TripandTrek.com | โลกกว้างของคนเดินทาง | เที่ยวหมู่เกาะทะเลใต้ฝั่งอ่าวไทย,อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะชุมพร,เกาะมัตรา,เกาะพงัน

        บริเวณชายหาดหน้าเกาะจะมีเรือประมงขนาดเล็ก ๆ มาเทียงท่าอยู่ พร้อมด้วยชาวประมง 2 คนที่กำลังง่วนอยู่กับการแกะปลาออกจากอวน ส่วนใหญ่เป็นปลาทูซึ่งเจ้าหน้าที่บอกว่า ถ้าจะขอปลาจากชาวประมงขณะอยู่กลางทะเลอย่างนี้เขาจะให้เราฟรี ๆ
        ซึ่งก็จริงครับพวกเราได้ปลามาคนละ 2-3 ตัว ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าจะเอามาทำไมพรุ่งนี้เช้าเราก็จะกลับกันแล้ว

        เช้าวันรุ่งขึ้นเจ้าหน้าที่จะต้องกลับฝั่งกันแล้ว แต่พวกเรายังต้องรอเรือมารับ ช่วงที่เจ้าหน้าที่ออกเรือไปคลื่นลมยังสงบอยู่เลย ผ่านไปแค่ชั่วโมงเดียวท้องฟ้ากลับมืดครึ้ม คลื่นลมปั่นป่วนไปหมด พวกเราได้แต่หวังว่าอีก 2 ชั่วโมง คลื่นลมจะสงบพอที่เรือจะมารับพวกเรากลับฝั่งได้

        ตกเย็นอาหารมื้อสุดท้ายที่มีก็คือปลาทูที่ขอมาจากชาวประมงเมื่อคืนนั่นเอง คลื่นลมตอนนี้ยังไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงแต่อย่างใด คืนนี้พวกเรายังคงต้องค้างคืนอยู่บนเกาะมัตราเป็นคืนที่ 3
        วันรุ่งขึ้นคลื่นลมสงบลงบ้างแล้ว แต่เรือหางที่เรานัดให้มารับยังคงฝ่าคลื่นมาไม่ได้ โชคดีของเราที่มีเรือประมองมาแวะเทียบท่าช่วงนี้พอดี เลยได้อาศัยว่าจ้างให้ไปส่งที่ฝั่ง
         เพราะดูท่าทีแล้วเรือก็ใหญ่พอที่จะฝ่าคลื่นลมไปได้ พวกเราออกเดินทางมาอยู่กลางทะเลจริง ๆ ซึ่งคลื่นลมปั่นป่วนมากกว่าอยู่บนฝั่งซะอีก ต้องนั่งลุ้นกันอยู่ตลอดเมื่อมียอดคลื่นโถมเข้าหาเรือ
         ประมาณ 1 ชั่วโมง เราก็มาถึงฝั่งด้วยความปลอดภัยท่ามกลางความโล่งใจของพวกเราทุก ๆ คน และพร้อมที่จะทำตามเป้าหมายต่อไปที่วางเอาไว้ นั่นคือไปเกาะพงัน

        บ่ายโมงเราเดินทางออกจาก จ. ชุมพร ด้วยรถประจำทางหวานเย็นสีส้ม ที่พาเรามุ่งสู่ จ. สุราษฎร์ธานี ระยะทางแค่ 180 กิโลเมตร
         แต่รถหวานเย็นของพวกเราใช้เวลาวิ่งถึง 5 ชั่วโมง ดีที่พวกเราพอมีข้อมูลการเดินทางสู่เกาะพงันด้วยเรือเมล์มาบ้าง เลยทราบว่าเรือที่จะไปเกาะพงันเป็นเรือนอน ผู้ดดยสารจะมีที่นอนเฉพาะคนกว้างประมาณ 60 ซม. ค่าโดยสารคนละ 180 บาท และเรือจะออกจากท่าบ้านคอนเวลา 23.00 น.

        6 โมงเย็นพวกเรามาถึงจ. สุราษฎร์ธานี มีเวลากินข้าวเย็ฯและซื้อเสบียง เป็ฯของบบเคี้ยวเล็ก ๆ น้อย ๆ เพราะคิดว่าบนเกาะพงันคงราคาแพง

         2 ทุ่ม เราเดินทางไปท่าเรือบ้านดอน เพื่อไปจองตั๋วเรือ เพื่อน ๆ ควรไปซื้อตั๋วก่อนเวลาหน่อย ๆ นะครับ ไม่ว่าช่วงเทศกาลหรือไม่ เพราะที่นี่จะมีผู้โดยสารเต็มตลอด

        ราว ๆ ตีสามผมตื่นขึ้นมามองลอดช่องหน้าต่างเรือ เห็นฟ้าแลบอยู่ไกล ๆ การโคลงเคลงของเรือเริ่มมากขึ้น แสดงว่าคลื่นลมแรง แต่โชคดีที่ไม่มีฝนตกลงมาด้วย
         ผมจึงล้มตัวลงนอนต่อ มารู้สึกตัวอีกทีก็ 6 โมงเช้าของวันใหม่ เรือก็มาถึงท่าเรือท้องศาลาที่เกาะพงัน ช่วงนี้ฝนกำลังตกพร่ำ ๆ เลยครับ ฤกษ์ไม่ดีเอาซะเลย มาเที่ยวทะเลอีกแห่งอากาศก็ยังไม่เป็นใจ
         พวกเราพยายามทำใจคิดว่า ยังไงเสียพวกเราคงไม่โชคร้ายขนาดต้องติดเกาะซ้ำเป็นหนที่สอง

	Copyright © 2002-2005 by TripandTrek.com All Rights Reserved