"แก่งครกครับ คลื่นใหญ่อย่าบอกใคร" พี่หนานบอก
"เดี๋ยวเราเอาเรือลงตรง ๆ แล้วช่วยกันพายหนัก ๆ เข้าไว้ก็พอครับ" พี่น้อยดูอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง

        พวกเราส่งหัวเรือลงแก่งที่ทิ้งตัวสูง พวกเราแผดเสียงกรี๊ด ในขณะหัวเรือกระแทกยอดคลื่นโครมเบ่อเร่อท่วมหัวท่วมหูไปหมด ได้กินน้ำจนอิ่มถ้วนหน้า แต่มันยังไม่จบ..

         หัวเรือถูกคลื่นกระแทกจนเชิดขึ้นเกือบ 60 องศา ก่อนดิ่งลึกลงไปอีกครั้ง ก่อนจะพลักหัวเรือกระเด้งขึ้นบนยอดคลื่นอีกครั้ง พวกเราส่งเสียงกรี๊ดกันสนั่น

         เรือถูกแรงน้ำกระแทกจนขวางลำ พวกเราที่อยู่กราบขวาต้องพายกันหน้าตั้งทีเดียว แต่พวกเราก็หลุดจากแก่งอย่างปลอดภัย

        เรานำเรือเข้าฝั่งด้านขวามือเพื่อเก็บภาพ เพิ่งจะมองเห็นว่าตอนที่ลงแก่งแล้วน้ำซัดหน้า คือตอนที่หัวเรือมันมุดหายเข้าไปในยอดคลื่นนั่นเอง ทั้งโห่ ฮา ปรบมือให้เรือลำอื่น ๆ ที่ลงแก่งได้อย่างปลอดภัย

         ไม่ไกลออกไปนัก เสียงน้ำโครมครืนยังรอคอยเราอยู่ข้างหน้า พวกเราพายเข้าไปใกล้จนเห็นสายน้ำเดือดพล่านไม่เป็นมิตรเท่าไหร่นัก
        "แก่งผาขี้นกครับ ทิ้งตัวลงสองครั้ง หักขวาหลบก้อนหินด้านซ้าย แล้วขวาต้องพายหนักก่อนน้ำจะซัดเราเข้าปะทะผาหินขวามือ" พี่น้อยนัดแนะพวกเรา

         ทันที่ทีพร้อมพวกเราจ้วงส่งเรือลงแก่งที่ทิ้งตัวลงชั้น น้ำซัดเข้ามาเต็มเรือพวกเรากรี๊ดสะใจแล้วเรือก็พุ่งตัวทิ้งระดับลงชั้นที่สอง

         สายน้ำที่ถูกบีบเข้าด้วยก้อนหินใหญ่ซ้ายมือ กับผาหินด้านขวา ม้วนตัวกลับมาปะทะพวกเราเต็มกำลัง

         น้องที่อยู่ด้านหน้าถึงกับหงายมาข้างหลัง วินาทีนี้เองที่เรานึกถึงคำพูดพี่น้อย ที่บอกว่ามีอยู่แก่งนึงที่ลงไปแล้วกราบขวาหายไปทั้งแถบ

        พวกเราทุกลำหลุดจากแก่งมาได้พร้อมกับอาการจุดเสียดจากการปะทะนิดหน่อย แต่ไม่ได้แวะถ่ายภาพที่แก่งนี้เพราะไม่มีมุมให้ถ่ายเลย

        พี่น้อยบอกว่านี่แหละที่เคยบอกว่ากราบขวากระเด็นหายไปทั้งแถบเลย.. ก็สมควรอ่ะนะ

        เรากลับมาพายเรือตามน้ำนิ่ง ๆ อีกครั้ง สูงฝั่งแม่น้ำเป็นเทือกเขาสูงตระหง่าน ไม้ยางใหญ่ ๆ โผล่พ้นเรือนยอดออกมาโชว์กิ่ง

         แสงแดดยามบ่ายจับต้องยอดเขาข้างหน้า สวยงามจริง ๆ สองฝั่งแม่น้ำเจ้ากระยางสีเทายังบินมาทักทายเป็นพัก ๆ

        บางช่วงเราพบเพิงพักของเช้าบ้านที่ใช้พักเวลาออกมาหาปลา บางช่วงเราก็พบชาวบ้านกำลังต่อแพต้นกล้วยเพื่อช่วยลำเลียงสัมภาระข้ามไปอีกฝั่ง

        เพลิดเพลินกับภาพสองข้างทางได้ไม่นาน เมื่อสายน้ำเบื้องหน้าทิ้งตัวหายไปต่อหน้าต่อตา "แก่งผารถเมล์" พี่น้อยหันมายิ้มมีเลศนัย

        "คิดดูเถอะครับมันหายไปไม่มีกระเซ็นขึ้นมาเลยเนี่ย มันจะสูงแค่ไหน" พี่น้อยพูดยิ้ม ๆ