สมัครสมาชิกรับข่าวสาร ฟรี!!

เกือบบ่าย 2 โมง ทุกคนจึงได้พักกินอาหารกลางวันกันที่ริมลำธาร อาหารแสนอร่อย แถมฝนก็หยุดตกแล้ว มีแดดอ่อนๆ          ผีเสื้อนานาชนิดออกมาผึ่งปีกทักทายพวกเราเต็มไปหมด ทั้งผีเสื้อตาลหนามแดง หางติ่งเฮเลน หนอนมะนาว และชนิดอื่นๆอีกมากมาย บรรยากาศดีเสียจนไม่อยากเดินต่อ          แต่การเดินทางก็ต้องมีต่อไป พวกเราตั้งหน้าตั้งตาเดินจนมาถึง”น้ำตกม่านธารา” ไม่มีเวลาได้ยลโฉม เพราะต้องเร่งเดินทางต่อ ผ่านทางแคบๆเหนือน้ำตกที่ต้องเดินข้ามไปอีกฟากหนึ่ง          โดยมีเถาวัลย์ให้เกาะข้ามไปกันล่วงตกลงมา ค่อนข้างทุลักทุเล แต่ทุกคนก็เดินผ่านไปได้ด้วยดี          หลังจากพ้นช่วงนี้ ทางเดินค่อยสบายขึ้น แต่ความล้าทำให้แต่ละคนเดินตุปัดตุเป๋มาตลอดทาง เป้ที่แบกอยู่รู้สึกหนักขึ้นเรื่อยๆ          การเดินทางมหาโหดได้จบลงเมื่อเวลา 6 โมงเย็น พวกเราตั้งแค้มป์บริเวณป่าไผ่ มีลำธารไหลเอื่อยๆพอเล่นน้ำได้          เจ้าหน้าที่ชมทุกคนว่าเก่ง ขอปรบมือให้ทุกๆคน แม้จะเดินช้าแต่ก็ถึงจุดหมายตามที่เขาได้กำหนดไว้          เย็นนั้นพวกเราให้เจ้าหน้าที่และลูกหาบสำแดงฝีมือทำอาหารเย็นกัน ส่วนพวกเราขออาสาเป็นคนกินบ้าง

หลังอาบน้ำชำระร่างกายที่คลุกน้ำคลุกโคลนมาตลอดวัน จึงร่วมกลุ่มกินอาหารมื้อเย็นกันเมื่อเวลาเกือบ 2 ทุ่ม แล้วจึงมานั่งสนทนาถึงการเดินทางมหาโหดในวันนี้พร้อมกับจิบเครื่องดื่มร้อนๆอย่างสนุกสนาน          เช้าวันสุดท้าย พวกเรารีบออกเดินทางหลังอาหารเช้า เนื่องจากนัดรถมารับตอน 9.00 น.ทางเดินวันนี้เป็นทางเดินขึ้นตลอด พื้นดินดูแห้งขึ้นบ้างเล็กน้อยจึงเดินง่ายกว่าวันแรกๆ          ราว 9.30 น. พวกเราจึงมาถึงจุดหมาย แทบไม่น่าเชื่อเลยว่า พอโผล่จากป่าก็เห็นถนนเลย ช่างเป็นความแตกต่างของป่ากับความศิวิไลย์ที่อยู่บนเส้นแบ่งเขตเพียงเส้นเดียวจริงๆ          พวกเราเฮโลพากันปลดเป้ที่หนักอึ้งออกจากหลังและโยนขึ้นรถอย่างไม่สนใจใยดี และเดินไปล้างโคลนออกจากตัวที่แอ่งน้ำข้างถนน          ตลอดทางที่รถขับเคลื่อน 4 ล้อคันนี้วิ่งกลับ ฝนตกตลอดทาง แต่ทุกคนก็ไม่หวั่น เพราะในป่าเจอมามากกว่านี้ ทุกคนพากันขอนั่งข้างหลังเพื่อชมวิวทิวทัศน์ข้างทาง หัวเราะกันอย่างมีความสุข จนถึงที่ทำการอุทยานฯ          หลังจากอาบน้ำแต่งตัวกันใหม่ ทุกคนมีหน้าตาผ่องใสกันแล้ว จึงอำลาป่าปางสีดาผืนนี้กลับกัน เป็นการผจญภัยที่ไม่เคยลืมเลยของพวกเราทุกคน แม้จะลำบากและทุลักทุเลอย่างไร แต่ทุกคนก็นัดกันว่า สักวันหนึ่งเราคงได้มาลุยป่าหน้าฝนแบบนี้อีกครั้ง          *** ท้ายเรื่อง ขอไว้อาลัยแด่พี่ อุทิศ เจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าผู้นำทางพวกเราซึ่งได้อำลาจากโลกนี้ไปเมื่อ ปี2543 ขอให้ดวงวิญญาณของพี่จงไปสู่สุขคติ พวกเราจะจดจำพี่และความประทับใจในการเดินป่าครั้งนี้ตลอดไป ***