านนี้หายเมาโค้งรึยัง
ถ้าหายแล้ว เอาไว้ไปเมาเหล้ากันต่อดีกว่า อิอิ  ;D

หายเมาโค้งแล้ว เดบบี้ แต่ตอนนี้อยากเมาน้ำปานะ อากาศเย็นๆจิบกลางสายหมอก คุยเฮฮาเนอะ (เปรี้ยวปาก)

มาช่วยตอบคำถามเรื่องหลวงพ่ออุ่นเมือง องค์ตรงกลาง ถัดลงมาจากองค์โตอะค๊า..ที่เค้าเล่าว่าถ้ายกพระโมฬีขึ้นมีน้ำอยู่ภายในเศียรหลวงพ่ออุ่นเมืองตักน้ำออกจนหมดเช็ดจนแห้งแล้วปิดสนิท มาเปิดดูอีกทีก็ยังมีน้ำขังอยู่..จึงเป็นที่สักการะบูชาของชาวบ้านอะค๊า ... ;D