:. เรื่องเล่าคนเดินทาง .: | เรื่องเล่ายาวไกล.. จากมุกดาหารถึงหนองคาย

เสาร์ 19 ตุลาคม 2545

เช้าตรู่ของวันใหม่ กับภาพท้องนาสีเขียวสดใสที่โอบอุ้มไว้ด้วยม่านหมอก เราลุกขึ้นบิดขี้เกียจเล็กน้อยด้วยนอนไม่ค่อยสบายนักกับรถทัวร์
เชิดชัย ที่มีเบาะเล็กเกินกว่าจะนอนให้หลับสบายในค่ำคืนที่ต้องเดินทางไกล จากป้ายบอกสาขาของธนาคารแห่งหนึ่ง ทำให้ทราบว่าเราอยู่
ที่ อำเภอเลิงนกทา ของจังหวัดยโสธร อีกเพียงชั่วโมงเศษ ๆ เท่านั้นเราก็จะถึงจุดหมายที่อำเภอเมือง จังหวัดมุกดาหาร

แปดโมงเช้าวันเสาร์ (ไม่ใช่วันอังคาร) พวกเราสี่หน่อก็มายืนทำหน้าเอ่อ ๆ ที่ บขส. ให้บรรดาสามล้อเครื่องรุมตอมเป็นข้าวหนมหวาน จนตั้งตัวแทบไม่ทันขอประชุมกันก่อนว่าจะไปไหนกันดี ข้อมูลที่ได้จากบรรดาสามล้อทำให้เรารู้ว่าจากที่นี่เพียง 4 กิโลเมตร เป็นตลาด
อินโดจีนที่อยู่ริมน้ำโขง และที่สำคัญวันนี้จะมีประเพณีแข่งเรือ ชิงถ้วยพระราชทานของสมเด็จพระเทพ ฯ

:.> เรื่องเล่ายาวไกล.. จากมุกดาหารถึงหนองคาย

เรื่อง :.Joyful ภาพ :.Lighthouse

บน : ขบวนแห่จะหยุดรำถวายเจ้าแม่สองนาง ตรงหน้าศาลเจ้าแม่สองนาง ในตลาดอินโดจีน
ล่าง : สีสันของกองเชียร์

เรือเจ้าฟ้ามุมเมือง
และเจ้าแม่สองนาง
ที่จะต้องไปทำพิธี
บวงสรวงเปิดทาง
ก่อนจะมีการแข่งเรือ

หลังจากลงมติกันแล้วว่าเราจะไปเดินเที่ยวตลาดอินโดจีน และดูแข่งเรือก่อนที่จะเดินทางไปยังภูผาเทิบ
บรรดาสามล้อเครื่องก็มารุมล้อมเราอีกครั้ง
"คนละยี่สิบบาทไปส่งให้เดี๋ยวนี้เลย" สามล้อคนนึงว่า พวกเราทำหน้าคลางแคลงใจในราคาที่บอก
"สิบบาทไม่ได้เหรอ" พี่สาวอีกคนตัวแทนของกลุ่มเริ่มต่อราคา
"โอ๊ย สิบบาทไม่ได้หรอก" สามล้อเครื่องคนเดิมว่า
"สิบห้าบาทไปมั๊ย ไปส่งให้เดี๋ยวนี้" สามล้อเครื่องอีกคนเริ่มตัดราคา
"คนละสิบบาทครับผมไปส่งให้" มีอีกเสียงดังมาจากข้างหลัง

แล้วเจ้าของเสียงก็เข้ามาช่วยพวกเราขน สัมภาระกองกลาง
เราก็เดินตามเค้าไปอย่างงง ๆ และงงมากขึ้นอีกเมื่อ
เจอว่าพาหนะรับจ้างไม่ใช่สามล้อเครื่องแต่เป็นรถกระบะ
Tiger ใหม่เอี่ยม พวกเราชักลังเลที่จะขึ้นรถตามพี่แก
จะลวงเราไปนั่งยางปะเนี่ย "ขึ้นมาเถอะครับผมไปส่งให้ ผมแค่ไม่ชอบใจพวกสามล้อมันชอบรวมหัวกันฟันหัว
นักท่องเที่ยวเท่านั้น สามล้อนี่ถ้านั่งไปไหน ๆ ในเมืองก็คนละ
สิบบาทเท่านั้นละครับ" อืมมมม เมื่อไหร่ ททท. จะเข้ามา
กวดขันเรื่องนี้ซะทีนะ

ถึงตลาดอินโดจีน พวกเรานัดแนะให้พี่คนขับรถมารับเราเพื่อไปส่งที่ อช. ภูผาเทิบ หลังจากแลกมือถือกันเรียบร้อย
พวกเราก็ทั้งหอบ หิ้ว แล้วยังแบก สัมภาระ ไปตามหาบริษัททัวร์ ที่จัดทัวร์ข้ามน้ำโขง เปล่าหรอกเราไม่ได้กะไป
เที่ยวฝั่งลาวกัน แต่จะไปฝากสัมภาระตามคำบอกของพี่คนขับรถ จากนั้นก็จัดการมื้อเช้าที่ร้านอาหารใกล้ ๆ กัน
นั้นเอง อาหารรสชาติใช้ได้ แต่มีเสียงบ่นว่ากาแฟเย็นไม่อร่อยนัก

อิ่มท้องกันแล้วพวกเราก็ระริกรี้ออกเดินเที่ยว
วันนี้มีพี่น้องชาวลาวข้ามมาเที่ยวชมงานแข่งเรือนี้ด้วย แต่ละคนก็
จะมีป้ายติดหน้าอก ที่เขียนด้วยภาษาลาวว่า "นักท่องเที่ยว" ไม่นานนักขบวนแห่ก็มาถึงที่หน้าศาลเจ้าแม่สองนาง มีการรำ
ถวายที่หน้าศาลนี้ด้วย จบจากขบวนรำ เป็นขบวนฝีพายหญิง
แต่งตัวสวยสดงดงาม เพราะวันนี้จะมีการแข่งเรือประเภทสวยงาม
พวกเดินเที่ยวชมตลาดไปเรื่อย ๆ ส่วนมากที่เห็นก็จะเป็นพวกผ้าไหม ผ้าฝ้ายพิมพ์ลายสวยงาม ที่ข้ามมาจากฝั่งลาว นอกนั้นจะเป็นเครื่องใช้ในครัวเรือนกันเป็นส่วนมาก

สิบโมงแดดร้อนเปรี้ยง ร่มเงาหาได้น้อยเต็มทีริมฝั่งโขง
ซึ่งขณะนี้มีพิธีบวงสรวงของเจ้าฟ้ามุมเมือง ผู้ซึ่ง
เป็นผู้ก่อตั้งเมืองมุกดาหาร (เป็นเพียงร่างที่สมมติเป็นเจ้าฟ้ามุมเมือง) และเจ้าแม่สองนาง ซึ่งมีความเชื่อกันว่า หากไม่ทำการบวงสรวง
จะไม่สามารถแข่งเรือได้สำเร็จลุล่วง หลังจากบวงสรวงและเรือของ
เจ้าพ่อเจ้าแม่ ลอยลำออกไปยังกลางลำน้ำและกลับมาที่ฝั่งอีกครั้ง บรรดาเรือต่าง ๆ ก็ออกไปพายซักซ้อมกัน ซึ่งมีเรือจากประเทศลาว
มาร่วมแข่งเรือด้วยสองลำ

ในการแข่งขันเรือสวยงามนี้บรรดาฝีพายจะเป็นผู้หญิง เว้นแต่นายหัวและนายท้าย เจ้าพ่อที่ประทับหรือเรือ
ทุกคนล้วนแต่งกายด้วยแพรพรรณงดงามนัก นอกจากนี้จะมีผู้หญิงหนึ่งคนนั่งที่หัวเรือ ถือหางนกยูงเพื่อทำ
การรำหางนกยูง ซึ่งจะพบเห็นได้เฉพาะที่นี่ เท่านั้นพวกเราไม่ได้รอดูการแข่งเรือจนจบเพราะอากาศร้อนจัด
จะพาลเป็นลมกันทั้งก๊วนเลยล่าถอยกันออกมาก่อน

หน้าต่อไป