TRIP & TREK โลกกว้างของคนเดินทาง

วัดไร่ขิง หรือ วัดมงคลจินดาราม ตั้งอยู่ที่อำเภอสามพรานห่างจากกรุงเทพฯ 32 กม. มีทางเข้า 3 ทาง คือ ทางแยกหน้าสถานี ตำรวจโพธิ์แก้ว ทางแยกหน้าสวนสามพราน และทางแยกพุทธมณฑลสาย 5 วัดไร่ขิง เป็นวัดราษฎร์ สร้างเมื่อ พ.ศ.2334 โดยสมเด็จพระพุฒาจารย์ (พุก) เรียกชื่อวัดตามชื่อตำบล เมื่อสร้างเสร็จแล้ว ได้อัญเชิญพระพุทธรูปจากวัดศาลาปูนมาประดิษฐานไว้ที่วัดไร่ขิงด้วย ปัจจุบันชาวบ้านเรียกกันว่า หลวงพ่อวัดไร่ขิง เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง 4 ศอก 2 นิ้วเศษ สูง 4 ศอก 16 นิ้วเศษ พุทธลักษณะเป็นสมัยเชียงแสน สันนิษฐานว่าเป็นฝีมือช่างสมัยไทยล้านนา และล้านช้าง ตามตำนาน เล่าว่าลอยน้ำมา และอัญเชิญขึ้นไว้ที่วัดศาลาปูน วัดไร่ขิงนี้ สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส ทรงพระราชทานนามให้ว่า วัดมงคลจินดาราม(ไร่ขิง) แต่ชาวบ้านเรียกกันเต็ม ๆ ว่าวัดมงคลจินดารามไร่ขิง จนกระทั่งเหลือแต่ชื่อวัดไร่ขิงไปในที่สุด วัดไร่ขิง เป็นวัดที่พุทธศาสนิกชนรู้จักกันดี นิยมเดินทางไปนมัสการหลวงพ่อวัดไร่ขิงกันอยู่เสมอ ทุกวันอาทิตย์จะมีตลาดนัดอาหารและผลไม้จำหน่ายหน้าวัด และที่บริเวณริมแม่น้ำหน้าโบสถ์จะมีชาวสวนพายเรือนำผลไม้มาขาย และบริเวณริมแม่น้ำหน้าโบสถ์นี้เป็นเขตอภัยทาน ร่มรื่น มีปลาสวายตัวโตนับพันอาศัยอยู่ นักท่องเที่ยวสามารถซื้อขนมปังเลี้ยงปลาได้ และยังมีก๋วยเตี๋ยวเรือ (หมู) รสเลิศขายทุกวัน นอกจากนี้ยังมีพิพิธภัณฑ์ของเก่า รวบรวมของเก่าเช่นถ้วยชาม หนังสือเก่า ซึ่งชาวบ้านนำมาถวายวัดจัดแสดงไว้ ในระหว่างวันขึ้น 13 ค่ำ ถึงแรม 3 ค่ำเดือน 5 ของทุกปี ทางวัดไร่ขิงจะจัดงานนมัสการหลวงพ่อวัดไร่ขิงขึ้น มีการออกร้านและมหรสพมากมาย

 ;D

วัดชลอสร้างเมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๓๐๐ ในสมัยอยุธยาตอนปลายไม่ปรากฏนามผู้สร้างแต่เดิม คงจะสร้างมากก่อนนี้อาจเป็นสมัยพระเจ้าจักรพรรดิ์ช้างเผือก แต่ยังมีสภาพที่ยังไม่เจริญมั่นคง ต่อมาได้มีการบูรณะปฏิสังขรณ์ตามลำดับ วัดนี้ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา ประมาณ พ.ศ. ๒๓๑๒ เขตวิสุงคามสีมากว้าง ๑๒ เมตร ยาว ๒๒ เมตร ทางวัดเปิดโรงเรียนปริยัติธรรมเริ่มตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๐๙ พื้นที่ตั้งวัด เป็นที่ราบลุ่มมีคลองบางกรวย และบางกอกน้อย ผ่านทางทิศเหนือ ทิศตะวันตก ภายในวัดมีอาคารเสนาสนะต่างๆ ดังนี้ พระอุโบสถ(หลังเก่า) กว้าง ๘ เมตร ยาว ๑๗ เมตร ลักษณะทรงไทย รูปเรือสำเภาโบราณ ตัวพระอุโบสถตั้งอยู่ในเรือ หน้าบันปั้นเป็นรูปพระพุทธเจ้าและสาวก พระประธานในพระอุโบสถหน้าตักกว้าง ๓ ศอก ๙ นิ้ว สมัยตอนต้นกรุงศรีอยุธยา นอกจากนี้มีพระพุทธรูปปางต่างๆ จำนวนหลายองค์อยู่ที่วิหาร พระอุโบสถเก่าขึ้นทะเบียนโบราณสถานเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๓ และในปี พ.ศ. ๒๕๒๘ พระครูนนทปัญญาวิมล (อดีตเจ้าอาวาสวัดชลอ) ได้ก่อสร้างอุโบสถหลังใหม่แบบเรือสุพรรณหงส์ ( ปัจจุบันกำลังก่อสร้างยังไม่เสร็จ) ได้ขอวิสุงคามสีมาใหม่เมื่อ พ.ศ.๒๕๒๘

สำหรับพระอุโบสถหลังเก่าของวัดชลอ แสดงเค้าว่าเป็นฝีมือเก่าถึงสมัยอยุธยา แต่ได้รับการซ่อมแซมบูรณะจนเปลี่ยนรูปไปมากแล้ว จากประวัติวัดทั่วราชอาณาจักร กรมการศาสนา กล่าวว่าวัดนี้สร้างประมาณ พ.ศ. ๒๓๐๐ ไม่ปรากฏนามผู้สร้าง ได้รับการบูรณะปฏิสังขรณ์มาแล้วหลายครั้ง เมื่อเร็ว ๆ นี้ทางวัดได้พบพระเจดีย์โลหะ ๒ องค์ บรรจุภายใต้ซากเจดีย์เก่าเหนือพระอุโบสถ ซึ่งท่านเจ้าอาวาสได้มอบให้นำมาเก็บรักษาไว้ ณ พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติแล้ว
ลำคลองตั้งแต่วัดชลอไปบรรจบคลองบางกอกน้อย ที่หน้าวัดสวรรณคีรีหรือที่เรียกว่า “วัดขี้เหล็ก” นี้ สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ์ โปรดให้ขุดเมื่อ พ.ศ. ๒๑๐๐ เมื่อสุนทรภู่ผ่านหน้าวัดชลอคราวไปพระประชม ได้เขียนไว้ในนิราศพระประชมไว้ว่า

“วัดชลอใครหนอชลอฉลาด เอาอาวาสมาไว้อาศัยสงฆ์
ช่วยชลอวรรักษาว่าพี่รักทรง ให้มาลงเรือร่วมพรมที่นอน”

งบประมาณ
      ๖.๑ อุโบสถเรือสุพรรณหงส์ ๔.๐ ล้านบาท
      ๖.๒ เรืออนันตนาคราช ๒ ลำ ๖.๐ ล้านบาท
      ๖.๓ สระน้ำล้อมรอบเรือทั้ง ๓ ลำ ๗.๐ ล้านบาท
      ๖.๔ เสาประดับด้วยโคมไฟที่เป็นหงส์ ๔๒ ต้น ๒.๑ ล้านบาท
      ๖.๕ ปรับปรุงภูมิทัศน์ ๐.๙ ล้านบาท
          รวมเงินทั้งสิ้น ๒๐.๐ ล้านบาท
 :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o

วัดกลางบางซื่อ เป็นวัดเก่าแก่สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นพร้อมกับการสร้างเมืองนนทบุรี ประมาณปี พ.ศ.๒๐๒๙ ทำเลที่ตั้งอยู่ใกล้กับโรงพยาบาลนนทบุรีและวัดท้ายเมือง(ที่ตั้งของโรงเรียนศรีบุญญานนท์) ภายในวัดมีพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์สององค์คือ หลวงพ่อพระกาฬ และหลวงพ่อโต..

สวยน่าไปมากๆ

ดูเก่ามากเลยนะคะ

ขอบคุณรูปภาพสวย ๆ ครับ